Του Mustafa Akyol
Στις 15 Μαρτίου στη Νέα Ζηλανδία, σε ένα από τα πιο ειρηνικά μέρη στον κόσμο, συνέβη μια ανείπωτη σφαγή. Ένας οπλοφόρος επιτέθηκε διαδοχικά σε δύο γειτονικά μεταξύ τους τζαμιά, σκοτώνοντας όσους περισσότερους Μουσουλμάνους μπορούσε μια διάφορα όπλα (δύο ημιαυτόματα τουφέκια, δύο κυνηγετικά όπλα και ένα τουφέκι μοχλού). Σε λίγα λεπτά, πενήντα αθώες ψυχές ήταν δολοφονηθεί και άλλοι τριάντα άνθρωποι είχαν τραυματιστεί σοβαρά.
Ο μαχητικός λευκός εθνικισμός
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα γι' αυτή τη φρίκη: Δεν ήταν το έργο κάποιου διαταραγμένου ατόμου με ζητήματα ψυχικής υγείας. Ήταν μια πράξη τρομοκρατίας που είχε ως κίνητρο μια ιδεολογία, την οποία μπορούμε να ονομάσουμε μαχητικό λευκό εθνικισμό.
Μπορούμε να διαπιστώσουμε αυτό ξεκάθαρα στο 74σέλιδο μανιφέστο που ανήρτησε ο δράστης στο διαδίκτυο. Το κείμενο, που τιτλοφορείται “Η μεγάλη αντικατάσταση” (The Great Replacement) είναι δομημένο γύρω από μια μεγάλη εμμονή: ότι οι ρυθμοί γέννησης των λευκών ανθρώπων, όσων είναι “εθνικώς και πολιτισμικώς Ευρωπαίοι” μειώνονται, ενώ οι αντίστοιχοι των μη λευκών μεταναστών, και ιδιαίτερα των Μουσουλμάνων είναι υψηλοί. Εξ αυτού ο συγγραφέας προβλέπει ότι μέχρι το έτος 2100 οι λευκοί στην Ευρώπη θα έχουν γίνει μειονότητα. Ονομάζει αυτή την εξέλιξη “φυλετική αντικατάσταση” (racial replacement) και τη χαρακτηρίζει “γενοκτονία των λευκών” (This is WHITE GENOCIDE).
Εξ αυτού συμπεραίνει πως έχει καθήκον να πολεμήσει “τους εισβολείς στη γη μας” οι οποίοι είναι κυρίως Μουσουλμάνοι που μετανάστευσαν στη Δύση για περισσότερες ευκαιρίες. Υποστηρίζει πως όσοι γίνεται περισσότεροι από αυτούς τους εισβολείς πρέπει να θανατωθούν τόσο για να φοβηθούν και να φύγουν όσο και ως “εκδίκηση” για παλιές συγκρούσεις. Είναι μάλιστα τόσο αδίστακτος που βλέπει ακόμη και “τα παιδιά των εισβολέων μας” ως θεμιτούς στόχους καθώς “θα γίνουν κάποτε ενήλικες και θα αναπαραχθούν”.
Όπως εν ψυχρώ γράφει “Κάθε εισβολέας που θα σκοτώσετε, οποιασδήποτε ηλικίας, είναι ένας λιγότερος εχθρός”.
Αυτή η άρρωστη βιαιότητα αφαίρεσε πενήντα αθώες ζωές στη Νέα Ζηλανδία - αλλά αυτό μπορεί να είναι μόνο η αρχή. Στο μανιφέστο του, ο Τάραντ γράφει ότι σχεδίασε τις επιθέσεις στα τζαμιά για να καταδείξει “τα αποτελέσματα της άμεσης δράσης και να φωτίσω το μονοπάτι σε όσους θέλουν να με ακολουθήσουν”. Συνεπώς, μπορεί να υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να ακολουθήσουν.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι οι Μουσουλμάνοι δεν είναι οι μόνοι στόχοι εδώ. Στο στόχαστρο είναι και οι Εβραίοι, τους οποίους ο δολοφόνος θεωρεί μη Ευρωπαίους “εισβολείς”. Θυμίζει ως προς αυτό τους νεοναζί που παρέλασαν στη Σάρλοτσβιλ τον Αύγουστο του 2017 φωνάζοντας “Οι Εβραίοι δεν θα μας αντικαταστήσουν”. Ένας τέτοιος μαχητικός λευκός εθνικιστής επιτέθηκε στη Συναγωγή του Δέντρου της Ζωής στο Πίτσμπουργκ τον περασμένο Οκτώβριο, σκοτώνοντας 11 αθώες ψυχές.
“Σκοτώστε τον προδότη Διευθύνοντα Σύμβουλο”
Στο στόχο όμως δεν βρίσκονται καν μόνο οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι. Ο μαχητικός λευκός εθνικισμός αντιτίθεται στο ίδιο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα του δυτικού πολιτισμού που βασίζεται στη δημοκρατία, την ατομική ελευθερία και τις ελεύθερες αγορές.
Ο Νεοζηλανδός τρομοκράτης είναι ξεκάθαρος στο μανιφέστο του: καταδικάζει τη δημοκρατία ως “οχλοκρατία”, έναν όχλο τον οποίο βλέπει να “εξουσιάζεται από τους εχθρούς μας”. Συμπεραίνει συνεπώς: “Η βία είναι ο μόνος δρόμος προς την εξουσία και ο μόνος δρόμος προς την πραγματική νίκη”.
Ακόμη, καταδικάζει τον “μύθο και τη λατρεία του ατόμου”. Χαρακτηρίζει τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό ως “κόλαση” όπου “το άτομο είναι τα πάντα και η φυλή δεν αξίζει τίποτα”. Η οργή του στρέφεται σε ποπ είδωλα όπως ο Μάικλ Τζάκσον, η Μαντόνα, ο Κερτ Κομπέιν και ο Φρέντι Μέρκιουρι.
Στη συνέχεια καταδικάζει τον “καπιταλισμό” και τις “παγκοσμιοποιημένες καπιταλιστικές αγορές”. Οι καπιταλιστές της δύσης παρουσιάζονται ως “προδότες της λευκής φυλής” καθώς υποδέχονται και προσλαμβάνουν Μουσουλμάνους μετανάστες μόνο και μόνο για να αγοράσουν “το δεύτερο γιοτ και το πέμπτο σπίτι τους!”. Ο τρομοκράτης καταλαβαίνει με άλλα λόγια ότι οι ελεύθερες αγορές αξιολογούν το ταλέντο και την σκληρή δουλειά του καθενός ανεξάρτητα από τη θρησκεία, τη φυλή και το χρώμα του.
Είναι μάλιστα τόσο κάθετος ως προς αυτό που περιλαμβάνει ένα απόσπασμα εναντίον των διευθυντικών στελεχών των εταιριών τους οποίους χαρακτηρίζει “άπληστους μπάσταρδους”. Γράφει πως “αυτοί οι άνθρωποι είναι ένοχοι για την 'αντικατάσταση του λαού μας από μια φυλή χαμηλής νοημοσύνης'” καλώντας τους συντρόφους του να σκοτώσουν τον αντι-λευκό διευθύνοντα σύμβουλο της περιοχής τους (KILL YOUR LOCAL ANTI-WHITE CEO).
Ενώ καταδικάζει τον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές για το ότι αντίκεινται στον ρατσισμό, η “Μεγάλη Αντικατάσταση” δείχνει μια ισχυρή τάση προς τον σοσιαλισμό, σε συνδυασμό φυσικά με μια έντονη δόση λευκού εθνικισμού. Αν “τα μέσα παραγωγής” ανήκουν σε ένα κράτος που με τη σειρά του ανήκει στους σωστούς ανθρώπους (δηλαδή τους λευκούς εθνικιστές), τότε ο τρομοκράτης λέει πως είναι σοσιαλιστής.
Μισό λεπτό όμως “Εθνικιστικός σοσιαλισμός”; Δεν σας θυμίζει κάτι αυτό;
Φυσικά σας θυμίζει, καθώς ο “εθνικός σοσιαλισμός” ή εθνικοσοσιαλισμός (Nationalsozialismus) ήταν ο ορισμός του χιτλερικού ναζισμού.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν πιστεύουν σε μια νέα εκδοχή του ναζισμού. Σε αντίθεση με τους αρχικούς ναζιστές του προηγούμενου αιώνα, δεν ελέγχουν κάποιο ισχυρό κράτος για να εξαπολύουν μέσω αυτού γενοκτονίες. Απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν είναι λιγότερο ολοκληρωτιστές από εκείνους, ούτε λιγότερο φιλόδοξοι ή δολοφονικοί.
--
Ο Mustafa Akyol είναι Τούρκος δημοσιογράφος και συγγραφέας, στέλεχος του Center for Global Liberty and Prosperity του Cato Institute όπου επικεντρώνεται στην τομή της δημόσιας πολιτικής, του ισλάμ και της νεωτερικότητας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 28 Μαρτίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
AP Photo/Mark Baker
