Έχουμε πολλές φορές επιχειρηματολογήσει πάνω στο γιατί η απόδοση πολιτικών ευθυνών με άλλους τρόπους πλην της κάλπης, είναι πολλαπλώς προβληματική.
Έχουμε επιχειρηματολογήσει, για παράδειγμα, για το πόσο κακή ιδέα θα ήταν η διερεύνηση όσων συνέβησαν στην περίφημη «διαπραγμάτευση» Τσίπρα -Βαρουφάκη που κατέληξε στη δεύτερη καταστροφή της χώρας, να γίνει με εργαλείο το Νόμο περί Ευθύνης των Υπουργών, με ειδικά δικαστήρια και όλα τα σχετικά.
Πόσο μάλλον όσα συνέβησαν στην Οικονομία επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή και πρωταγωνιστή εκείνης της περιόδου τον καθηγητή Γιώργο Αλογοσκούφη που σε κάποια φάση ψέλλισε στα ΝΕΑ σκάρτες δύο λεξούλες κι αυτές επιφανειακές και έδωσε μετά στον εαυτό του το δικαίωμα να κάνει και κρίσεις αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ, αντί να φροντίσει να ξεχάσουμε την ύπαρξή του.
Μόνο που η ελληνική δημοσιονομική κρίση, δεν ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα κακών πολιτικών. Ο Γιώργος Αλογοσκούφης κατάφερε και δημιούργησε τα θηριώδη ελλείμματα επειδή κανείς, με πρώτο τον Τύπο δεν φρόντισε να εξηγήσει που θα οδηγούσαν οι πολιτικές αυτές. Από την κρατικιστική Αντιπολίτευση κανείς δεν περίμενε να προβάλλει αντιστάσεις στις παρανοϊκές δαπάνες. Ο Τύπος όμως; Οι αρθρογράφοι; Οι αρθρογράφοι - συνάδελφοι καθηγητές του κ. Γ. Αλογοσκούφη; Αυτοί τι έκαναν;
Η ελληνική κρίση όπως ξετυλίχθηκε στις ψεκασμένες πλατείες της Αγανάκτισης και τους ψεκασμένους του αντιμνημονίου ήταν και προϊόν της υποκριτικής σιωπής ενός ολόκληρου κόσμου που απολαμβάνει σεβασμού και κύρους ακριβώς επειδή η κοινωνία περιμένει από αυτόν να την καθοδηγεί και να την προειδοποιεί μπροστά στον κίνδυνο.
Αυτό στην Ελλάδα δεν συνέβη. Οι πνευματικές ελίτ και οι θεωρητικοί της Οικονομίας απέτυχαν να προειδοποιήσουν τους Έλληνες για την επερχόμενη συμφορά, τον άφησαν να οδηγηθεί στην καταστροφή, προφανώς για να μην χαλάσουν τις μεταξύ τους σχέσεις.
Πήραμε τουλάχιστον το μαθηματάκι μας; Μάλλον όχι.
Γιατί με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι επίσημοι φορείς, συνυφασμένοι με την οικονομική ιστορία της χώρας που υπάρχουν για να παράγουν γνώση, προσκάλεσαν τον καθηγητή Γ .Αλογοσκούφη, τον ιθύνοντα νου της χρεοκοπίας, να παρέμβει ως ομιλητής σε δύο συμπόσια επιστημονικού χαρακτήρα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Είπαμε! Ναι, η κάλπη μίλησε και τιμώρησε και δεν απαιτείται κάτι περισσότερο. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να ξαναδούμε στα δημόσια πράγματα όσους θα έπρεπε να φροντίσουν να τους ξεχάσουμε πάει πολύ.
Τόση υποκρισία πλέον; Έτσι νοείται η καθηγητική αλληλεγγύη; Κάνουμε την Επιστήμη «Σιλωάμ» όπου μπορούν να αναβαπτιστούν όσοι σχεδίασαν καταστροφικές πολιτικές που αποδείχθηκαν καταστροφικές για τη χώρα; Δηλαδή σε λίγο, στα επιστημονικά συμπόσια θα καλούν και τον Γιάνη Βαρουφάκη;
Ντροπή. Τίποτε άλλο.
