Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, μία πληροφορία του Bloomberg τάραξε τα νερά στην παγκόσμια μεταλλευτική και εξορυκτική βιομηχανία. Όπως μας ενημέρωσε προχθές και το Black Box, η δεύτερη μεγαλύτερη μεταλλευτική εταιρεία στον κόσμο εξέτασε πρόσφατα το ενδεχόμενο μεγάλης επιχειρηματικής συμφωνίας με την αμέσως μεγαλύτερη ανταγωνίστριά της.
Η Rio Tinto (RIO LONDON SYDNEY NEW YORK), με χρηματιστηριακή αξία λίγο πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, φαίνεται πως κάθισε στο τραπέζι με την Glencore (GLEN LONDON), η οποία αξίζει στα διεθνή χρηματιστήρια κοντά στα 57 δισεκατομμύρια δολάρια, για να δουν αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη σύναψη μίας μεγάλης επιχειρηματικής συμφωνίας που θα ένωνε τις δύο μεγάλες επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Bloomberg, αλλά και των άλλων μέσων ενημέρωσης που ασχολήθηκαν με το ζήτημα μετά την αποκάλυψη που έκανε το διεθνές πρακτορείο, οι συζητήσεις αυτές δεν προχώρησαν πολύ και διακόπηκαν οριστικά πριν το τέλος του 2024. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως η ιστορία τελειώνει εκεί για τη διεθνή μεταλλευτική και εξορυκτική βιομηχανία. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως πέρυσι τον Απρίλιο είχαμε μία παρόμοια κατάσταση ανάμεσα σε δύο άλλες εταιρείες. Την BHP (BHP LONDON SYDNEY NEW YORK), η οποία είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως με χρηματιστηριακή αξία περίπου 125 δισ. δολαρίων και την Anglo American (AAL LONDON), η οποία αξίζει στα χρηματιστήρια λίγο πάνω από 38 δισ. δολάρια.
Σε εκείνη την περίπτωση, οι συζητήσεις είχαν προχωρήσει περισσότερο και η BHP είχε υποβάλει και μη δεσμευτική πρόταση εξαγοράς, κατά πληροφορίες αξίας περίπου 49 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά τελικά η διοίκηση της Anglo American προτίμησε να προχωρήσει μόνη της σε μία εσωτερική αναδιάρθρωση, ελπίζοντας πιθανώς πως μερικούς μήνες αργότερα θα μπορούσε να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σε πιο πλεονεκτική θέση. Ακόμα πιο πριν, την άνοιξη του 2023 η Glencore είχε προσεγγίσει την καναδική Teck Resources (TECK-B TORONTO, TECK NYSE), η οποία έχει χρηματιστηριακή αξία πάνω από 23 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ με σκοπό να την εξαγοράσει αλλά τελικά οι δύο επιχειρήσεις έκαναν μία μικρότερης κλίμακας συνεργασία στον τομέα του άνθρακα.
Όπως διαβάσαμε σε χθεσινό άρθρο του Bloomberg, η προσέγγιση μεταξύ Rio Tinto και Glencore έχει, σύμφωνα με τις πληροφορίες του διεθνούς πρακτορείου, άμεση σχέση με την περσινή κίνηση της BHP. Η διοίκηση της Rio και ο διευθύνων σύμβουλος Jakob Stausholm θορυβήθηκαν από τα νέα και συνειδητοποίησαν πως δεν έχουν την πολυτέλεια να καθίσουν έξω από το γήπεδο και να αφήσουν τη μεγάλη ανταγωνίστριά τους να προχωρήσει σε κάποια μεγάλη επιχειρηματική συμφωνία που θα αφήσει πολύ πίσω την Rio από πλευράς μεγέθους και θα την αναγκάσει να ψάξει εκείνη τη στιγμή για την αντίστοιχη δική της κίνηση.
Για την Rio Tinto, αυτή η εξέλιξη είναι μεγάλης σημασίας και συνιστά μία μεγάλη αλλαγή στη στρατηγική της, καθώς από το 2007 και μετά η επιχείρηση απέφυγε με κάθε τρόπο τις μεγάλες επιχειρηματικές συμφωνίες. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της μάλλον αποτυχημένης εξαγοράς της καναδικής Alcan, η οποία κόστισε περίπου 38 δισεκατομμύρια δολάρια και κατέληξε σε καταγραφή ζημιών 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων και την απόλυση του Tom Albanese, ο οποίος είχε αποφασίσει εκείνη την εξαγορά. Το γεγονός πως η BHP έχει ξεκινήσει το «κυνήγι» έδειξε στην Rio Tinto πως πρέπει να αλλάξει στρατηγική και να πάψει να προσπαθεί να μεγαλώσει κάνοντας εξαγορές μικρών εταιρειών, όπως έκανε πριν μερικούς μήνες με την εξαγορά της εταιρείας λιθίου Arcadium (ALTM NYSE) ή ξεκινώντας μόνη της την ανάπτυξη νέων ορυχείων.
Η προσέγγιση, έστω και αποτυχημένη, με την Glencore, η οποία διαθέτει σημαντικά ορυχεία χαλκού όπως και η Anglo American, είναι μία σαφής ένδειξη πως η Rio σκέφτεται σοβαρά να «αγοράσει» κοιτάσματα και ορυχεία χαλκού. Η επέκτασή της στον χαλκό, όπου έχει ήδη υπολογίσιμη παρουσία αλλά είναι πίσω από τις πρώτες δυνάμεις, όπως και στο λίθιο, είναι ούτως ή άλλως η στρατηγική κατεύθυνση της εταιρείας, η οποία θέλει να μεγαλώσει την παρουσία της στον χώρο των πράσινων μετάλλων και ταυτόχρονα να μειώσει την εξάρτησή της από τον τομέα του σιδηρομεταλλεύματος και την κινεζική χαλυβουργία.
Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση μετά τα νέα της προηγούμενης εβδομάδας, φαίνεται πως οι δύο μεγαλύτερες εξορυκτικές εταιρείες έχουν μπει στον χορό των εξαγορών και συγχωνεύσεων, όπως και μία από τις αμέσως μικρότερες. Η λογική λέει πως δεν θα αργήσουμε να δούμε την επόμενη κίνηση κάποιων από αυτές.
Πριν έναν μήνα, το Reuters Breakingviews και η Karen Kwok πρόβλεψαν (στο πλαίσιο των Predictions 2025) πως η BHP και ο διευθύνων σύμβουλός της Mike Henry θα προσεγγίσουν εκ νέου την Anglo American και τα πολύτιμα ορυχεία χαλκού, αυτή τη φορά όμως σε συνεργασία με κάποια άλλη εταιρεία του χώρου προκειμένου να «μοιράσουν» μεταξύ τους τις δραστηριότητες της Anglo American. Αν το παιχνίδι αρχίσει, τότε όλες οι μικρότερες εταιρείες του τομέα της εξόρυξης μετάλλων θα μπορούσαν να μπουν και αυτές στον χορό, ειδικά αν έχουν σημαντική παρουσία στην εξόρυξη χαλκού αλλά και λιθίου. Είτε ως στόχοι εξαγοράς είτε και ως ισότιμοι ή σχεδόν ισότιμοι σε κάποια σημαντική συγχώνευση.
Θεωρητικά, ακόμα και η Freeport McMoRan (FCX NYSE), η οποία είναι η μεγαλύτερη από τις εταιρείες που εξορύσσουν σχεδόν αποκλειστικά χαλκό (έχει και αξιόλογη παρουσία στον χρυσό) θα μπορούσε να αποτελέσει στόχο, παρά τη χρηματιστηριακή της αξία των 58 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στη θέση των κυνηγών θα μπορούσαν να είναι, εκτός φυσικά από την BHP, την Rio Tinto και την Glencore η οποία θα μπορούσε να παίξει όλους τους πιθανούς ρόλους σε μία επιχειρηματική συμφωνία, και εταιρείες που δεν ασχολούνται αποκλειστικά με την εξόρυξη μετάλλων ή ίσως να μην έχουν ασχοληθεί καθόλου μέχρι τώρα.
Ένα ενδεχόμενο που σίγουρα ακούγεται εξωφρενικό αλλά κατά την δική μας άποψη δεν είναι, είναι αυτό της εμφάνισης κάποιας μεγάλης πετρελαϊκής εταιρείας σε αυτόν τον ρόλο. Επιχειρήσεις όπως η Exxon Mobil (XOM NYSE) έχουν ήδη κάνει τα πρώτα τους βήματα στον τομέα του λιθίου και μας φαίνεται αρκετά λογικό να αποφασίσουν να κινηθούν πιο δυναμικά στο λίθιο και τον χαλκό. Ούτως ή άλλως μιλάμε για ενεργειακές εταιρείες και το λίθιο με τον χαλκό είναι πλέον αναπόσπαστα κομμάτια της ενεργειακής βιομηχανίας, ανεξάρτητα από τη βούληση των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Ας αφήσουμε όμως τα τραβηγμένα σενάρια και ας επιστρέψουμε σε κάτι που είναι σχεδόν προφανές. Οι κινήσεις των μεγάλων της διεθνούς εξορυκτικής και μεταλλευτικής βιομηχανίας μας δείχνουν πως θα πρέπει να περιμένουμε, ίσως και τους επόμενους μήνες, την εκδήλωση σοβαρών κινήσεων εξαγορών και συγχωνεύσεων σε αυτόν τον ιδιαίτερα σημαντικό για την παγκόσμια οικονομία τομέα.
