Η εισβολή στην Ουκρανία και η αναβίωση του αναθεωρητισμού, (η οποία παραπέμπει στη λογική του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας), από τον Πούτιν αναδεικνύει τη σημασία των στρατηγικών συμμαχιών που σύναψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο αναβαθμισμένος ρόλος της Αλεξανδρούπουλης, που χαρακτηρίζεται ως η «Σούδα του Βορρά» μέσα από την ελληνοαμερικανική συμφωνία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της σημασίας που έχουν για τα εθνικά μας θέματα και τα συμφέροντα της χώρας οι κινήσεις που έγιναν και οι οποίες σημειωτέον έχουν καταγγελθεί από την αξιωματική αντιπολίτευση στη λογική προηγούμενων δεκαετιών.
Εκτός από ενεργειακό κόμβο η Αλεξανδρούπολη αποκτά ρόλο πύλης της Δύσης προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που βρίσκονται αυτή τη στιγμή ενώπιον της επεκτατικής πολιτικής και της λογικής της Μεγάλης Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η ανησυχία που διαμορφώνεται για τα επόμενα βήματά του έρχεται να δείξει πως η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης δεν αποτέλεσε απλά ένα βήμα αναφορικά με την αμυντική της θέση έναντι ενός προκλητικού γείτονα όπως είναι η Τουρκία αλλά μια στρατηγική κίνηση γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας, η οποία με σαφήνεια έχει αποφασίσει ότι βρίσκεται στη Δύση.
Με βάση τη συμφωνία η χρήση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού ενδεχομένως και για τη διέλευση Νατοϊκών δυνάμεων καθορίζει την τοποθέτηση της χώρας στην αντιπαράθεση Δύσης - Ρωσίας μετά από την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χωρίς τυμπανοκρουσίες κατάφερε πριν το ξέσπασμα της κρίσης με τη Ρωσία να τοποθετήσει την Ελλάδα στη διεθνή σκακιέρα των γεωπολιτικών εξελίξεων. Η χώρα συντάχθηκε με τις δυνάμεις της Δύσης με διμερείς συμφωνίες, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ανακόπηκαν και ορισμένες... βλέψεις που υπήρχαν από τη ρωσική πλευρά αναφορικά με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
«Aυτό το οποίο γίνεται σήμερα στην Ευρώπη αποτελεί, ουσιαστικά, την αναίρεση του καθεστώτος ειρήνης και ασφάλειας όπως ουσιαστικά αυτό οικοδομήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μιλάμε δηλαδή πραγματικά για μία καινούρια μέρα, για έναν νέο ψυχρό πόλεμο για τον οποίο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα τελειώσει» δήλωσε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Αlpha έχοντας ήδη αποσαφηνίσει μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στη σωστή πλευράς της Ιστορίας».
«Πιστή στο Διεθνές Δίκαιο και αποφασισμένη μαζί με τους συμμάχους της, μαζί με την ευρωπαϊκή οικογένεια, να μην επιτρέψει τα σύνορα της Ευρώπης να αλλάξουν, ούτε ο κόσμος να ξαναγνωρίσει βία και ζώνες επιρροής. Η ελευθερία και η δημοκρατία να μην γίνουν όμηροι του αυταρχισμού και το ρολόι του 21ου αιώνα να μην δείξει πίσω, αλλά μπροστά» ανέφερε για να επισημάνει:
«Οι εξελίξεις δικαιώνουν τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Πολιτικές οι οποίες υπηρετούν το εθνικό συμφέρον. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αναθεωρητισμός συνεχίζει να πληγώνει την Κύπρο αλλά καραδοκεί και στη γειτονιά μας. Και αποδεικνύουν οι επιλογές μας ότι οι ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα νομιμοποιούν τελικά το έγκλημα, κάνοντας την αποχή, συνενοχή. Και το εύκολο «όχι στον πόλεμο» είναι μια ευχή, αλλά πάντως δεν είναι πολιτική».
Και κατέληξε αναφέροντας ότι «είμαστε στο ανατολικό σύνορο της Ευρώπης, γνωρίζοντας πολύ καλά τι συμβαίνει πέρα από αυτό. Και ακριβώς επειδή η Ελλάδα είναι στην άκρη της ηπείρου μας είναι και στην καρδιά της. Ανατολικά της Ευρώπης αλλά στο κέντρο πάντα της Δύσης. Είμαστε η Δύση και ανήκουμε στην ελευθερία».
Με τον τρόπο αυτό κατέδειξε πως οι συμμαχίες που συνάπτονται έχουν σαφή προσανατολισμό τον οποίο οι εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν.
Η περίπτωση της Σούδας του Βορρά αποτελεί βασικό παράδειγμα. Και επίσης, όπως και η συνολική στάση έναντι του αναθεωρητισμού του Πούτιν, ένα γραμμάτιο προς εξόφληση δεδομένης πάντα της προκλητικής στάσης της Τουρκίας, η οποία μπορεί να παγώσει εξ αιτίας των αντιδράσεων που έχει προκαλέσει σε διεθνές επίπεδο η συμπεριφορά του Πούτιν δεν παύει να αποτελεί τμήμα της ιδέας της Γαλάζιας Πατρίδας και των βλέψεων προς Ελλάδα και Κύπρο.
Οι αντιδράσεις
Οι αντιδράσεις που υπήρξαν για την ένταξη του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στην ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία επιβεβαιώνουν τη στρατηγική της σημασία. Αντιδράσεις που προήλθαν από δύο πλευρές από το εξωτερικό. Η μια ήταν της Τουρκίας και η άλλη της Ρωσίας και μάλιστα το μεσοδιάστημα που δείχνει να προετοίμαζε την εισβολή στην Ουκρανία.
Ο Ερντογάν έφτασε στο σημείο να διαμαρτύρεται ανοιχτά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία. «Στον Μπάιντεν και στον Μακρόν αναφέραμε το θέμα για την ίδρυση βάσης, κάτι που ενοχλεί εμάς και τον λαό μας» είχε δηλώσει δείχνοντας την έντονη ενόχλησή του για το γεγονός πως δημιουργήθηκαν νέες γραμμές σε πολιτικό, στρατιωτικό και ενεργειακό επίπεδο.
Η δε παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή αποτελεί και ένα φόβητρο που καθιστά απαγορευτική κάθε σκέψη επανάληψης φαινομένων όπως αυτό του 2020 στα σύνορα του Έβρου.
Και η Ρωσία όμως είχε αντιδράσει με έντονο μάλιστα τρόπο στη συμφωνία, υποστηρίζοντας πως η Ελλάδα δεν πρέπει να εμπλακεί και να δώσει δίοδο στις νατοϊκές δυνάμεις. Από τον Οκτώβριο του 2021 όταν και προετοίμαζε το έδαφος για να υποστηρίξει πως απειλείται από το ΝΑΤΟ. Προειδοποιούσε με τρόπο την ελληνική πλευρά αφού ο Πούτιν ενδεχομένως σχεδίαζε ήδη τα επόμενα βήματά του στις βαλτικές χώρες.
Οι δηλώσεις του εκπροσώπου του Κρεμλίνου, αλλά και του ρώσου πρεσβευτή στην Αθήνα ήταν ενδεικτικές άλλωστε και είχαν ενταθεί όταν τον ίδιο μήνα του 2021 λάμβανε χώρα μια μεγάλη αμερικανική άσκηση με το θηριώδες μεταγωγικό «USNS Yuma» να αποβιβάζει αμερικανικές δυνάμεις στην ελληνική πόλη, που εν συνεχία κινήθηκαν προς Ρουμανία – Βουλγαρία και εν συνεχεία στην Ουγγαρία, παρακάμπτοντας τα Στενά.
Και στο εσωτερικό όμως οι αντιδράσεις ήταν αξιοσημείωτες. Εξαιρουμένης της αναμενόμενης αντίδρασης του ΚΚΕ έντονη ήταν και η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ που ακόμη και σήμερα δείχνει να επιχειρεί να πατήσει σε δύο βάρκες. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει πως είναι κατά της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας, ενώ έχει υποστηρίξει όπως έκανε και με αφορμή την αποστολή αμυντικού υλικού προς την Ουκρανία, ότι κινήσεις ανάλογες προκαλούν.
Κομβικής σημασίας η Αλεξανδρούπολη
Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι κομβικής σημασίας. Η απόστασή του από την έξοδο των Δαρδανελίων αλλά και από τα σύνορα με Τουρκία και Βουλγαρία του δίνουν ρόλο κλειδί και αποτελούσε μήλον της Έριδος. Δεν είναι μυστικό άλλωστε πως οι Ρώσοι επιθυμούσαν διακαώς εμπλοκή τους στην αξιοποίηση αναζητώντας και εκείνοι από την πλευρά τους μια διέξοδο που θα παρέκαμπτε τα στενά και την Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό είχε ενταχθεί και ο σχεδιασμός για τη δημιουργία ενός οδικού και σιδηροδρομικού άξονα από το Μπουργκάς.
Η παρουσία ρώσων... διπλωματών στην περιοχή ήταν συχνή μέχρι την άφιξη των αμερικανικών δυνάμεων και είναι μια από τις αιτίες των έντονων αντιδράσεων.
Όμως και το γεγονός πως μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο που δύναται να παρακάμψει την εξάρτηση όχι μόνο της χώρας μας αλλά και συνολικά της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο δεν είναι αμελητέο και αποτέλεσε τη βάση που οδήγησε στην υπογραφή της συμφωνίας με τις ΗΠΑ.
Η Σούδα του Βορά είναι το γεωπολιτικό στοίχημα που κέρδισε η χώρα και οι σημερινές εξελίξεις απλά αναδεικνύουν τη σημασία των συμφωνιών που έχουν γίνει και που σε κάθε περίπτωση αποτελούν ένα γραμμάτιο που ενδεχομένως κάποια στιγμή θα εξοφληθεί προς τη χώρα...
