Του Νίκου Μελέτη
Με σχεδόν κλειστό το ενδοκυβερνητικό μέτωπο, καθώς ο Π. Καμμένος επέλεξε να υποστείλει το λάβαρο του «μακεδονικού αγώνα» και να στοιχηθεί πίσω από την θέση του 2007 προκειμένου να μην θέσει σε κίνδυνο τον υπουργικό θώκο του, η κυβέρνηση μπαίνει τώρα στα βαθιά νερά της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης του ονοματολογικού, γνωρίζοντας ότι τα δύσκολα τώρα αρχίζουν.
Παρά το γεγονός ότι όπως όλοι υποθέτουν έχει υπάρξει στοιχειώδης προσυνεννόηση μεταξύ των δυο κυβερνήσεων για το πως θα εξελιχθεί η διαδικασία, δεν έχει διαρρεύσει κανένα στοιχείο και το πλαίσιο θα τεθεί ουσιαστικά στις 19 Ιανουαρίου. Τη συγκεκριμένη ημερομηνία θα λάβει χώρα η συνάντηση μεταξύ του Matthew Nimetz και των δύο διαπραγματευτών Αδ. Βασιλακη και V. Naumovski στην Νέα Υόρκη.
Ήδη η δημόσια συζήτηση εξαντλείται στους εσωτερικούς συσχετισμούς και στο χρονοδιάγραμμα των επαφών και συναντήσεων αξιωματούχων των δυο χωρών, και χάνεται η ουσία της διαπραγμάτευσης που πρακτικά θα αρχίσει στις 19 Ιανουαρίου.
Η έμφαση δίνεται στην ονομασία η οποία θα αναζητηθεί και υποβαθμίζεται εντελώς το υπόλοιπο πλαίσιο το οποίο όμως αποτελεί και το βασικότερο σημείο της λύσης.
Ο Νικος Κοτζιάς όπως και χθες μετά την συνάντησή στο Μέγαρο Μαξίμου, έχει αποφύγει όλο το τελευταίο διάστημα να αναφερθεί ρητά σε «γεωγραφικό προσδιορισμό» της σύνθετης ονομασίας αφήνοντας έτσι ανοικτό το πλαίσιο διαπραγμάτευσης και για προτάσεις που δεν θα έχουν γεωγραφικό προσδιορισμό αλλά θα κινούνται στο πνεύμα των προηγούμενων προτάσεων για «Νέα Μακεδονία».
Υπενθυμίζεται ότι και ο Κ. Καραμανλής ενώ στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του τον Οκτώβριο του 2007 ανέφερε την σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008 μετά το μπλοκάρισμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, παρά τις συγκεκριμένες ερωτήσεις που τέθηκαν απέφυγε την χρήση του όρου «γεωγραφικός» κάνοντας λόγο για «καθαρή σύνθετη ονομασία».
Η αρχική ελληνική θέση επέμενε στον γεωγραφικό προσδιορισμό ώστε να διαχωρίζεται και να γίνεται διακριτή η διαφορά μεταξύ του «μέρους» και του «όλου» μιας γεωγραφικής περιοχής. Η επιλογή της νέας σύνθετης ονομασίας θα ανέκοπτε κάθε προσπάθεια για επιβολή του μέρους επί του όλου, όπως επιχειρούσε διαχρονικά ο μακεδονικός εθνικισμός.
Όμως η ελληνική πλευρά θα ήταν έτοιμη να δεχθεί και μη γεωγραφικό προσδιορισμό, εφόσον όμως μπορούσαν να πληρωθούν μια ακόμη σειρά οροί και προϋποθέσεις.
Το βασικό σκέλος της διαφοράς αφορά την ονομασία του κράτους και επικεντρώνεται στον γεωγραφικό προσδιορισμό και την οριοθέτησή του έναντι του υπολοίπου και μεγαλύτερου μέρους της Μακεδονίας (ως γεωγραφικής έννοιας) που ανήκει κυρίως στην Ελλάδα και εν μέρει στην Βουλγαρία.
Όμως μένει αυτομάτως σε εκκρεμότητα ο χαρακτηρισμός της εθνικότητας των πολιτών του νέου κράτους, καθώς δεν ταυτίζεται πάντοτε η εδαφική οντότητα με την εθνικότητα των πολιτών.
Συνεπώς στο πακέτο της συμφωνίας που θα υπάρξει, θα πρέπει να συμφωνηθεί εκτός του ονόματος της χώρας και η εθνικότητα και η γλώσσα με τέτοιο τρόπο που δεν θα επιτρέπει παρερμηνείες και παρεξηγήσεις.
Παρά το γεγονός ότι το πλαίσιο του ΟΗΕ αφήνει πολλά περιθώρια για χειρισμούς, καθώς όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας άλλη είναι η επίσημη ονομασία στον ΟΗΕ, άλλη αυτή που χρησιμοποιείται διεθνώς και άλλη αυτή που χαρακτηρίζει την εθνικότητα των πολιτών, στην περίπτωση της ΠΓΔΜ δεν μπορεί να αφεθούν «γκρίζες ζώνες».
Κρίσιμο ζήτημα είναι η κατοχύρωση της εφαρμογής της όποιας λύσης, μέσω και της αλλαγής του συντάγματος της ΠΓΔΜ, καθώς εάν δεν υπάρξει και στο Σύνταγμα κατοχύρωση της νέας ονομασίας ,τότε ουσιαστικά η λύση θα εκφυλισθεί σε μια μορφή Διπλής Ονομασίας. Σε αυτή την περίπτωση η νέα ονομασία θα χρησιμοποιείται από την Ελλάδα, τον ΟΗΕ και κάποιους Διεθνείς Οργανισμούς, (όπου η Ελλάδα διαθέτει βέτο) και σε κάθε άλλη περίπτωση θα χρησιμοποιείται το «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Σε κάθε περίπτωση πάντως η καλλιέργεια αυτής της τεχνητής αισιοδοξίας και η προβολή μιας εικόνας... «ραγδαίων εξελίξεων» ενώ πρόκειται περί συνήθους κινητικότητας στο Σκοπιανό, με μόνη διαφορά το χρονοδιάγραμμα που τίθεται λόγω των προσδοκιών της ΠΓΔΜ για ώθηση στην ευρωατλαντική πορεία της, δεν βοηθά αλλά μάλλον υπονομεύει την διαπραγματευτική θέση της Αθήνας.
Φωτογραφία: Intimenews
