Του Γιάννη Παντελάκη
Οι πιθανότητες να οδηγηθούμε σε εκλογές, είναι όσες και οι πιθανότητες να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Απλά, δεν υπάρχουν. Μπορεί ο Τσίπρας να δημιουργεί μια τεχνητή κρίση στις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση και ο Σκουρλέτης να υπόσχεται μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων, αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν εκλογές. Όσοι έχουν την αντίθετη εκτίμηση, χρησιμοποιούν λάθος κριτήρια.
Κανένας και ποτέ δεν οδήγησε την χώρα σε εκλογές για να τις χάσει (με εξαίρεση τον Καραμανλή το 2009). Ιδιαίτερα όταν η απώλεια εξουσίας είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη και οι πιθανότητες μελλοντικής επανάκτησης της είναι επίσης ελάχιστες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπει τον εαυτό του σαν μια παρένθεση και όσοι είχαν ποντάρει στο παρελθόν σε μια ανάλογη εκτίμηση (περί αριστερής παρένθεσης), έπεσαν έξω. Δεν είναι ούτε αριστερή, ούτε παρένθεση.
Όσο η αξιολόγηση παραμένει ανοικτή, τόσο η οικονομία καταστρέφεται, αυτό είναι αλήθεια. Και ας μην επικαλεστούμε γι' αυτή την εκτίμηση τον Στουρνάρα και άλλους «Μερκελιστές». Αλλά τον καθ' ύλην αρμόδιο υπουργό Τσακαλώτο που από τον Φεβρουάριο του 2016 (!) είχε πει ότι αν δεν κλείσει η αξιολόγηση Μάιο ή Ιούνιο (του 2016!), καήκαμε! (ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να κλείσει τότε η δεύτερη αξιολόγηση, τελικά τον περασμένο Οκτώβριο έκλεισε η πρώτη!). Τότε μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2016, είχε συνηγορήσει στην εκτίμηση Τσακαλώτου και ο συνάδελφός του Σταθάκης «Συμμερίζομαι απόλυτα την εκτίμηση Τσακαλώτου. Θέλουμε να κλείσει η αξιολόγηση, είναι απόλυτα επιτακτικό για την οικονομία»(1/3/2016).
Βέβαια όλα αυτά, παρότι ομολογούνται από κυβερνητικά χείλη, δεν σημαίνουν πολλά, δεν δίνουν την αίσθηση του επείγοντος για την κυβέρνηση. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό. Πιο σημαντικό από την πορεία της οικονομίας και τις καταστροφικές συνέπειες ιδιαίτερα για τους οικονομικά αδύναμους, αποτελεί η εσωτερική διαχείριση του ζητήματος. Πως δηλαδή θα βρεθεί μια επικοινωνιακού χαρακτήρα φόρμουλα μέσα από την οποία και οι κυβερνητικοί βουλευτές θα ψηφίσουν τα νέα μέτρα (χρησιμοποιώντας κάποιο άλλοθι) και η κοινωνία θα υιοθετήσει την εκτίμηση ότι για τα μέτρα αυτά υπάρχει κάποιο αντιστάθμισμα. Αυτό αποτελεί το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης.
Η καθυστέρηση της αξιολόγησης σημαίνει κίνδυνο μη ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, σημαίνει στέρηση από την αγορά 1.8 δισ για αποπληρωμή οφειλών του δημοσίου, σημαίνει πολλά. Όμως, για την κυβέρνηση, οι ζημιές αυτές δεν είναι σημαντικότερες από το εσωτερικό πρόβλημα. Πως δηλαδή θα ωραιοποιήσει το κόστος των σκληρών μέτρων που θα συμφωνήσει.
Ένας από τους παράγοντες καθυστέρησης της αξιολόγησης, είναι και η κυβερνητική εκτίμηση ότι οι Βρυξέλλες θα κάνουν μερικές γενναίες υποχωρήσεις γιατί δεν θέλουν να υπάρχει σε εκκρεμότητα το Ελληνικό πρόβλημα όταν θα διεξάγονται εκλογές σε τρεις μεγάλες χώρες (Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία). Μοιάζει με την εκτίμηση του 2015 ότι οι Βρυξέλλες δεν θα ρισκάρουν έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και θα δεχτούν να κάνουν μερικά βήματα πίσω. Τα αποτελέσματα εκείνης της τακτικής τα είδαμε. Απομένει να δούμε και αυτά της σημερινής.
Και επειδή η μυρωδιά εκλογών συνδέθηκε και με τις προθέσεις Σκουρλέτη για μονιμοποιήσεις συμβασιούχων, να διευκρινίσουμε πως αυτές οι προθέσεις εντάσσονται στην προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος που θα εξισορροπήσει τις αρνητικές εντυπώσεις από τα νέα μέτρα. Θα γίνουν κι άλλες προσπάθειες προφανώς, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και νέα μέτρα θα αποδεχτεί η κυβέρνηση και οι 153 θα τα ψηφίσουν χωρίς απώλειες. Θα έβαζα και στοίχημα γι' αυτό…
