«Ρε σεις αυτοί οι γκιαούρηδες εκεί απέναντι έχουν μεγάλη πλάκα. Τους πετάξαμε λίγους μετανάστες στα νησιά τους και αυτοί σκοτώνονται μεταξύ τους».
Γελάει ο Τούρκος στην παραλία του Τσεσμέ και εδώ σε μας κλαίει η μοίρα και το χάλι μας. Γιατί δεν είναι που σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Είναι ότι σκοτωνόμαστε χωρίς λόγο. Χωρίς αιτία. Μόνο από οργή. Δικαιολογημένη η όχι πολύ μικρή σημασία έχει. Είναι ένας μικρός εμφύλιος πόλεμος χωρίς αιτία. Με πρωταγωνιστές την ανευθυνότητα των τοπικών αρχόντων και την αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει προβλήματα πρωτόγνωρα. Προβλήματα που δεν έχουν συνταγές αντιμετώπισης και χρειάζονται απλά σωστούς σχεδιασμούς, συνεννόηση και χρόνο. Χρόνο για να αποδώσουν εδώ.
Τι έγινε. Το συνετό κομμάτι αυτής της κοινωνίας, αυτής της χώρας έζησε για άλλη μία φορά μία απέραντη απογοήτευση. Γιατί; Γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις ολονών η σκέψη οδηγείται αυθόρμητα στο χειρότερο. Φανταστείτε αύριο να είχαμε μία απρόκλητη πολεμική επίθεση από τον κακό γείτονα. Θα επιστρατεύαμε την ίδια επιθετικότητα, τον ίδιο «ηρωισμό» σαν αυτό που δείξαμε ξυλοκοπώντας τους κοιμισμένους αστυνομικούς; Θα επιστρατεύαμε τον αλήτικο εαυτό μας βρίζοντας τον πρωθυπουργό της χώρας μας; Και σημειώνω με έμφαση απευθυνόμενος στον καθηγητή - περιφερειάρχη: Όχι τον πολιτικό Μητσοτάκη αλλά τον πρωθυπουργό της χώρας μας.
Όχι αυτά δεν είναι πράγματα ούτε για να τα κουβεντιάζουμε, ούτε για να τα αναλύουμε. Είναι για να τα ξεχνάμε όσο γίνεται γρηγορότερα. Όπως ξεχάσαμε τα γεγονότα που εγώ προσωπικά βίωσα με ντροπή όταν οι κάτοικοι της Κερατέας πριν από λίγα χρόνια, αντιδρώντας σε κάτι που ούτε ήξεραν αν είναι για καλό ή για κακό σχετικά με τη διαχείριση των σκουπιδιών τους, ούτε κάποιος φρόντισε να τους ενημερώσει επαρκώς, κήρυξαν τον πόλεμο κατά της αστυνομίας. Ίσως ο κύριος Ραγκούσης θα μπορούσε να μας δώσει λεπτομέρειες ως προς αυτό. Ακολούθησαν εικόνες το ίδιο ντροπιαστικές για το Σώμα αυτό, κομμάτι της κοινωνίας μας, στη διάρκεια των οποίων είδα αξιωματικούς του να κλαίνε μπροστά μου με μαύρο δάκρυ για όσα συνέβαιναν εκεί. Ξέρετε σε όλες τις δουλειές η αξιοπρέπεια έχει τα όριά της. Όχι μόνο στους αστυνομικούς αλλά και στους πολιτικούς, Έτσι δεν είναι κύριε Ραγκούση;
Ξέρω, ξέρω. Ξέρω τι θα ακολουθήσει αυτής της ιστορίας. Όλοι ανεξαιρέτως θα αναλυθούν στο να επιρρίπτουν ο ένας την ευθύνη στον άλλον. Είναι το εθνικό μας σπορ αυτού του είδους οι τοποθετήσεις. Όλοι «θα καταδικάσουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται», αλλά για την ουσία του προβλήματος ελάχιστοι θα τοποθετηθούν. Γιατί ; Μα γιατί δεν ξέρουν. Και ούτε θα βασανίσουν το μυαλό τους να μάθουν. Ο πρωθυπουργός πήρε μία συνετή απόφαση να αποσύρει τις αστυνομικές δυνάμεις από τη Λέσβο και καλά έκανε. Για να διασώσουμε όμως ελάχιστα από τα απομεινάρια των θεσμών σ΄ αυτή τη χώρα οφείλει να κάνει δύο επί πλέον παράλληλες κινήσεις. Να φροντίσει ώστε να βρεθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι πρωταίτιοι του ύπουλου ξυλοδαρμού κοιμισμένων αστυνομικών. Και επιπλέον να εντοπισθούν και να τιμωρηθούν επίσης οι επιπόλαιοι και ανόητοι αστυνομικοί που έσπαζαν τα αυτοκίνητα των κατοίκων χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος για αυτό.
