Του Αντώνη Πανούτσου
Στα γαλλικά η ρεβάνς είναι η εκδίκηση. Να πληρώσεις κάποιον με το ίδιο νόμισμα. Οφθαλμό αντί οφθαλμού. Οδόντα αντί οδόντος. Όλες φράσεις και παροιμίες δοκιμασμένες στον χρόνο που η ανθρωπότητα χρησιμοποίησε για να απονέμει δικαιοσύνη μέχρι που η Ευρώπη το αναίρεσε σταδιακά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Καταργώντας την θανατική ποινή και απονέμοντας πιο ήπιες ποινές. Μια πραγματικότητας για την οποία ο Δημήτρης Κουφοντίνας πρέπει να ευχαριστεί τον Θεό, τον διάβολο διαφορετικά σήμερα δεν θα βρισκόταν στην ζωή για να καταγγέλλει την δικαιοσύνη για τον ρεβανσισμό της. Έναν ρεβανσισμό που αν υπήρχε σήμερα μετά από 13 δολοφονίες δεν θα βρισκόταν στην ζωή αντί να κατηγορεί την δικαιοσύνη ότι δεν τον αφήνει να επισκέπτεται τα μελίσσια του τακτικότερα.
Γράφοντας για την δικαιοσύνη ότι «στέλνει το σαφές μήνυμα ότι για τον πολιτικό αντίπαλο δεν ισχύει κανένας άλλος νόμος ή κώδικας, παρά μόνο η αλαζονεία της εξουσίας τους και η σκοπιμότητα της συντριβής του» και προσθέτοντας ότι « η παρέμβαση έχει την υπογραφή της κυβέρνησης που εξακολουθεί, παρά τις παλιές διακηρύξεις, να διατηρεί το εισαγγελικό βέτο που καταργεί ουσιαστικά το Συμβούλιο της Φυλακής» ο Κουφοντίνας πράγματι καταγγέλλει.
Πρώτον τον ΣΥΡΙΖΑ που πέντε στελέχη του είχαν πάει σαν μάρτυρες υπεράσπισης στην δίκη της 17Ν από τον οποίο ο Κουφοντίνας και οι υπόλοιποι τρομοκράτες μοιάζει να περίμεναν κάτι καλύτερο από εξόδους μετά από 13 χρόνια φυλάκισης. Δεύτερον το σύστημα δικαιοσύνης που στην Ελλάδα μοιάζει να έχει πάψει να λειτουργεί.
Πρώτον με τις ποινές που δίνει που στέλνουν το μήνυμα ότι δεν απονέμεται δικαιοσύνη. Είμαι βέβαιος ότι τα πάντα είναι νομότυπα αλλά δεν γίνεται καταδικασμένος για 13 δολοφονίες σε 11 φορές ισόβια να παίρνει εξόδους 15 χρόνια μετά την καταδίκη του. Προφανώς όπως όλοι βλέπουν γίνεται αλλά η ανακολουθία ανάμεσα στην ονομαστική και την πραγματική ποινή υπονομεύει την δικαιοσύνη.
Δεύτερον οι ταχύτητες στην απονομή της δικαιοσύνης δεν μπορεί να είναι περισσότερες από όσες έχει κιβώτιο της F1. Δεν γίνεται δηλαδή οι τρομοκράτες της 17Ν να συλλαμβάνονται το 2002 και η δίκη τους να τελειώνει το 2003, επειδή υπήρχαν οι Ολυμπιακοί του 2004 και οι Αμερικάνοι και η δίκη της Χρυσής Αυγής να κρατάει τρία χρόνια και 200+ συνεδριάσεις χωρίς να πλησιάζει το τέλος της. Γίνεται αλλά δημιουργεί την εντύπωση ότι γα την κυβέρνηση η Χ.Α είναι πολυτιμότερη μέχρι τις επόμενες εκλογές είναι πολυτιμότερη ενεργή με την σημερινή της ηγεσία αντί για διαλυμένη και με την ηγεσία της στην φυλακή .
Τρίτον η παράνοια με τον νόμο Παρασκευόπουλου. Δεν γίνεται να αποφυλακίζονται εγκληματίες, ένοχοι ληστειών, οι οποίοι είναι αλλοδαποί και 9/10 φορές θα επαναλάβουν το έγκλημα τους αφού το κράτος δεν έχει την δυνατότητα να τους βρει δουλειά ακόμα και αν το ήθελαν με αποτέλεσμα οι πόρτες των φυλακών της Ελλάδας να είναι περιστρεφόμενες. Ο αριθμός δεν είναι μικρός αφού τον Ιανουάριο του 2017 τα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης ανέφεραν ότι στην Ελλάδα υπήρχαν 9467 κρατούμενοι εκ των οποίων οι 4.246 ήταν Έλληνες και οι 5.221 αλλοδαποί. Μόνη λύση η αμερικάνικη, στην οποία ο καταδικασμένος αλλοδαπός στέλνεται στην χώρα προέλευσης του χωρίς ενδιάμεσα να μείνει ελεύθερος.
Δύσκολες αποφάσεις τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει, ούτε μπορεί να πάρει. Αλλά όπως έγραψε στην επιστολή του ο Δημήτρης Κουφοντίνας «αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων». Έφτασε η στιγμή η Ελλάδα να πιστέψει ότι στην δημοκρατία εκτός από τους τρομοκράτες δικαιώματα έχουν και οι πολίτες.
