Σε μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του, τραβηγμένη τον Αύγουστο του 2009, στη Σιβηρία, ο πρόεδρος Πούτιν εμφανίζεται να ιππεύει ένα άλογο ημίγυμνος, χωρίς να φορά μπλούζα, επιδεικνύοντας το γυμνασμένο σώμα του. Σε άλλη εξίσου γνωστή φωτογραφία του, τραβηγμένη αυτή το 2018, όταν ήταν 65 ετών, εμφανίζεται πάλι με την ίδια περιβολή, επιδεικνύοντας δηλαδή το στέρνο και τα μπράτσα του, να βουτά σε παγωμένα νερά κάπου στην αχανή χώρα του.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός στη σημειολογία για να αντιληφθεί το τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και ως εκ τούτου και τον τρόπο που θέλει να τον βλέπει όλη η υφήλιος.
Σε βίντεο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, μετά την εισβολή, ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι εμφανίζεται με το συγκρότημά του, το 2010, ντυμένος προκλητικά μ' ένα δερμάτινο κολάν και φορώντας ψηλοτάκουνες γόβες να χορεύει αισθησιακά κάποιο δημοφιλές ποπ τραγούδι της χώρας του.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός στην επικοινωνία για να καταλάβει ποιοι και γιατί κυκλοφορούν αυτό το βίντεο. Όμως έπραξαν άριστα γιατί μας βοηθάει να κάνουμε τη σύγκριση μεταξύ των δύο.
Σήμερα, ο Πούτιν με τη macho αρρενωπότητα είναι κρυμμένος σ' ένα καταφύγιο γιατί φοβάται μην δολοφονηθεί από τους ίδιους του τους Πραιτοριανούς ενώ ο Ζελένσκι που λικνιζόταν θηλυπρεπώς πάνω στις ψηλοτάκουνες γόβες φοράει στολή στρατιώτη και πολεμάει στη χώρα του για τη χώρα του, φωτογραφίζεται στα νοσοκομεία με τραυματίες του πολέμου και επιδεικνύει και τις ρητορικές του ικανότητες έτσι όπως απευθύνεται στα Κοινοβούλια των δυτικών χωρών ζητώντας να μην εγκαταλείψουν τη χώρα του.
Η κουλτούρα και η σημειολογία του Πουτινισμού ευτελίστηκαν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο. Το μεγάλο ίνδαλμα της κραταιάς χώρας, μας γνέφει σήμερα από το bunker που κατάφερε να τον χώσει ένας μικρόσωμος, κωμικός ηθοποιός.
Χρειαζόταν να συμβεί κι αυτό στις μέρες μας που όλα τα συζητάμε από την αρχή: Τις ιδέες, τις στάσεις, τα πρότυπα ηγεσίας, τις ταυτότητες φύλου. Σε μια εποχή ρευστότητας έπρεπε να καταβαραθρωθεί έτσι ακριβώς, μέσα από τις φλόγες ενός πολέμου, το πρότυπο ενός κούφιου ανδρισμού που δεν είναι χρήσιμο ούτε για αυτόν που το ενσαρκώνει, πόσο μάλλον για την κοινωνία που ζει και της οποίας ηγείται.
Αυτές τις μέρες παρατηρούμε στις οθόνες μας καταστάσεις που μας ήταν γνωστές μόνο από ταινίες εποχής και σήριαλ αλλά βλέπουμε και ήρωες που μας θυμίζουν μυθικά πρόσωπα.
Βλέπουμε τον «Γολιάθ» να παραληρεί μέσα από το καταφύγιο ενώ ο «Δαυίδ» μέρα με την ημέρα μεταμορφώνεται σε ηγέτη ενός ολόκληρου λαού. Ο πόλεμος είναι μια κατάσταση που αφαιρεί από τους ανθρώπους τα προσωπεία και ακυρώνει τις πόζες τους και μας τους αποκαλύπτει όπως είναι στην πραγματικότητα.
Μπορεί όλα να είναι ακόμα ρευστά και δυσοίωνα όμως τα μαθήματα από αυτόν τον πόλεμο έχουμε αρχίσει να τα παίρνουμε. Και προβλέπουμε ότι αυτό, του τι δεν είναι σήμερα ανδρισμός και ηγεσία, θα είναι από τα πιο διδακτικά. Για όλους μας.
