Του Νίκου Ρίζου
Η χώρα σαπίζει. Στην κυριολεξία. Και οι πολίτες της, ο λαός της, βυθισμένος όλος στην ασυμμετρία των προβλημάτων του πασχίζει να ξεχωρίσει το τρελό από το αυτονόητο, το φυσιολογικό από το παλαβό, το συνετό από το ακραίο, τέτοια. Λες και ήλθε η επιβεβαίωση του Πάνου Καμένου του συνεταίρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι εμάς τους Έλληνες κάποιοι μας ψεκάζουν…
Εδώ ο κόσμος καίγεται –κυρίως γεωπολιτικά– και ο Έλληνας τυρβάζει με ανοησίες και ανόητους που πεισμόνως αναδεικνύουν τα κανάλια και μέσω αυτών τροφοδοτούνται καθημερινά και τα περίφημα ελληνικά καφενεία. Απίστευτη ασυμμετρία την οποία δεν υφίσταται κανένας άλλος λαός, καμία άλλη χώρα. Ασυμμετρία ανάμεσα στην πολιτική αισιοδοξία που έφερε ο Κ. Μητσοτάκης και στην κοινωνική σήψη που όχι μόνο υπάρχει αλλά πατρονάρεται συστηματικά από αποπροσανατολισμένη μερίδα αυτού του λαού. Από ζαλισμένα κοτόπουλα που πατρονάρονται από μία ανεύθυνη ανώριμη και πλέον επικίνδυνη αξιωματική αντιπολίτευση η οποία προσπαθώντας να βρει την ταυτότητα της δείχνει μέχρι ποιου σημείου κατάπτωσης μπορεί να φτάσει. Τέτοια αγάπη για τους μπαχαλάκηδες πια.
Η χώρα μας. Το σπίτι μας. Βρίσκονται στο επίκεντρο της σοβαρότερης απειλής. Όχι μόνο γεωπολιτικής, με τις ενέργειες του άφρονα γείτονά μας αλλά κυριότατα λόγω της εσωτερικής σήψης που γνωρίζει η ελληνική κοινωνία. Η ανασφάλεια και η ανησυχία μέρα με την μέρα κατατρώγουν την αμεριμνησία του μέσου πολίτη, και αυτό έχει άμεσες επιπτώσεις στην ανάγκη της δημιουργίας. Το διαδίκτυο, τα κανάλια, οι εφημερίδες, παγιδευμένα στην προβολή της επικαιρότητας και του ανούσιου περιστατικού αγνοούν τις πραγματικές αιτίες της ολοένα αυξανόμενης κοινωνικής σήψης. Σήψης που κατακυριεύει τον πολίτη και τους θεσμούς οι οποίοι επικεντρώνουν την προσοχή η την κριτική τους σε χωρίς ιδιαίτερη σημασία καταστάσεις και περιστατικά. Πιο συγκεκριμένα.
- ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η έλλειψη ικανών ηγετών τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησε τους πολίτες σε μία εικονική ευημερία που βοήθησε πολύ στον ερχομό των περίφημων μνημονίων. Και όχι μόνο αυτό άλλα εκπαίδευσε τον λαό, τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές να απαιτούν ολοένα και περισσότερα προνόμια και χρήματα από αυτά που δεν υπήρχαν. Να, καλή ώρα όπως τώρα 18 συνδικαλιστές του ΜΕΤΡΟ σκόρπισαν στο δρόμο δύο εκατομμύρια πολίτες γιατί μετακίνησε λέει η εταιρία 11 βολεμένους συναδέλφους της σε άλλο πόστο!
Λάθος πολιτικές, λάθος συνδικαλισμός, λάθος ηγέτες. Κάπως έτσι έγινε και πραγματικότητα μετά το πιο τρελό σενάριο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας, οι απραγματοποίητες υποσχέσεις σε ένα λαό που αρχίζει να στερείται και.. πάρε να έχεις. Για τέσσερα χρόνια η χώρα παραδόθηκε σε ένα κόμμα που όταν ήταν στο 3% χρειαζόταν 4 ώρες συνεδρίασης για να αποφασίσει την διατύπωση ενός ψηφίσματος για τους αντάρτες της Νικαράγουας. Τέσσερα χρόνια πειραματισμών που λίγο έλειψε να μας στείλουν όλους ως χώρα στους κάδους των σκουπιδιών να αναζητήσουμε την τροφή μας.
Η σήψη λοιπόν μπορεί να κορυφώθηκε στην περίοδο ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα ήταν άδικο να μην τοποθετήσουμε την έναρξή της στα προηγούμενα χρόνια. Ένα λαό που του στερείς αυτά που έχει, είναι φυσικό να παλαβώσει. Και όντως παλάβωσε. Και έκρινε τώρα ότι μπορεί να διατηρήσει αυτό το κόμμα στην αντιπολίτευση μεν, αλλά με το 31% της εκλογικής δύναμης.
Κι έχουμε λοιπόν. Έναν ΣΥΡΙΖΑ που ο κάθε σώφρων θα περίμενα τώρα να ωριμάσει, εμφανίζεται στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης παιδαριώδης, ανεύθυνος και ανώριμος πολύ περισσότερο από όταν ήταν πριν στο 3%...Και δεν καταλαβαίνει ο άμοιρος ο Αλέξης το ποιο ουσιώδες και πραγματικό. Εάν ο Κ. Μητσοτάκης δεν πετύχει στο μεταναστευτικό και τις γεωπολιτικές απειλές, τότε δεν θα διασωθεί τίποτα σε αυτόν τον τόπο. Ούτε το 31% του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το προηγούμενο 3%. Θα γίνουν όλα στάχτη και μπούλμπερη…
-ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η σήψη στην κοινωνία δεν κρίθηκε ολοκληρωτικά μόνο στις εκλογές… Γεννήθηκε κατά μεγάλο ποσοστό μέσα από την ανέχεια των μνημονίων και μετά γιγαντώθηκε – ίσως και εδραιώθηκε – με το ατυχές πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Πιο συγκεκριμένα βλέπουμε.
- Άμοιροι πολίτες, κυρίως ανυπεράσπιστοι και ηλικιωμένοι να λιώνουν μέσα στην ανασφάλεια και την ανησυχία αμπαρώνοντας τα σπίτια τους και «προσλαμβάνοντας», υπερμεγέθεις σκύλους για να προστατευθούν από τους κλέφτες και διαρρήκτες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η Αστυνομία για λόγους που δεν είναι του παρόντος βρέθηκε να αποτελεί για την ελληνική κοινωνία είδος εν ανεπαρκεία. Δεν υπάρχει πουθενά, δεν καλύπτει κανέναν και τίποτα. Και εδώ έρχεται το τρελό. Σε μία χώρα όπου η Αστυνομία αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών, έρχεται η αξιωματική αντιπολίτευση να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι μετέτρεψε την χώρα – στους λίγους μήνες που κυβερνά – σε αστυνομοκρατούμενη!
- Άλλο. Στις απομακρυσμένες περιοχές αστικές και ημιαστικές, κυριαρχούν συμμορίες, κυρίως γύφτων –επί τω αντιρατσιστικότερο Ρομά– που μαζί με τους πεινασμένους λαθρομετανάστες μπορεί να σε σκοτώσουν για ένα καρβέλι ψωμί.Γεννάνε πέντε παιδιά ανά οικογένεια, αρνούνται να τα στείλουν στο σχολείο, μετέτρεψαν τους καταυλισμούς τους σε πανεπιστήμιο παρανομίας, λυμαίνονται τα προνοιακά επιδόματα του κράτους και το πιο τρελό ψηφίζουν στο 95% Αλέξη Τσίπρα. Όχι ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουν και μία δυσκολία να εκτιμήσουν την αριστερή ιδεολογία αλά Αλέξη.
- ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Τα πράγματα είναι ακόμη πιο χαοτικά… Δικαστές κατηγορούν δικαστές που μαζί με πολιτικούς επιχείρησαν να τσουβαλιάσουν πολιτικούς αντιπάλους για δήθεν σκάνδαλα. Υποθέσεις που εκκρεμούν περιμένοντας την εκδίκασή τους μπορεί να μετρούν μέχρι και δέκα χρόνια προκειμένου να πάρουν μία απόφαση. Η εικόνα των δικαστηρίων όταν περάσει κάποιος από εκεί είναι αποκαρδιωτική.
- ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ: Η κατάσταση είναι τραγική… Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές σε στοιχειώδη, μέση και ανωτάτη εκπαίδευση λειτουργούν με την νοοτροπία όχι του καθοδηγητή στη μόρφωση αλλά του βαριεστημένου δημοσίου υπαλλήλου που βιάζεται να εξαντλήσει το ωράριο του. Στις συνδικαλιστικές τους όμως διεκδικήσεις μετατρέπονται σε θηρία ανήμερα προτρέποντας ακόμη και τους ανήλικους μαθητές τους σε καταλήψεις σχολείων, κτιρίων κλπ.
Ποια είναι η πραγματικότητα λοιπόν. Δεν έχουμε Αστυνομία, δεν έχουμε Δικαιοσύνη, δεν έχουμε Παιδεία, δεν διαθέτουμε την απαραίτητη σύμπνοια σαν λαός και ο στρατός μας δεν βρίσκεται και στα καλύτερα του.
Με όλα αυτά τα ωραία, βάρδα να μην έλθει καμιά στραβή από την πλευρά των Τούρκων. Τότε ο Θεός να βάλει το χέρι του...
