Του Δημήτρη Καμπουράκη
Παρακολούθησα την ομιλία του Αλέξη στη Βουλή. Τι στόμφος για την ανεξαρτησία της συνείδησης του Έλληνα βουλευτή! Πόση οργή για τις κατηγορίες περί συναλλαγής! Και τι αγανάκτηση για την στοχοποίηση όσων αίφνης μεταπήδησαν στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του! Αυτό δεν ήταν πολιτική ομιλία, ήταν η αποθέωση της δραματουργίας. Τέχνη έκανε ο άνθρωπος.
Οι πραγματικοί ηθοποιοί ξέρετε, φθάνουν στο απόγειο των ερμηνευτικών τους δυνατοτήτων όταν οι συνθήκες –και συμβαίνει σπάνια αυτό- τους επιβάλλουν να ερμηνεύσουν κόντρα ρόλους. Εκεί είναι το μυστικό. Να παίζεις μια ζωή κωμωδία και μετά να βρεθείς πρωταγωνιστής σε τραγωδία. Να παίζεις μια ζωή ρόλους πλουσίων και μια φορά να κληθείς να παίξεις τον άστεγο. Εκεί αποδίδει ο επαγγελματίας ηθοποιός.
Ο άνθρωπος λοιπόν που περικύκλωνε την Βουλή με χιλιάδες αγανακτισμένους που ορμούσαν να λιντσάρουν όσους βουλευτές έμπαιναν στο κτίριο για να ψηφίσουν, παίζει κόντρα ρόλο όταν σήμερα τσαντίζεται με την αμφισβήτηση της ελεύθερης συνείδησης της Κουντουρά και του Κόκκαλη. Ο ηγέτης των μηχανισμών που καρφίτσωναν στα μανταλάκια πολιτικούς, διανοούμενος και δημοσιογράφους αν η γνώμη τους δεν συμβάδιζε με το αντιμνημονιακό του μένος (για τα δυο πρώτα μνημόνια, να εξηγούμαστε), σήμερα αγανακτεί που κάποιοι αναρωτιούνται πόσο άδολες είναι οι κινήσεις των Παπαχριστόπουλων και των Ζουράρηδων. Αυτός κι αν είναι κόντρα ρόλος.
Ο άνθρωπος που κατονόμαζε ως συλλήβδην πουλημένες στους ξένους ολόκληρες παρατάξεις μαζί με τους ανθρώπους τους, σήμερα ενοχλείται σφόδρα αν ακούσει έστω και την λέξη συναλλαγή. Προσέξτε, ουδείς αυτές τις μέρες μίλησε για οικονομική συναλλαγή, όλοι μίλησαν για πολιτική συναλλαγή. Ο άνθρωπος λοιπόν που το 2014 φώναζε προκαταβολικά -και πριν καν ανακοινωθεί οποιαδήποτε πρόθεση υπερψήφισης του Δήμα- ότι διακινούνται πακέτα κάτω απ' τα τραπέζια για να ακυρωθούν οι πρόωρες εκλογές, παίζει σήμερα κόντρα ρόλο όταν αγορεύει εναντίον αυτής της ''κατάπτωσης'' του δημοσίου λόγου.
Ο άνθρωπος που επικεφαλής μιας αδίστακτης παρέας στοχοποίησε και τρομοκράτησε –με κάθε μέσο και με την ποινή της διαπόμπευσης στις μικροκοινωνίες και του ξυλοδαρμού στους δρόμους- όσους ζητούσαν λίγη νηφαλιότητα την περίοδο 2010-2015, παίζει κόντρα ρόλο όταν σήμερα εξανίσταται με κάποια απειλητικά mails που λαμβάνουν οι όψιμοι υποστηρικτές του.
Γι αυτό είναι τόσο πειστικός. Διότι παίζει τον ρόλο του θύματος, έχοντας χρηματίσει δολοφόνος (θεατρικά μιλάμε έτσι;), διότι παίζει τον ρόλο του δαρμένου έχοντας υπάρξει τραμπούκος. Ξέρει το παιχνίδι εκ των έσω, γνωρίζει από πρώτο χέρι την εσωτερική αγανάκτηση όσων βρέθηκαν πραγματικά στην θέση στην οποία παριστάνει ότι βρίσκεται αυτός σήμερα. Τα 'χει σπουδάσει ο Αλέξης όλα όσα δήθεν κατήγγειλε χθες και τα χει σπουδάσει από την θέση του αυτουργού και του ενόχου.
Το "φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης" σπάνια βρήκε τόσο υπέροχη εφαρμογή, όσο στην χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Βουλή. Μόνο που αυτό πιάνει μια φορά, άιντε δυο. Την τρίτη και φαρμακερή, τον παίρνει στο κυνήγι τον κλεφτράκο ο νοικοκύρης. Διότι μπορεί να είναι καλός-καλός και να μη θέλει φασαρίες, αλλά άμα τα πάρει στο κρανίο τα κάνει όλα λαμπόγυαλο.
