Διαβάζοντας τις γαλαντομίες των δανειστών τα τελευταία 24ωρα προς την ελληνική κυβέρνηση αναρωτιέται κανείς αν οι «θεσμοί» είναι, όπως έλεγε ο μακαρίτης Τεγόπουλος, συνένοχοι ή βλάκες. Βλέποντας την κατάσταση της ευρωζώνης με προσοχή, μπορεί κανείς να συμπεράνει αβίαστα ότι είναι και τα δύο. Επειδή, τόσες παροχές σε μια κυβέρνηση που δεν έχει ούτε γραμμή προγράμματος παραγωγής πλούτου, είναι κομμάτι σκάνδαλο.
Και για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, οι δανειστές υποδέχτηκαν ευμενώς το κατ ευφημισμόν Πρόγραμμα Σταθερότητος της κυβέρνησης για πρωτογενή πλεονάσματα 5,5 δις ευρώ μέχρι το 2022, που αντιπροσωπεύουν 2,7% του ΑΕΠ!
Μόνο που αυτά δεν θα παραχθούν από πλούτο που θα προστεθεί στον πλούτο της χώρας, αλλά από πλούτο που θα αφαιρεθεί από τον πλούτο της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων μέσω φόρων. Επειδή, παράλληλα με το κατ ευφημισμόν Πρόγραμμα Σταθερότητος, που υποδέχτηκαν ευμενώς οι δανειστές, δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα παραγωγής πλούτου. Δηλαδή, πρόγραμμα επενδύσεων ιδιωτικών ή δημόσιων.
Αντιθέτως μάλιστα, οι δημόσιες επενδύσεις προβλέπεται να μειωθούν ακόμα περισσότερο, χωρίς τη θέση τους να πάρουν ιδιωτικές σε κανέναν τομέα. Στα φανερά τουλάχιστον. Επιπλέον, το Πρόγραμμα προβλέπει παραπέρα συρρίκνωση των επενδύσεων σε Υγεία και Παιδεία. Για τους άπειρους, οι χώρες με παραγωγικά μοντέλα στηρίζονται στις υψηλές επενδύσεις στην Παιδεία, από την οποία αντλούν τους παραγωγούς του επόμενου πλούτου.
Αντί για παραγωγή πλούτου στη χώρα, στο Πρόγραμμα, που κατέθεσε η κυβέρνηση στους δανειστές, πληροφορεί ότι το υπερπλεόνασμα θα χρησιμοποιηθεί για προστασία των πιο ευάλωτων. Λέγε με επιδόματα. Είτε σε προχριστουγενιάτικες ελεημοσύνες, είτε σε ψηφοθηρικές παροχές σε επιλεγμένες εργασιακές συντεχνίες. Ό,τι ξέρει να κάνει το κακέκτυπο του σοβιετικού μοντέλου.
Φυσικά, οι δανειστές ούτε που ανησυχούν ότι η εδώ και 4 χρόνια εφαρμογή αυτής της αντιπαραγωγικής τακτικής που δεν παράγει πλούτο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε φτώχια τη μεσαία τάξη και σε ύφεση, επομένως σε απραξία ή καχεξία το σύστημα παράγω- δανείζομαι- πλουτίζω- επενδύω- δανείζω- δημιουργώ χρήμα και υπεραξία, πάνω στο οποίο στηρίζεται το παρόν οικονομικό οικοδόμημα.
Και οι δανειστές ούτε που ανησυχούν ότι έτσι, μια ωραία μέρα θα αναγκαστούν να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη για να δανείσουν την ελληνική οικονομία με ένα νέο μνημόνιο… Σταθερότητας, με το οποίο θα φεσώσουν τους πολίτες της ευρωζώνης. Διότι οι ίδιοι, ως πολιτικά φυσικά πρόσωπα, δεν πρόκειται να πληρώσουν δεκάρα. Και σ αυτό μοιάζουν σαν δυό σταγόνες νερό με τα εδώ φυσικά πολιτικά πρόσωπα.
Είναι τόσο ενθουσιώδεις μάλιστα οι δανειστές που, από τη μεγάλη διαφορά στην πρόοδο της ελληνικής οικονομίας μεταξύ πέρυσι και φέτος , αποφάσισαν να επιστρέψουν και τα 670 εκ ευρώ κέρδη από το τζογάρισμα των ελληνικών ομολόγων που έκαναν εδώ και μερικά χρόνια. Τα οποία γίνονται ένα δις ευρώ, μαζί με τα 329 εκ ευρώ από τα επιτόκια που είχε πληρώσει η Ελλάδα και το χάρισμα της αύξησης σε μέρος του δανείου του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης.
Το ωραίο είναι ότι οι δανειστές αποκόμισαν κέρδη εκατομμυρίων από το χρηματοπιστωτικό παιχνίδι που έκαναν με τα ελληνικά ομόλογα, την ώρα που αυτά είναι χαρακτηρισμένα σκουπίδια στην αγορά και στα ελληνικά αποταμιευτήρια θεωρούνταν επισφαλές χαρτί!
Ταυτόχρονα, από τον ενθουσιασμό τους για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, που μόνο οι Έλληνες, οι αριθμοί και η κοινή λογική δεν τη βλέπουν, οι δανειστές έδωσαν ασμένως την άδεια για πρόωρη αποπληρωμή μέρους του ακριβού δανείου του ΔΝΤ από την ελληνική κυβέρνηση, αφού κάνουν νέα ανάλυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους! Αφού δηλαδή δουλέψουν πάλι όλο τον κόσμο για ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο στον αιώνα τον άπαντα, αλλά που πρέπει να παρουσιαστεί ως τέτοιο για να εισπράττουν στο διηνεκές το ενοίκιο επί του ελληνικού πλούτου από τους Έλληνες πολίτες.
Κερασάκι στην τούρτα, αυτό το 24ωρο, του διεθνούς ενθουσιασμού με την ελληνική οικονομία ήρθε η πτώση της απόδοσης των 10ετών ομολόγων στο 3,35%, παρόλο που εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται στην κατηγορία «σκουπίδια» από τους Οίκους Αξιολόγησης!
Και θα πει ο ανυποψίαστος «καλά, δε χαίρεσαι με τόσα καλά νέα»; Όχι, δε χαίρομαι. Γιατί εγώ μετράω τι παράγει η χώρα για να ξεχρεώνει. Τι παράγει για να πλουτίζει. Και βλέπω ότι παράγει ό,τι και εδώ και χρόνια: Χρέη και φόρους. Χωρίς κανένα παραγωγικό πρόγραμμα. Με ρουσφέτια, ταξίματα και διαπλεκόμενους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Και με πλούσιους που υποφορολογούνται, και το μισό πληθυσμό να φοροδιαφεύγει.
Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα: οι δανειστές είναι συνένοχοι ή βλάκες;. Και η απάντηση είναι σαφής. Και τα δύο. Γιατί κάνουν με την Ελλάδα ακριβώς ό,τι κάνει η κυβέρνηση με τους Έλληνες. Νοιάζονται μόνο πώς θα πάρουν από τους φόρους τα δανεικά αύριο, χωρίς να νοιάζονται πώς θα τα πάρουν και μεθαύριο.
Και το κυριότερο: Λειτουργούν σαν τοκογλύφοι και όχι σαν συμμέτοχοι σε μια ευρωπαϊκή οικογένεια. Ακριβώς όπως η κυβέρνηση λειτουργεί σαν κόμμα νομής της εξουσίας και όχι σαν υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος. Αν το καλοδείς, η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Τσίπρες. Έναν εσωτερικού και έναν εξωτερικού.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
