Η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας και ΗΠΑ χαρακτηρίστηκε και από τους δυο ως ειλικρινής, το οποίο σημαίνει ότι δεν συμφώνησαν σε τίποτα, όπως ανέφερε εύστοχα ένας έμπειρος πρώην αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών. Δίχως να υπερβάλει κάποιος, μπορεί να υποστηρίξει πως η κατάσταση μάλλον εκτραχύνθηκε, παρά αποκλιμακώθηκε σε σχέση με τη χθεσινή ημέρα. Σε ερώτηση που δέχθηκε, το ρωσικό ΥΠΕΞ ζήτησε τη απόσυρση στρατευμάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, εκτός από τις προηγούμενες απαιτήσεις της Μόσχας.
Ουσιαστικά η Ρωσία επιβεβαιώνει τις μεγάλες ανησυχίες των Ηνωμένων Πολιτειών, πως επιζητά δηλαδή την ανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Τόνι Μπλίνκεν το δήλωσε σχεδόν ανοιχτά, σε σχέση τουλάχιστον με την Ουκρανία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο Κίεβο, αναφέροντας πως στη Μόσχα δεν σέβονται καν το δικαίωμα ανεξαρτησίας της χώρας. Ενδεχομένως βέβαια να ήθελε να καλύψει το ατόπημα (;) ή τη λανθάνουσα γλώσσα του Τζο Μπάιντεν, που εκλήφθηκε ως ανοχή για μία μικρή εισβολή της Ρωσία στην Ουκρανία.
Η Ρωσία βέβαια κρατά κλειστά τα χαρτιά της, ενώ είναι δύσκολο να διακρίνει τις αληθινές προθέσεις του Βλάντιμιρ Πούτιν σε σχέση με την Ουκρανία. Το παρελθόν δείχνει πως η Μόσχα είναι έτοιμη να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία που θα της δωθεί, όπως έγινε στην Κριμαία πριν από λίγα χρόνια. Στο Κίεβο και ενδεχομένως και στην Ουάσιγκτον θεωρούν πως οι ρωσικές δυνάμεις έχουν κινητοποιηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι έτοιμες να ξεκινήσουν να επιχειρούν εντός του ουκρανικού εδάφους.
Το τι θα γίνει βέβαια εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ευρωπαϊκών χωρών, που προς το παρών έχουν ταχθεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η απειλή από την προκάτοχο της Ρωσίας αποτελούσε έναν ενοποιητικό παράγοντα της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Ας μην υποτιμούμε πως για τις Ηνωμένες Πολιτείες το ρωσοουκρανικό ζήτημα αποτελεί μία δοκιμασία για την αντοχή των σχέσεων της με τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι κινήσεις του Μακρόν δείχνουν πως η Ευρώπη δεν είναι δεδομένα υποστηρικτική προς τις αμερικανικές επιλογές.
Η Μεγάλη Βρετανία -εκεί από όπου προήλθε ο όρος του «σιδηρού παραπετάσματος» στον Ψυχρό Πόλεμο- αποτελεί μία σταθερά για τις Ηνωμένες Πολιτείες στη μεγάλη διαπραγμάτευση. Η παρότρυνση στους δυτικούς συμμάχους να εντείνουν τις προσπάθειές τους απέναντι στα αυταρχικά κράτη, εννοώντας της Ρωσία, είναι χαρακτηριστική.
Το ζήτημα βέβαια είναι ότι πλέον παρατηρείται η παγίωση ενός πολύ μεγάλου αριθμού στρατευμάτων και εξοπλισμών κοντά στην καρδιά της Ευρώπης. Πέρα από τις δεκάδες χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες περί των ουκρανικών συνόρων, οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής φαίνεται να κινητοποιούν τις δυνάμεις τους και έχουν ταχθεί αναφανδόν εναντίον της Μόσχας. Πέρα από το Κίεβο, σε αυτές τις χώρες σχεδιάζει να στηριχθεί η Ουάσιγκτον, για να αντιπαρατεθούν δια αντιπροσώπων, εάν συμβεί το απευκταίο σενάριο.
