Όποιος έχει άλλη λύση, ας την προτείνει.
Γράφτηκε και είναι σωστό πως η κυβέρνηση πληρώνει σήμερα το τίμημα της ανοιξιάτικης επιτυχίας της στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Η συνταγή όμως εκείνη δεν μπορεί να επαναληφθεί. Έχει κόστος ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον μήνα, σύμφωνα με δημοσίευμα έγκυρης κυριακάτικης εφημερίδας. Κάτι που δεν το αντέχει η οικονομία της πατρίδας μας ούτε μπορεί να το αντέξει ο κάθε πολίτης.
Το γενικευμένο lockdown είναι απαγορευτικό. Μπορεί όμως να καταστεί αναγκαίο;
Πολύ φοβούμαι πως, ναι.
Περνά στα «ψιλά» των ειδήσεων το γεγονός πως η επανεμφάνιση του covid 19 είναι πλέον ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Πλήττει σχεδόν όλες τις χώρες που έπληξε και πριν από έξι μήνες. Μάλιστα τα επαπειλούμενα lockdowns, σε μια σειρά από προηγμένα οικονομικά κράτη, ήταν ένας από τους λόγους της πτώσης των αξιών σε όλα σχεδόν τα χρηματιστήρια. Είναι ολοφάνερο πως αυτήν την προοπτική η παγκόσμια οικονομία δεν την αντέχει.
Πώς όμως θα αντιμετωπισθεί το γεγονός πως περίπου 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν την εβδομάδα σε όλον τον πλανήτη από τον covid, όπως προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας;
Στην Ελλάδα η κατάσταση τείνει να εκτροχιασθεί, λόγω της ανευθυνότητας μεγάλων ομάδων πολιτών που δεν πειθαρχούν στις οδηγίες των ειδικών. Είναι αυτονόητο πως στις πολιτισμένες κοινωνίες θα πρέπει να είναι ανεπτυγμένη η αίσθηση της προσωπικής ευθύνης. Προφανώς, σε παρόμοιες ακραίες καταστάσεις δεν μπορεί να τα περιμένει ο πολίτης όλα από το κράτος. Είναι αδύνατον να έχει ο καθένας μας τον προσωπικό του χωροφύλακα που θα τον επιβλέπει αν τηρεί τις οδηγίες των επιστημόνων.
Σε αυτές τις οριακές συνθήκες αναδεικνύεται η έννοια της προσωπικής ευθύνης.
Ως γνωστόν η Αριστερά υποβαθμίζει αυτήν την διάσταση της λειτουργίας του πολίτη μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Για την Αριστερά όλες οι καταστάσεις αντιμετωπίζονται με κρατικό σχεδιασμό και με κυβερνητικές παρεμβάσεις. Η στάση του μεμονωμένου πολίτη βρίσκεται έξω από τον τρόπο σκέψης αυτού του ιδεολογικοπολιτικού χώρου. Γενικώς αποστρέφονται οτιδήποτε ακουμπά τις δράσεις του ατόμου.
Όπως στέκονται αρνητικά απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, έτσι στέκονται αρνητικά και στην ευθύνη του κάθε ατόμου. Δεν την αναγνωρίζουν ή την υποβαθμίζουν.
Η σκέψη της Αριστεράς προσεγγίζει την πραγματικότητα μέσω συλλογικών σχημάτων, διαδικασιών και δράσεων και κυρίως αναζητεί την επίλυση των προβλημάτων με άνωθεν παρεμβάσεις.
Έτσι, σήμερα που η κατάσταση βαίνει προς εκτροχιασμό, απαιτούν κυβερνητική παρέμβαση, χωρίς να υπολογίζουν το οικονομικό κόστος. Ας σημειωθεί πως όταν άρχισε η σταδιακή άρση της καραντίνας ουδέν κόμμα κατέθεσε την διαφωνία του. Το ίδιο συνέβη και όταν άνοιξαν τα σύνορα για να ενισχυθεί ο χειμαζόμενος τουριστικός κλάδος. Και επ΄αυτού του θέματος δεν ακούστηκε τότε δεύτερη γνώμη.
Σήμερα έναν πρόσθετο λόγο όξυνσης του φαινομένου αποτελεί και η παρουσία των προσφύγων –μεταναστών των οποίων τόσο ο εντοπισμός όσο και στην συνέχεια η απομόνωση τους παρουσιάζουν πρακτικές δυσκολίες.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να περιφρουρήσει τον χώρο των πλατειών, για να μην συγκεντρώνονται νεαρά κυρίως άτομα. Αυτό το μέτρο θα οδηγήσει, στην εφαρμογή του, σε επεισόδια με τους νεαρούς, καθώς το έργο αυτό το ξαναείδαμε το καλοκαίρι.
Σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα εξακολουθεί και είναι αισθητά καλύτερη από αυτήν που επικρατεί σχεδόν σε όλα τα κράτη της ΕΕ. Κι όμως η κυβέρνηση έχει χάσει—αδίκως—πόντους στην κοινή γνώμη.
Ίσως ήρθε η ώρα ο πρωθυπουργός να θέσει προ των ευθυνών του τον κάθε Έλληνα πολίτη.
