Εφεξής, λοιπόν, όποιος θέλει να γίνει διευθυντής κάποιου εποπτευομένου φορέα δημόσιου χαρακτήρα, θα πρέπει να υποβάλει συνημμένως και τον ατομικό του φάκελο πολιτικών φρονημάτων.
Και επειδή εδώ και κάποιες δεκαετίες δεν τηρούνται ανάλογοι φάκελοι, θα πρέπει να ζητείται η σύνταξη ανάλογου φακέλου, με κάθε του δραστηριότητα: πού δουλεύει, αν έχει εραστή ή ερωμένη, τι ακριβώς κάνει στο κρεβάτι του, αν παίζει τζόγο, αν είναι βίγκαν ή όχι, τι μουσική του αρέσει, πού παραθερίζει, αν έχει αυθαίρετο εξοχικό, τέτοια. Αλλιώς, ο εκάστοτε πολιτικός του προϊστάμενος- υπουργός παίρνει την ευθύνη αν κάνει κάτι στραβά. Ναι, αλλά αφού δεν το ήξερε; Ααααα! Έπρεπε, σου λέει, να το ξέρει. Εξ ου και η ιδέα για κατάθεση σχετικών εγγράφων.
Καγχάζετε όλοι, και δεν έχετε άδικο. Κι όμως, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάποιοι αγωνίζονται ώστε να παραιτηθούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή (τουλάχιστον) η Λίνα Μενδώνη, γιατί αγνοούσαν ότι υπήρχαν εκ μέρους καλλιτεχνικού διευθυντή πράξεις σεξουαλικής βίας εναντίον ανηλίκων. Και έπρεπε να το έχουν διερευνήσει. Ναι, χωρίς καμιά καταγγελία, σου λέει. Υπήρχαν πολλές φήμες, που αιωρούνταν, για το πρόσωπο του Δημήτρη Λιγνάδη. Γιατί δεν διερευνήθηκαν;
«Γιατί να διερευνηθούν;», ερωτά η υπουργός. Τις γνωρίζαμε; Όσοι τις γνώριζαν γιατί δεν είχαν κάνει καταγγελία; Εάν και εφόσον γνώριζαν ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Πάνος Σκουρολιάκος, η Λυδία Κονιόρδου, (οι δύο τελευταίοι από τον ΣΥΡΙΖΑ) γιατί δεν είχαν πει κάτι; Επομένως, προφανώς δεν γνώριζαν. Προς τι οι.. φήμες περί φημών εκ των (τόσο πολύ) υστέρων; Απάντηση μέχρι στιγμής δεν υπάρχει, εκτός από μία του τύπου ναι, αλλά εσείς τον διορίσατε, γιατί ρωτάτε εμάς;
Με όλα αυτά, η κοινωνία είναι πλέον σε μια νοσηρή και τοξική ατμόσφαιρα (κατά το περίφημο «είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα» του υπέροχου Ντίνου Ηλιόπουλου). Η οποία όντως, πρέπει να μετατραπεί σε ωραία, πριν να είναι αργά. Και πώς θα γίνει αυτό; Μονάχα με την κάθαρση.
Από εδώ και πέρα τι λοιπόν; Μίλησαν θύματα, μίλησαν κατηγορούμενοι, μίλησε η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, μίλησαν μάρτυρες (περίπου) υπεράσπισης ή μάρτυρες κατηγοριών που είναι βαριές. Ποιος έχει σειρά πλέον; Μόνο αν η Δικαιοσύνη αναλάβει τα ηνία. Διότι ένα συντεταγμένο κράτος δικαίου έχει όλα τα εργαλεία να κρίνει και να τιμωρήσει, αλλά χωρίς παράπλευρες απώλειες. Χωρίς να αναμιχθούν και να σπιλωθούν πρόσωπα που δεν ενέχονται, αλλά με απόλυτη και αυστηρή καταδίκη των θυτών.
«Η σεξουαλική βία υπό οποιαδήποτε μορφή της, πολλώ μάλλον όταν συνδέεται με παιδιά και ανήλικους είναι μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, μια φρικιαστική και επονείδιστη υπόθεση που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εντός θεσμικού πλαισίου» είπε χθες η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού στη συνέντευξη Τύπου.
«Και εδώ τις τελευταίες μέρες βιώνουμε την κατάλυση του θεσμικού πολιτισμού. Χθες συνομίλησα με τη δικηγόρο του Βασίλη, (σ.σ. του φερομένου ως θύματος που εμφανίστηκε στην εκπομπή της Ελεωνόρας Μελέτη) μου είπε την διαδικασία και το πού βρίσκεται. Αλλά, έχουμε μόνο τη βία και την κακοποίηση, τη διαστροφική και αποτρόπαιη συμπεριφορά του θύτη ή των θυτών, ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε μία άκρως αντιθεσμική συμπεριφορά, κραυγές που ζητούν να στήσουμε δικαστήρια εκ των ενόντων και όχι διά της νομικής οδού, διά της οδού της δικαιοσύνης. Αυτό μας ξεπερνά. Είμαστε κράτος δικαίου, οτιδήποτε άλλο θίγει την δημοκρατία και το κύρος των θεσμών.», είπε η υπουργός.
Όπως πρέπει να σταθεί η πολιτεία απέναντι στα θύματα, ευθέως και χωρίς «ναι μεν αλλά» έτσι πρέπει να σταθεί και η κοινωνία. Και να αντιληφθεί ότι ο κάθε παθών θα μιλήσει όποτε μπορέσει, ή δεν θα μιλήσει καθόλου. Αλλά είτε μιλήσει είτε όχι, δεν θα έχει ευθύνη για τον χρόνο στον οποίο κατάφερε να εκμυστηρευθεί το τραύμα του. Το υπουργείο Πολιτισμού κάνει μια αρχή, ζητώντας την σύνταξη κώδικα συμπεριφοράς και σχεδιάζει ανάλογες κινήσεις για τις σχολές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Σε κάποιες από αυτές (κυρίως χορού, ωδεία κ.λπ) φοιτούν και παιδιά. Και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, το οποίο πρέπει να τύχει της προσοχής και ευαισθησίας του κράτους.
«Πρέπει να ενισχύσουμε το θεσμικό μας πλαίσιο, ειδικά στο χώρο του πολιτισμού. Ο κώδικας δεοντολογίας πρέπει να εφαρμοστεί και να επιβληθεί προφανώς στους κρατικούς φορείς, προφανώς στους εποπτευόμενους αλλά και στις εκπαιδευτικές δομές, γιατί εκεί μιλάμε για παιδιά, με ιδιαίτερη σοβαρότητα» τόνισε η Λίνα Μενδώνη κλείνοντας.
Ας μιλήσουν λοιπόν όλοι. Όσο περισσότεροι τόσο καλύτερο. Και ας εγγυηθεί η πολιτεία μέσω της δικαιοσύνης πως όλα θα γίνουν όπως πρέπει.
