Την ενόχλησή του για την υπογραφή του μνημονίου Ελλάδας - Αιγύπτου για τα θαλάσσιες ζώνες εξέφρασε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών δια του εκπροσώπου του Τανζού Μπιλγκίτς υποστηρίζοντας πως «δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί νόημα πέρα από αυτά τα δεδομένα στο μνημόνιο συνεννόησης που υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου».
Σύμφωνα με τον Μπιλγκίτς «οι περιοχές έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα είναι περιοχές εξυπηρέτησης για τη διάσωση ανθρώπινων ζωών. Αυτές οι περιοχές δεν είναι περιοχές κυριαρχίας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», ενώ κατέκρινε τη χώρα μας για έλλειψη συνεργασίας σε αυτό το θέμα, κάνοντας λόγο για «μαξιμαλιστικές αξιώσεις θαλάσσιας δικαιοδοσίας».
Αποδίδει ως κίνητρο για την υπογραφή του μνημονίου από την Ελλάδα ως προσπάθεια «να συγκαλύψει αυτά τα γεγονότα και το τελευταίο σκάνδαλο που προκάλεσε στη Λιβύη» και διαμήνυσε πως η Τουρκία «θα συνεχίσει να προστατεύει αποφασιστικά τόσο τα δικά της δικαιώματα όσο και τα δικαιώματα της ΤΔΒΚ».
Αναλυτικά η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του τουρκικού ΥΠΕΞ:
«Οι ζώνες έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα είναι περιοχές εξυπηρέτησης για τη διάσωση ανθρώπινων ζωών. Αυτές οι περιοχές δεν είναι περιοχές κυριαρχίας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Οι κανόνες για τις περιοχές έρευνας και διάσωσης ορίζονται από τη Σύμβαση του Αμβούργου του 1979. Σύμφωνα με τη σύμβαση, οι χώρες υποχρεούνται να συνεργάζονται σε περίπτωση που οι περιοχές εξυπηρέτησης αλληλοεπικαλύπτονται.
Οι θαλάσσιες ζώνες έρευνας και διάσωσης, που έχουν κηρυχθεί από την Τουρκία και την Ελλάδα στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο και κοινοποιήθηκαν στον Διεθνή Οργανισμός Ναυτιλίας επικαλύπτονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα πάντα απείχε από τη συνεργασία με τη χώρα μας σε αυτό το θέμα και επίσης απέρριψε τις προτάσεις συμφωνίας που είχαμε κάνει στο παρελθόν. Ο λόγος για αυτό είναι ότι η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι οι περιοχές των υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης βρίσκονται υπό την κυριαρχία της και τις συνδέει με μαξιμαλιστικές αξιώσεις θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Αυτή η προσέγγιση της Ελλάδας είναι αντίθετη με τη Σύμβαση του Αμβούργου του 1979 και αποτελεί παράνομη στάση.
Αυτή η προσέγγιση της Ελλάδας είναι αντίθετη με τη Σύμβαση του Αμβούργου του 1979 και συνιστά παράνομη στάση.
Επομένως, δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί οποιαδήποτε σημασία, με βάση αυτά τα δεδομένα, στο μνημόνιο κατανόησης που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Από την άλλη πλευρά, συνιστά σοβαρή αντίφαση μια χώρα που απωθεί αθώους πρόσφυγες στο Αιγαίο κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους, να συνάπτει μνημόνιο κατανόησης για έρευνα και διάσωση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στην πραγματικότητα, το βασικό κίνητρο πίσω από την υπογραφή αυτού του μνημονίου κατανόησης από την Ελλάδα είναι η επιθυμία της να συγκαλύψει αυτά τα γεγονότα καθώς και το τελευταίο σκάνδαλο που προκάλεσε στη Λιβύη.
Η προσπάθεια διαμόρφωσης της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας στο πλαίσιο του αντιτουρκικού αισθήματος είναι μια μάταιη και μόνο αυτοκαταστροφική προσπάθεια.
Η Τουρκία θα συνεχίσει να προστατεύει αποφασιστικά τόσο τα δικά της δικαιώματα όσο και τα δικαιώματα της 'ΤΔΒΚ', αυξάνοντας τη συνεργασία και τον συντονισμό της με όλους τους βασικούς ενδιαφερόμενους φορείς στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο. Η πρόσφατη επιδείνωση της συνθήκης ισορροπίας της Ελλάδας μάλλον οφείλεται σε αυτό»
