Τον τελευταίο καιρό, ο χρυσός, το ασφαλές καταφύγιο σε περιόδους κρίσης, έχει σημειώσει σημαντική άνοδο. Πριν από ένα χρόνο, μια ουγγιά είχε σχεδόν 2100$ ενώ τώρα έχει ξεπεράσει τα 2900$. Η τάση είναι ξεκάθαρη. Οι επενδυτές αγοράζουν το πιο ασφαλές καταφύγιο της αγοράς. Τι προμηνύει αυτό όμως για την παγκόσμια οικονομία;
Παρότι ο χρυσός, εδώ και σχεδόν μισό αιώνα δεν συνδέεται με την αξία του χρήματος, εξακολουθεί να θεωρείται στη συλλογική συνείδηση ως σταθερό μέτρο πλούτου και αποταμίευσης. Όταν η τιμή του ανεβαίνει, είναι σαν να προ-εξοφλούνται δύσκολες ημέρες για την οικονομία. Ο βασικότερος κίνδυνος αυτή τη στιγμή είναι ο πληθωρισμός. Η κατοχή χρυσού σε αυτή την περίπτωση, προστατεύει από τις πληθωριστικές πιέσεις στην οικονομία. Ένα σαφές δείγμα της οικονομικής αναταραχής είναι η μαζική μεταφορά αποθεμάτων από τα θησαυροφυλάκια του Λονδίνου σε εκείνα της Νέας Υόρκης.
Η άφιξη του προέδρου Τραμπ, που φτάνει σχεδόν ένα μήνα, έχει οδηγήσει στο ανακάτεμα της διεθνούς οικονομικής τράπουλας. Δασμοί, υψηλά ελλείμματα, μειώσεις φόρων και ένα τεράστιο χρέος, έχουν δημιουργήσει άγχος στους επενδυτές. Από τις εκλογές και μετά, οι επενδυτές εγκαταλείπουν τα ομόλογα, ενώ η τιμή του χρυσού καταγράφει συνεχή άνοδο. Το φορολογικό νομοσχέδιο που βρίσκεται στα σκαριά του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, θα φέρει τις μεγαλύτερες φορολογικές ελαφρύνσεις που έχουν δοθεί. Μεταξύ άλλων, αφορολόγητες θα είναι οι κρατικές συντάξεις, τα φιλοδωρήματα και οι υπερωρίες. Συνολικά το νομοσχέδιο έχει κόστος περί τα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Από τη μία καλά νέα για την πραγματική οικονομία. Από την άλλη, το μόνο αντίβαρο στο υψηλό δημοσιονομικό κόστος είναι η ταχεία ανάπτυξη που υπόσχεται η κυβέρνηση.
Οι υποσχέσεις για ανάπτυξη μεγάλες. Ξεκινούν από τις εξορύξεις πετρελαίου και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και φτάνουν στην επαν-εκβιομηχάνιση της Αμερικανικής οικονομίας. Αναπάντητο είναι ακόμα το ερώτημα του ελλείμματος και του χρέους. Δεδομένου ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται εν ριπή οφθαλμού, η προσήλωση σε βασικά μακροοικονομικά μεγέθη είναι απαραίτητη. Οι δασμοί αποτελούν μια ακόμα πηγή αβεβαιότητας. Η αλλαγή της ρητορικής από τους καθολικούς δασμούς, σε εστιασμένους φαίνεται να ηρεμεί προς το παρόν το επενδυτικό κοινό. Σε κάθε περίπτωση, οι εξαγγελίες όσο αναπτυξιακές και αν είναι, είναι εξίσου ελλειμματικές και πληθωριστικές.
Ο κοινός παρονομαστής είναι η αβεβαιότητα και οι μεγάλες αλλαγές. Ο επενδυτικός κόσμος, λοιπόν, παίρνει τα μέτρα του. Τοποθετείται στο χρυσό σαν έσχατη ανάγκη. Όταν το τοπίο ξεκαθαρίσει, οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες γίνουν πιο κατανοητές, τότε και η ανάγκη για χρυσό θα μειωθεί. Σε μια παράλληλη, ελληνική, πραγματικότητα, αυτά ακούγονται σαν θόρυβος. Η πολιτική εστιάζει σε αποσταθεροποιητικές προτάσεις μομφής και ανυπόστατες κατηγορίες. Τα συμπεράσματα δικά σας.
*Ο Ηλίας Αρβανιτάκης είναι Οικονομολόγος - Αναλυτής, Morgan Stanley
