Τόσο οι παρουσιάσεις, που έγιναν χθες στο Liberal για το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης μέσα από ένα πολιτικό και οικονομικό πρίσμα, όσο και οι αναλύσεις του LiberalΜarkets, που διάβασαν το σχέδιο μέσα από την καθαρά χρηματιστηριακή οπτική, ήταν γεμάτες αισιοδοξία. Το σχέδιο «Ελλάδα 2.0», αποτελεί την τελευταία ευκαιρία, η Ελλάδα να αλλάξει.
Μιλάμε για το μεγαλύτερο σχέδιο που εκπονήθηκε στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Ένα σχέδιο που θα κινητοποιήσει επενδύσεις ύψους 57 δισ. ευρώ μέχρι το 2026. Η εκπόνηση του σχεδίου «Ελλάδα 2.0», είναι προφανές ότι είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, που χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα, τεχνοκρατική αντίληψη, μαθηματική λογική και ευρεία στόχευση.
Βέβαια το βεβαρυμμένο παρελθόν της χώρας στη διαχείριση κονδυλίων προβληματίζει. Η καταγεγραμμένη αποτυχία, οφείλεται τόσο στην παθογένεια της πολιτείας, στην έλλειψη αποτελεσματικού σχεδιασμού και στις δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, όσο και στις πιέσεις επιχειρηματικών συμφερόντων, λόγω των ωσμωτικών φαινομένων ανάμεσα στο κράτος και στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς παράγοντες.
Οπότε πέρα από τον αρχικό εντυπωσιακό σχεδιασμό, θα πρέπει να ακολουθήσει η εκπόνηση της μεθοδολογίας, που θα τηρηθεί, έτσι ώστε να οδηγηθεί η εγχώρια οικονομία, στην κατά 100% εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών πόρων, σε συνδυασμό με τα απαραίτητα ίδια κεφάλαια και την τραπεζική συγχρηματοδότηση.
Αρκετοί βλέπουν μόνο την καθαρά οικονομική πλευρά του σχεδίου ανάκαμψης. Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι παθογένειες στη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας, δεν θα λυθούν ως δια μαγείας με την έλευση των ευρωπαϊκών πόρων. Η οικονομία, δεν αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα προβλήματα της παραγωγικότητας στην εργασία θα είναι και πάλι παρόντα. Η απουσία ανταγωνιστικότητας στην παραγωγή προϊόντων και στην παροχή υπηρεσιών, δεν θα εξαλειφθεί. Η απόδοση δικαιοσύνης θα εξακολουθήσει να σέρνεται. Η πολυνομία θα αποπροσανατολίζει κάθε επιχειρηματική προσπάθεια από τη στόχευση της, που είναι η παραγωγή πλούτου για όλο το επιχειρηματικό οικοσύστημα.
Με δυο λόγια δεν φτάνει να έρθει ο γνωστός από τις ελληνικές ταινίες «θείος από την Αμερική» με το γεμάτο πορτοφόλι για να αλλάξει η τύχη της χώρας. Οι ευρωπαϊκοί πόροι, θα συμβάλουν στο να υπάρξει μια έκρηξη προς τα εμπρός.
Θα πρέπει κάτι να γίνει, ώστε οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, να προτιμούν να βγουν από την ομίχλη της παραοικονομίας και να εμφανιστούν στο προσκήνιο. Να μην θεωρούν τους φόρους και τις συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές εισφορές «πεταμένα λεφτά» και να βρίσκουν καταφύγιο στη μαύρη εργασία. Η συμμετοχή των φορολογουμένων στις ψηφιακές συναλλαγές θα πρέπει να αποτελεί κίνητρο και όχι φόβητρο. Και το κίνητρο της φορολόγησης, θα πρέπει να γίνει μεγαλύτερο από τον κίνδυνο της φοροδιαφυγής.
Ο νέος εργαζόμενος των 500-600 ευρώ, που βλέπει ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει να λαμβάνει ως μισθό, τα 1.300 ευρώ των συνταξιούχων, πρέπει να βρει ξανά νόημα στη απασχόληση του, πρέπει να μπορεί να φτιάξει το μέλλον του, ώστε να μην νοιώθει σαν τον σύγχρονο παρία.
Όσον αφορά στο έργο της ψηφιοποίησης των διαδικασιών του Δημοσίου, ίσως και να έφτασε η στιγμή όχι μόνο για τον εξορθολογισμό, αλλά και για την κατάργηση διαδικασιών που έχουν δομηθεί για να προσφέρουν εξουσία και δύναμη σε όσους κατέχουν κομβικές θέσεις στον κρατικό γραφειοκρατικό μηχανισμό. Αλλά και διαδικασιών που υπάρχουν μόνο και μόνο διότι ισχύει η λογική του «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα αφήσουμε».
Ας μην ξεγελιόμαστε. Είναι καλός ο «σπουδαίος θείος από την Ευρώπη». Θα δημιουργήσει κοντά 200.000 θέσεις εργασίας, θα στήσει υποδομές, θα μετατρέψει τη χώρα στον ενεργειακό πνεύμονα της Ευρωπαϊκής ηπείρου, θα αλλάξει το τοπίο στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και στην μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό.
Χρειάζεται να επιμείνουμε στις μεταρρυθμίσεις, που θα αλλάξουν τη ζωή των Ελλήνων πολιτών και που ταυτόχρονα θα προσελκύσουν το πραγματικό επενδυτικό χρήμα στο να αντικρύσει τη χώρο μας σαν ένα ενδιαφέροντα επιχειρηματικό προορισμό. Οι ανοικτές απελευθερωμένες αγορές, η ανταγωνιστικότητα, η παραγωγικότητα, η προστασία των επενδύσεων, η δικαιοσύνη, η εκπαίδευση, η υγεία, η δημόσια διοίκηση, η διαφάνεια στο ρυθμιστικό και κανονιστικό καθεστώς δεν θα πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα.
Το σχέδιο «Ελλάδα 2.0», συνοδεύεται από τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν και θα παροτρύνουν την κινητοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μέχρι τις μικρομεσαίες και μικρές επιχειρήσεις και από τις ακριβοπληρωμένες θέσεις απασχόλησης μέχρι τις απλές θέσεις υποστήριξης των επιχειρήσεων. Τότε μόνο θα αλλάξουμε πίστα και θα βρεθούμε κοντά στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες. Οικονομίες, που ήδη αντιμετωπίζουν και αυτές πρόβλημα ανταγωνισμού απέναντι στις αναδυόμενες οικονομίες και την Κίνα.
Το σχέδιο «Ελλάδα 2.0» πράγματι θα αυξήσει μόνιμα και σημαντικά το εθνικό μας εισόδημα, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, θα μειώσει τη φτώχεια, τις ανισότητες και τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού. Αρκεί να μην σταθεί μόνο στην οικονομική πλευρά των πραγμάτων και να εμβαθύνει στις μεταρρυθμίσεις και στις ριζικές αλλαγές.
