O S&P 500 έγραψε την περασμένη Παρασκευή το 53ο ιστορικό υψηλό μέσα στο 2024, ξεπερνώντας και τις 6.000 μονάδες, καταρρίπτοντας κάθε πρόβλεψη που ήθελε στο ξεκίνημα της χρονιάς το δείκτη να ταλαιπωρείται από το αυξημένο γεωπολιτικό ρίσκο και τις «ουρές ρίσκου» από τις εκλογές που έλαβαν χώρα και αφορούσαν το 40% του πληθυσμού του πλανήτη.
«Έτσι γίνεται πάντα», θα πουν όσοι ασχολούνται συστηματικά με τις αγορές, καμία χρονιά δεν έχει πλέον ικανοποιητική προβλεπτική ικανότητα, η ταχύτητα της διάδοσης της πληροφορίας έχει οδηγήσει στο να τιμολογούνται τα γεγονότα πριν ακόμα συμβούν, ενώ οι αναθεωρήσεις είναι πια μέρος των τιμών. Στο τέλος Φεβρουαρίου η εικόνα είναι πια τόσο διαφορετική, που όλες αυτές οι αναλύσεις είναι χρήσιμες μόνο για τα στατιστικά που περιέχουν.
Βρισκόμαστε σε αυτή την άκομψη στιγμή του χρόνου που οι εμπλεκόμενοι με τις αγορές θα διατυπώσουν τις εκτιμήσεις τους για το πως θα εξελιχθεί η επόμενη χρονιά. Πολλές φορές (σχεδόν πάντα) η εκτίμηση έρχεται σε συμφωνία με την επιθυμία του γράφοντος και (πρέπει) να δημιουργεί την προσδοκία ενός περιθωρίου: Κανείς δεν θα διαβάσει το περιεχόμενο μιας ανάλυσης που έχει σαν κεντρικό θέμα το «hold» ή μια αναιμική άνοδο/πτώση. Το περιθώριο είναι βασικό στοιχείο, γιατί αν είναι μικρό δεν παράγει έσοδο (προμήθειες) ενώ αν είναι πολύ μεγάλο δεν γίνεται πιστευτό.
Επίσης, αυτοί οι οποίοι κάνουν την αρχή των διατυπώσεων τείνουν να παρασύρουν τους υπόλοιπους. Η συμμετοχή σε μια άποψη που γίνεται ευρύτερα αποδεκτή μειώνει την ευθύνη του σφάλματος, ωστόσο περιέχει τον κίνδυνο του “μαζικού trade”.
Επενδυτές όπως ο Buffet αυξάνουν συνεχώς στο χαρτοφυλάκιό τους τα μετρητά, αναμένοντας τη διόρθωση, η όποια όχι μόνο δεν έρχεται, αλλά η αγορά δείχνει να αγνοεί εκνευριστικά δείκτες και ιστορικές υπερβολές. Τι και αν λοιπόν ο S&P -500 διαπραγματεύεται με δείκτη ΡΕ 25 φορές; Η ζωή έχει δείξει ότι τα τελευταία 20 χρόνια η συσχέτιση του πολλαπλασιαστή κερδών με τις αποδόσεις της αγοράς είναι μηδενική. Κάθε Ιανουάριο είναι σαν να έχουμε πατήσει το κουμπί μηδενισμού και έχουμε αρχίσει να μετράμε από την αρχή.
Εν κατακλείδι: Οι περισσότεροι λοιπόν οίκοι συμφωνούν με το ισχυρό δολάριο, την αύξηση της ζήτησης στο Χαλκό και βλέπουν ανοδικό περιθώριο 10-11% για τον S&P. Το μόνο που προβληματίζει είναι ότι οι 6.500 μονάδες του S&P είναι κοινός τόπος για όλους. Και όταν κάτι είναι τόσο αναμενόμενο, συμβαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω.
Τι βλέπουν οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι για το 2025
