Του Ανδρέα Λοβέρδου
Είναι προκλητική πραγματικά η επιμονή που έχει η κυβέρνηση, από την πρώτη μέρα που ανέλαβαν την εξουσία και όπως φαίνεται έως και την τελευταία στιγμή που θα την παραδώσουν, να μεθοδεύουν τετελεσμένα που οδηγούν τη χώρα σε θεσμική και συνταγματική εκτροπή.
Και είναι πρωτοφανές σε ένα κράτος δικαίου, σε μια αστικού τύπου δημοκρατία όπως η Ελλάδα, να επιχειρείται με τόσο εξόφθαλμο και όπως προείπα επίμονο τρόπο από τον πρωθυπουργό και ορισμένους συνεργάτες του να ελέγξουν θεσμούς που εγγυώνται το δημοκρατικό πολίτευμα.
Ποιος τάχα θα ξεχάσει την προσπάθειά τους με τον «αλησμόνητο» νόμο Παππά να χειραγωγήσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ποιος την πολιτική σκευωρία στην υπόθεση Novartis που έστησαν προσπαθώντας απεγνωσμένα να εξοντώσουν ηθικά και πολιτικά τους αντιπάλους τους στο κοινοβούλιο και τόσα άλλα;
Όλα όμως έχουν το τίμημά τους. Και το αντιδημοκρατικό τους αποτύπωμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο τείνει να ταυτιστεί με αντίστοιχα αποτυπώματα άλλων όχι και τόσο δημοκρατικών καθεστώτων, είναι ανεξίτηλο στη συλλογική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας και τα αποτελέσματα τα είδαμε την προηγούμενη Κυριακή και θα τα δούμε και την επόμενη.
Λίγες μέρες πριν αποχαιρετήσουν για πάντα την Αλεξάνδρεια της εξουσίας με νύχια και με δόντια προσπαθούν να είναι οι ίδιοι εκείνη η κυβέρνηση που θα επιλέξει τους νέους επικεφαλής στον Άρειο Πάγο.
Το ότι πρόκειται περί καταδολίευσης του Συντάγματος είναι αναντίλεκτο. Το μόνο που μένει να απαντηθεί είναι τι ακριβώς φοβούνται και θέλουν να κάνουν αυτή την επιλογή οι ίδιοι; Νιώθουν απροστάτευτοι στα έδρανα της αντιπολίτευσης που σύντομα πολύ θα καθίσουν; Ποιες τύψεις στοιχειώνουν τα βράδια τους; Ποιοι σκελετοί ξεχειλίζουν από τις ντουλάπες τους;
Σε κάθε περίπτωση αυτό δεν δίνει σε κανέναν το ηθικό δικαίωμα να περιβάλλει ξαφνικά με αμφιβολία την ηγεσία των ανωτέρων δικαστηρίων. Ούτε καν στο λαϊκιστή των λαϊκιστών κ. Τσίπρα που με την ακατανόητη(;;;) σπουδή του αυτό ακριβώς κάνει.
Ο κ. Τσίπρας, όμως, και ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζονται για την κυρίως ήττα τους. Αμετανόητοι, αλαζόνες και αδίστακτοι. Η επιλογή τους, ωστόσο, να ορίσουμε πρόεδρο και εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επιλογή που παραβιάζει όχι μόνο μία, αλλά πλήθος συνταγματικών διατάξεων υπονομεύει τα ίδια τα πρόσωπα που επέλεξαν. Όσο καλά η ακόμη και άριστα και αν είναι. Και αυτό διότι η σπουδή της επιλογής αφήνει σκιές.
Για μένα, όμως, ένα είναι καθαρό: η ασπίδα προστασίας που γυρεύουν να τους ακολουθεί στα έδρανα της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει. Οι δικαστές θα κάνουν τη δουλειά τους, όταν οριστούν. Γιατί ακόμη δεν ορίστηκαν. Υπάρχει και το τελικό στάδιο της υπογραφής του σχετικού διατάγματος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Του ζητάμε να μην υπογράψει…
