Του Γιάννη Παντελάκη
Την ίδια ημέρα που δημοσιευόταν έρευνα της ΓΣΣΕ η οποία αποτύπωνε μια τραγική εικόνα φτωχοποίησης και ανέχειας μεγάλων κοινωνικών ομάδων, ο υπουργός Τόσκας εκκένωνε δυο κτίρια που βρισκόντουσαν σε κατάληψη. Για το πρώτο θέμα δεν παρατηρήθηκε καμία οργισμένη αντίδραση κυβερνητικών βουλευτών ή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Για το δεύτερο υπήρξαν. Και πολλές. Ευαισθησία αλά καρτ.
Κάποιοι νοιώθουν την ανάγκη να πουν κάτι αριστερό, να στείλουν ένα τέτοιο μήνυμα-με βάσει τις προσωπικές αντιλήψεις, αναφορές και ερμηνείες για το τι σημαίνει αριστερό-και αναφέρονται κριτικά στην εκκένωση μιας κατάληψης. Και με βάσει τον αξιακό τους κώδικα, καλά κάνουν. Ωστόσο κανένας απ'' όλους αυτούς δεν έχει να πει κάτι για μερικά εκατομμύρια ανθρώπων που αδυνατούν να έχουν ακόμα και τα στοιχειώδη. Και τα δυο, αποτελέσματα πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι.
Προφανώς, οι καταστάσεις δεν μπαίνουν σε ζυγαριές, αυτό είναι σίγουρο. Δεν προσφέρονται συγκρίσεις για ανόμοια πράγματα. Όμως και μια κοινωνία σε βαθειά κρίση δεν προσφέρεται για ασκήσεις δήθεν αριστεροσύνης. Άλλωστε, η επιλεκτική ευαισθησία αποτελεί ουσιαστικά μια διαφορετική εκδοχή μικροπολιτικής. Στοχεύει στην διατήρηση ενός εικονικού προφίλ που στόχο έχει την δημόσια εικόνα που εκπέμπεται προς τους ψηφοφόρους. Είμαι αριστερός, είναι το μήνυμα που επιχειρεί να στείλει ο βουλευτής εκείνος (ή η κομματική οργάνωση) που ενοχλείται από την εκκένωση κτιρίων. Ένας αριστερός ωστόσο που παραμένει σιωπηλός όταν αναδεικνύεται μια μαζική φτωχοποίηση.
Αν κάποιος αναζητήσει τις αντιδράσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικές πολιτικές και αποφάσεις, δεν θα συναντήσει πολλές για εκείνες που οδηγούν σε ανεργία, φτώχεια, ανέχεια. Για φαινόμενα δηλαδή η αντιμετώπιση των οποίων θα έπρεπε να βρίσκονται στις προτεραιότητες της αριστεράς. Θα βρει αντιδράσεις που αφορούν σε επιμέρους θέματα όπου και εκεί όμως η αντίδραση συναντάει συχνά την υποκρισία. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αναρωτιούνται αν υπάρχουν αρχαία στο υπέδαφος του Ελληνικού οι οποίοι προηγουμένως έχουν ψηφίσει την πώληση της έκτασης (τότε δεν υπήρχαν ερωτηματικά για τα αρχαία).
Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ανησυχούν για την αύξηση των τροχαίων (και καλά κάνουν), αλλά όχι και για την αύξηση των συσσιτίων. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζουν φραστικά με διάφορους τρόπους ευαισθησία για τους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά έμειναν σιωπηλοί όταν αναδεικνυόταν οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των τελευταίων.
Οι αριστεροί αλά καρτ χαρακτηρίζουν την εκκένωση ενός κτιρίου ως καταστολή, αλλά όταν οι συνταξιούχοι δακρύζουν από τα χημικά των αστυνομικών μοιάζει σαν μην συμβαίνει τίποτα. Χθες, δημοσιοποιήθηκε η είδηση ότι ακόμα και τα άτομα με αναπηρία που παίρνουν κάποια μικρά προνοιακά επιδόματα θα κληθούν να πληρώσουν ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Οι αντιδράσεις-αν υπάρξουν- από τους επιλεκτικά αριστερούς και πάλι θα είναι περιορισμένες. Και σίγουρα όχι προς την κατεύθυνση πίεσης για αλλαγή αυτής της πολιτικής…
