Του Αντώνη Πανούτσου
Όπως στην Ρώμη με τους αυτοκράτορες της Δύσης και της Ανατολής, στο Βυζάντιο με τους συμβασιλείς και στον Δήμο Αθηναίων με τους αντιδημάρχους, αν στην προεδρία της Δημοκρατίας προστίθετο ο «συμπρόεδρος», ένας άνθρωπος θα είχε ησυχάσει. Μέχρι τότε ο Φώτης Κουβέλης, που πλέκει εγκώμια, θα συνθέτει ωδές, θα ξαπλώνει δίπλα στο τζάκι του Αλέξη Τσίπρα για να τον ηρεμεί. Τον Δεκέμβριο του 2014 ο Φώτης Κουβέλης έριχνε την κυβέρνηση περιμένοντας ότι η κίνηση του θα ανταμειφθεί. Ήταν ένας από τους πλέον λανθασμένους υπολογισμούς στην πολιτική ιστορία. Τώρα χαμογελάει στον Νίκο Παππά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, λέει τα σωστά πράγματα στην Αυγή της Κυριακής, κάνει τα πάντα, φτάνει να μην παραδεχτεί ότι το «Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» ισχύει στην πολιτική. Για τον Φώτη Κουβέλη το ταμείο έκλεισε τον Δεκέμβριο του 2014 με την καταψήφιση του Σταύρου Δήμα.
Στην συνέντευξή του στην Αυγή της Κυριακής ο Φώτης Κουβέλης τα είπε όλα σωστά. Υποτίμησε την σημασία της αξιολόγησης, όταν ακόμα και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι όπου δεν πέφτει αξιολόγηση πέφτει κόφτης. Τόνισε για την αναγκαιότητα στήριξης ότι «θα ήταν άκρως αρνητικό για τη χώρα και την προσπάθεια που γίνεται, με θυσίες του ελληνικού λαού, για τη διεκδικούμενη θετική εξέλιξη τη οικονομίας».
Στηλίτευσε την ΝΔ: «Η Νέα Δημοκρατία ασκεί μηδενιστική, αδιέξοδη και μη πειστική αντιπολίτευση. Είναι απόλυτα υποταγμένη στην κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Αυτό θα ήταν κατανοητό, στο πλαίσιο του πολιτικού δημοκρατικού ανταγωνισμού, υπό την προϋπόθεση ότι η αντιπολίτευσή της δεν θα αντιστρατευόταν την εθνικού χαρακτήρα προσπάθεια». Αφού ομόνοια και εθνικού χαρακτήρα προσπάθεια σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ, που το έχει πει άλλωστε με το «Αυτοί ή Εμείς».
Ξηγήθηκε ευρωπαϊκή πολιτική ανάλυση, λέγοντας ότι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η ΕΕ από την άνοδο της ακροδεξιάς και οι φυγόκεντρες τάσεις, μπορεί να ανακοπούν από τη συσπείρωση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Να τα ακούνε οι Λεπεν και οι Γκάμπορ Βόνα της Ευρώπης και να τρέμουνε όπως οι αστοί όταν τραγουδάει ο Πολάκης.
Και έστειλε το μήνυμα ανοίξαμε και δεχόμαστε. «Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα επιβάλλει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συσπείρωση των αριστερών ευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας». Σε πενηνταράκια, μπας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιάσει το νόημα. «Σε αυτή τη συσπείρωση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είμαστε σταθερά παρόντες». Παρόντες ρε. Προσοχή. Μέχρι να πείτε την γλυκιά κουβέντα να πάμε στην ημιανάπαυση, γιατί σκεβρώσαμε τόση ώρα μεγάλοι άνθρωποι.
Το αίτημα του Φώτη Κουβέλη σιγά-σιγά έχει πάψει να είναι πολιτικό. Είναι ανθρωπιστικό. Ακόμα και αν δεν είναι η Προεδρία της Δημοκρατίας, ας είναι η προεδρία της ΕΠΟ. Του Συλλόγου Απανταχού Μαγνησίων. Ακόμα και η προεδρία των Απανταχού Πρώην Προέδρων Κομμάτων που το Όνομά τους Αρχίζει από Φ, είναι ελεύθερη, ο Αλέξης Τσίπρας από σεβασμό δεν θα την δώσει. Και ο περιπλανώμενος Ολλανδός που λέγεται Φώτης Κουβέλης θα συνεχίζει να χαμογελάει εκεί που δεν υπάρχει αστείο, να ζητάει εκεί που δεν υπάρχει προσφορά, μέχρι κάποια θέση ή ο χρόνος δώσει τέλος στο μαρτύριο του.
Υ.Γ Ακόμα και να μην γίνεις πρόεδρος, κανείς δεν απαγορεύει να κάνεις ότι είσαι. Στην φωτογραφία ο Φώτης Κουβέλης κάνει ότι έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
