Του Λάρκου Λάρκου
Το δείπνο ανάμεσα στον πρόεδρο Αναστασιάδη και τον τ/κ ηγέτη Μ. Ακιντζί στις 16 Απριλίου εκ των πραγμάτων αποκτά καθοριστική σημασία για το μέλλον της Κύπρου. Η στασιμότητα των εννέα τελευταίων μηνών υπήρξε πλήρης. Και κάτι χειρότερο: η καμία επαφή επέτρεψε στις δυνάμεις της μη λύσης να οδηγήσουν τη δημόσια συζήτηση σε επικίνδυνες ατραπούς. Μια περιήγηση στον τρόπο που διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος, η καθολική επίθεση κατά της ομοσπονδιακής λύσης από την πλειοψηφία των ε/κ ΜΜΕ, η ασύντακτη μάχη για την αποδόμηση της εικόνας του τ/κ ηγέτη στην ε/κ κοινωνία και η δημιουργία μιας ψευδούς αίσθησης ότι η λύση οδηγεί στην «τουρκοποίηση» της νήσου, δείχνει πόσες δυσκολίες συναντά μια σοβαρή διαπραγματευτική διαδικασία υπό τις παρούσες συνθήκες. Η απουσία κάθε επικοινωνίας επέτρεψε σε δυνάμεις που μέχρι τώρα έκρυβαν λόγια να μιλήσουν ανοικτά υπέρ της λύσης των «δύο κρατών» και, κυρίως, να επιχειρούν να αλλάξουν τη δημόσια ατζέντα κατασκευάζοντας ψευδείς ειδήσεις που ωθούν ε/κ στην απελπισία και στην παραίτηση.
Η επανάληψη της διαπραγμάτευσης με βάση το «Πλαίσιο Γκουτέρες» και η ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωση της διαδικασίας ισοδυναμεί με την ίδια την τοποθέτηση πάνω στο δίλημμα «επίλυση μέσα στο 2018 ή χορός με τον μαρμαρωμένο βασιλιά». Οι διεθνείς παίκτες, πρώτα ο ίδιος ο ΟΗΕ, δεν φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν άλλο την τακτική της παραπομπής θεμάτων στο χρόνο. Όλοι γνωρίζουν πως ότι έχει απομείνει προς επίλυση δεν είναι θέμα χρόνου, αλλά θέμα πολιτικής βούλησης. Ο χρόνος είναι συμπληρωματικό στοιχείο. Η πολιτική θέληση συνιστά το κυρίαρχο στοιχείο. Αν δεν υπάρχει, ούτε ολόκληρο το 2018 μάς φτάνει.
Το ερώτημα αν το δείπνο της 16ης Απριλίου οδηγεί σε δημιουργία ενός μομέντουμ για επίλυση εξαρτάται πλήρως από τα όσα θα προηγηθούν: η κατ' αρχήν συμφωνία Αναστασιάδη-Ακιντζί για την εκ περιτροπής προεδρία (5ετής θητεία με 2 χρόνια ε/κ πρόεδρο, 1 χρόνος τ/κ και 2 ε/κ), χρειάζεται να κλείσει θετικά και για τις δύο πλευρές. Η επιστροφή της Μόρφου υπό ε/κ διοίκηση δεν μπορεί να παραμένει σε εκκρεμότητα, ο ρεαλιστικός χάρτης που υπέβαλε ο Μ. Ακιντζί είναι εξίσου σημαντικό να παραμείνει σε ισχύ. Επιλυόμενα ταυτόχρονα αυτά τα δύο στοιχεία, μπορούν να ξεμπλοκάρουν τα σημερινό αδιέξοδο και να δώσουν πραγματικό υλικό για την ενίσχυση της συνολικής διαπραγμάτευσης.
Διαβάστε ολόκληρο στη Metarithmisi.gr.
