Του Γιάννη Παντελάκη
Τα καλά νέα έρχονται από την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ ότι η ανεργία περιορίστηκε στο 20,6% τον περασμένο Αύγουστο, έναντι 23,4% τον ίδιο μήνα του 2017. Τα κακά νέα, έρχονται από την ανάγνωση της ίδιας είδησης μ'' ένα άλλο τρόπο, ότι η ανεργία μειώνεται με νέες θέσεις εργασίας αμειβόμενες κάτω από 500 ευρώ τον μήνα και με μερική απασχόληση ακόμα μικρότερων απολαβών. Πάλι εκτός θέματος είμαι, το γνωρίζω, η επικαιρότητα θέλει ενασχόληση με άλλα θέματα , αυτά για τα οποία «σκοτωνόμαστε» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάθε μέρα. Αλλά έχω την εντύπωση, πως ένα θεαματικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, προτάσσει την αγωνία της επιβίωσης.
Η τρέχουσα επικαιρότητα που μας φανατίζει και μας οδηγεί επιτακτικά να πάρουμε θέση-υπέρ ή κατά - είναι αυτή που αφορά στην διήμερη άδεια του Κουφοντίνα, την εταιρεία της συζύγου Μητσοτάκη ή άλλα παρεμφερή θέματα που δεν αναδεικνύονται μόνο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- όπου όλοι πια έχουμε κάτι να πούμε – αλλά και από την ίδια τη Βουλή. Ωστόσο, η ταπεινή άποψη του υπογράφοντος είναι πως σε μια χώρα που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ανέχεια και την παρακμή, η ενασχόληση με το άνεργο που βρήκε δουλειά με 300 ευρώ ή εκείνον που δεν βρήκε καν αυτή, προέχει.
Ακόμη, έχω την, αιρετική μάλλον, άποψη πως και τα ίδια τα κόμματα (αλλά και τα μέσα ενημέρωσης), έχουν κάθε λόγο να δώσουν προτεραιότητα σ'' αυτά. Έστω μόνο για λόγους ωφέλιμους για τα ίδια, ας περιορίσουν τα αξιολογικά κριτήρια τους σε λόγους χρήσιμους γι αυτά. Η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας αναζητά απαντήσεις για το 40% της ανεργίας των νέων, για τις φθηνές νέες θέσεις εργασίας, για την διευρυνόμενη φτωχοποίηση, για τις συντάξεις που πρόκειται να ισοπεδωθούν περισσότερο, για τα ανύπαρκτα νέα παραγωγικά σχέδια που θα αφορούν το μέλλον αυτής της χώρας.
Χθες, η ειδησεογραφία, κατέγραψε κυρίως τον μεγάλο θόρυβο που προκλήθηκε για τον Κουφοντίνα ή τον απόηχο του θέματος με τα Paradise Papers και την εμπλοκή της συζύγου του αρχηγού της Ν.Δ. (ένα θέμα ωστόσο, από το οποίο μας λείπουν άλλα 129 ονόματα, οι ερευνητές λένε πως συνολικά 130 Ελληνες εμπλέκονται σ αυτά και για τους υπόλοιπους 129 δεν έχουμε ακόμα ακούσει κάτι). Ωστόσο, σύντομα η σκόνη που σηκώθηκε, θα καθίσει και η πραγματικότητα για κάποια εκατομμύρια άνεργους ή νέους φτωχούς δεν θα έχει επηρεαστεί σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Είναι προφανές πως τα δυο προαναφερόμενα θέματα, έχουν αξιολογική σημασία και σίγουρα μια θέση στην επικαιρότητα, ποιος αμφιβάλει γι αυτό. Εξίσου προφανές είναι όμως πως σε μια ρημαγμένη χώρα, δεν αποτελούν αυτά τις άμεσες προτεραιότητες. Δεν συμβαίνουν σε μια χώρα ανέμελη με μια στοιχειώδη κανονικότητα. Συμβαίνουν σε μια χώρα που βυθίζεται με γρήγορους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα αναζητώντας το σημείο εκείνο που δεν θα οδηγεί παρακάτω.
Όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας απέχει από επιλογές που αφορούν τις υπάρχουσες κομματικές εκφράσεις, δεν συμμετέχει σε οποιουδήποτε είδους διεργασίες, μοιάζει να μην το αφορούν όσα συμβαίνουν. Στο κομμάτι αυτό, ας προσθέσουμε το πρωτοφανές ποσοστό της αποχής στις τελευταίες εκλογές που ξεπέρασε το 40%. Και ας αναλογιστούμε μήπως κάτι δεν κάνουμε καλά ώστε μια τόσο μεγάλη πληθυσμιακά ομάδα, συμπεριφέρεται γυρίζοντας μας την πλάτη με επιδεικτικό τρόπο...
