Του Γιάννη Παντελάκη
Σε μια χώρα με μια στοιχειώδη κανονικότητα, ο Λεβέντης, οι Χρυσαυγίτες, ο Σώρρας και ένα σωρό από πρόσωπα και φαινόμενα που προσπαθούν να παίξουν ρόλο στα δημόσια πράγματα, θα αντιμετωπιζόντουσαν ως προϊόντα παρακμής. Η θέση τους θα ήταν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και στις trash τηλεοράσεις. Στη δική μας χώρα, τέτοιες φυσιογνωμίες και τέτοιες αποτρόπαιες ιδέες ανήκουν στην κανονικότητά της. Και στην mainsteam τηλεόραση. Η οποία κατά βάση τους ξεπλένει και μετά τους παραδίδει πανλευκους σαν το χιόνι στην Ελληνική κοινωνία.
Ο Σώρρας, φιλοξενήθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Αναστασιάδη, όπου μέσα σ'' ένα κλίμα χαλαρότητας, άνεσης και οικειότητας (ενικός, χαμόγελα, επίκληση με το μικρό όνομα) ο σύγχρονος σωτήρας είπε τα δικά του. Από το ότι η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι έχει τα δισ. ή τρισ. τα οποία ισχυρίζεται ότι διαθέτει, μέχρι ότι ο ίδιος αποτελεί τον Εωσφόρο. Και άλλα πολλά φαιδρά, από εκείνα τα οποία «συγκινούν» μεγάλες πληθυσμιακά ομάδες, οι οποίες γεμίζουν ασφυκτικά τις αίθουσες όπου κάνει συγκεντρώσεις και ορκωμοσίες στο όνομα της συμπαντικής συνειδητότητας.
Το πρόβλημα με την μεγάλη δημοσιότητα που παρείχε ένας εκδότης-δημοσιογράφος σ'' έναν άνθρωπο ο οποίος έχει καταδικαστεί στη χώρα μας και έχει χαρακτηριστεί απατεώνας από τις ΗΠΑ, δεν αφορά μόνο στην πρόσκλησή του σε μια τηλεοπτική εκπομπή μεγάλης θεαματικότητας. Και στο γιατί δίνεται τόσος τηλεοπτικός χρόνος σε αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά και στον τρόπο διαχείρισής του, πως δηλαδή αντιμετωπίστηκαν από τον οικοδεσπότη αυτά τα οποία έλεγε ο Σώρρας. Έλεγε ο,τι ήθελε και αυτά έμεναν χωρίς ουσιαστική απάντηση, χωρίς έλεγχο, χωρίς στοιχεία προφανή που θα αποδεικνύουν το αβάσιμο τους, χωρίς καν αναφορές σε καταδικαστικές αποφάσεις.
Η αλήθεια είναι, ότι τέτοιες εκπομπές κάνει ο συγκεκριμένος. Με επικάλυψη χιούμορ ή δήθεν χιούμορ, αφήνει να περνάνε άκριτα μηνύματα των καλεσμένων του τα οποία εισπράττει ο μέσος τηλεθεατής. Και ιδιαίτερα εκείνος ο τηλεθεατής ο οποίος είναι πρόθυμος να δώσει μεταφυσικές ή ανορθολογικές ερμηνείες για όσα του συμβαίνουν. Θα αδικούσαμε τον εκδότη-δημοσιογράφο, αν περιορίζαμε τις ευθύνες σ'' αυτόν. Έχουν προηγηθεί αρκετοί ακόμα οι οποίοι φιλοξενούσαν τον Σώρρα και τον έκαναν αξιοσημείωτο παράγοντα για ένα μέρος τουλάχιστον της κοινωνίας.
Για την κρίση, έχουμε αποδώσει ευθύνες σε πολλούς. Πολιτικούς, κόμματα, τράπεζες, ποικιλώνυμα συμφέροντα κ.ο.κ. Στις περισσότερες φορές, δίκαια. Απουσίασε ωστόσο η κρίση για τους φορείς εκείνους που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και οι οποίοι είτε στο όνομα κάποιων συμφερόντων, είτε στο ταπεινό κριτήριο της εμπορικότητας, νομιμοποιούν παρακμιακά φαινόμενα της κρίσης. Όπως έχει συμβεί με τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής (ποιος δεν θυμάται τηλεοπτική εκπομπή όπου φιλοξενήθηκαν αποκλειστικά εκπρόσωποί της), με τον Λεβέντη (τον οποίο προεκλογικά φιλοξενούσαν σχεδόν καθημερινά τηλεοπτικά κυρίως Μέσα), όπως συμβαίνει τώρα με τον Σώρρα. Φιλοξενίες μάλιστα, οι οποίες δεν έχουν μόνο το χαρακτηριστικό της μεγάλης συχνότητας, αλλά κυρίως της άνεσης που παρέχουν στους καλεσμένους να λένε ο,τι αυτοί νομίζουν χωρίς κανένα αντίλογο ή έλεγχο γι'' αυτά. Ακόμα και όταν πρόκειται για προφανείς ακρότητες και παραλογισμούς...
