Του Γιώργου Κωτσού
Από την Άνοιξη βρίσκεται στο πολιτικό προσκήνιο μια διαρκής παραφιλολογία σχετικά με την ισχύ, η όχι, της κυβερνητικής μνημονιακής δέσμευσης για περικοπή των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019.
Παρά τη συνεχή εναλλαγή σημαντικότατων γεγονότων (κατά σειρά, η Ελληνοτουρκική ένταση στο Αιγαίο, η σύλληψη των δυο στρατιωτικών μας από τους Τούρκους στον Έβρο οι οποίοι παραμένουν άδικα φυλακισμένοι στην Αδριανούπολη, η ψήφιση στη Βουλή του νέου σκληρού μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής προσαρμογής 2019 – 2022, το Σκοπιανό και η κακή συμφωνία των Πρεσπών, η αμφίσημη απόφαση του Γιούρογκρουπ της 21ης Ιουνίου για το Ελληνικό χρέος, η συμφωνία Τσίπρα – Μέρκελ για επανεισδοχή μεταναστών από τη Γερμανία στην Ελλάδα και τελευταία η ξαφνική επιδείνωση των Ελληνορωσικών σχέσεων), τα οποία διαμορφώνουν εν πολλοίς μία πλούσια πολιτική ατζέντα, η συζήτηση για τις συντάξεις συντηρείται στον δημόσιο λόγο από υπουργούς, κυβερνητικούς βουλευτές και ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ!
Με δεδομένα, την διπλή ψήφιση των συνταξιοδοτικών περικοπών στο περσινό προ-μνημόνιο και στο φετινό μεσο-πρόθεσμο, την αποτύπωσή τους στο σχέδιο των Θεσμών για τη λεγόμενη μεταμνημονιακή εποπτεία της Ελλάδας, αλλά και τις επανειλημμένες συστάσεις των δανειστών για σεβασμό των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί - υπογραφεί, τίθεται εύλογα το ερώτημα γιατί τόσο καιρό η κυβέρνηση πασχίζει να διατηρήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους την ελπίδα ότι τελικά μπορεί και να μην ψαλιδιστεί εκ νέου το εισόδημά τους;
Είναι δε τόσο έντονη η προσπάθεια που καταβάλλει προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε έπεισε και τον γνωστό για την υπέρμετρη «αισιοδοξία» του, Επίτροπο Οικονομίας της Ε.Ε. κ. Μοσκοβισί να κρατήσει, με σχετική πολιτικής φύσεως δήλωσή του, «ζωντανό το όνειρο», προφανώς σε αντάλλαγμα στήριξης της υποψηφιότητάς του για την προεδρεία της Κομισιόν.
Βολική συζήτηση
Μπορεί όμως η κυβέρνηση να κάνει πράξη αυτή την - δεν το αρνούμαι - ενδόμυχη επιθυμία της;
Εφόσον δεν βρει συγκεκριμένα και αξιόπιστα ισοδύναμα, οι δανειστές δεν πρόκειται να της το επιτρέψουν, εκτός κι' αν επαναλάβει το σκηνικό ρήξης του 2015, με μονομερή μη εφαρμογή του μέτρου, βασιζόμενη στο «μαξιλάρι» των 25 δισ. ευρώ και επικαλούμενη τα συνεχή υπερπλεονάσματα των τελευταίων ετών σε προϋπολογισμό και ΕΦΚΑ!
Στην πρώτη περίπτωση που μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους Θεσμούς στα πρότυπα της παράτασης του μειωμένου ΦΠΑ στα προσφυγονήσια μας, η κυβέρνηση θα πρέπει ουσιαστικά να φτιάξει και να ψηφίσει ένα νέο πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής κόστους 1% του ΑΕΠ, εγχείρημα αναμφίβολα καταστροφικό, πολιτικά και κοινωνικά γι' αυτήν.
Στην άλλη περίπτωση, ο κίνδυνος να την τιμωρήσουν οι αγορές για την αιρετική απόφασή της, μετατρέποντας την πολυδιαφημιζόμενη έξοδο από τα μνημόνια, σε απίστευτο… «αριστερό εφιάλτη» είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Τι απομένει λοιπόν; Μία πολύ ενδιαφέρουσα βολική συζήτηση μέχρι να στηθούν οι κάλπες, σε χρόνο που ίσως έχει ήδη αποφασιστεί μεταξύ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ., κατά πάσα πιθανότητα μέχρι το τέλος του 2018, η το αργότερο τον Ιανουάριο του 2019!
Πρόσφατα στη Βουλή, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. απέρριψαν τις τροπολογίες της Ν.Δ., του ΚΙΝ.ΑΛ. και του Κ.Κ.Ε. για μη μείωση των συντάξεων, (χωρίς να φέρουν οι κυβερνητικοί βουλευτές κάποια δικιά τους τροπολογία), στάση η οποία κατά την άποψή μου, απέδειξε στην πράξη ότι ολόκληρη η κυβερνητική σεναριολογία στοχεύει μόνον στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την ουσία των κρίσιμων γεγονότων της περιόδου, τα οποία δεν κολακεύουν την συγκυβέρνηση, σε καμία περίπτωση!
Το… «μελωδικό τροπάριο» για τις συντάξεις, δυστυχώς θα «ψάλλεται» από κυβερνητικά χείλη και το επόμενο διάστημα, παρά τις… φιλότιμες – κατά καιρούς – προσπάθειες βασικά του τεχνοκράτη αναπλ. Υπουργού Οικονομικών κ. Χουλιαράκη να το τερματίσει, με πρόσφατη την έκδοση της εγκυκλίου κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019, όπου προβλέπεται και με το παραπάνω, η περικοπή των συντάξεων κατά 1% του ΑΕΠ, όπως έχει συμφωνηθεί.
Κανένας ενδοιασμός
Και γιατί όχι, αφού το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν υφίσταται με βάση την πλήρη αντίθεση λόγων και έργων του αλλά και την δημοσιοποίηση διαφόρων σκανδαλωδών συμπεριφορών υψηλόβαθμων κυβερνητικών αξιωματούχων, συγγενών και φίλων που προκάλεσαν και παραιτήσεις!
Στο Μαξίμου έχουν αποδεχθεί την απώλειά του, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα και δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός πια για τις μεθόδους και τις υποσχέσεις που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν τον τελευταίο χρόνο της «αριστερής» διακυβέρνησης στην Ελλάδα!
Κυρίαρχος στόχος αποτελεί η αποτροπή της εκλογικής κατάρρευσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που καταγράφεται πια σε όλες τις δημοσκοπήσεις και η στέρηση της αυτοδυναμίας από τη Νέα Δημοκρατία.
Θα πει κάποιος… Μα με ψεύτικες ελπίδες και δεσμεύσεις θα πορευτούν και μέχρι πότε, αφού ως γνωστόν το ψέμα έχει κοντά ποδάρια;
Η απάντηση είναι η ίδια η κυβερνητική θητεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η οποία βρίθει βαρύγδουπων εξαγγελιών και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, ενώ με προεκλογική προμετωπίδα την «ελπίδα», κέρδισε δυο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015!
Και τότε ίσχυε η πασίγνωστη λαϊκή παροιμία, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την «αριστερή κυβέρνηση» με τα πεπραγμένα της στην εξουσία, να την… επαληθεύσει(!) ουκ ολίγες φορές στην καθημερινότητα και κυρίως στην τσέπη των Ελλήνων πολιτών!
Ήταν μνημονιακή μέχρι το «κόκκαλο» στη φορολογία της περιουσίας και της εργασίας των πολιτών, στα κάθε είδους έμμεσα και άμεσα χαράτσια, στην αύξηση της μερικής και περιστασιακής απασχόλησης, στους χαμηλούς μισθούς, στο κόψιμο η και κατάργηση (χήρες ορφανά και ΑμεΑ) συντάξεων, στις κατασχέσεις σπιτιών και εισοδημάτων, στον εναγκαλισμό με το «μεγάλο κεφάλαιο», τους Αμερικάνους και την «Γερμανοκρατούμενη» Ευρώπη κατά την δικιά της προεκλογική ορολογία!
Ήταν «αριστερή» στις σχέσεις κράτους Εκκλησίας (μέχρι να φωνάξουν οι ενίοτε επονομαζόμενοι… παπάδες), στην φαστ-τρακ αλλαγή φύλλου, στην αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, στην νομιμοποίηση καλλιέργειας της «φαρμακευτικής» κάνναβης, στην ελαστικότητα απέναντι σε… «ακτιβιστικές» ενέργειες και στο Πανεπιστημιακό άσυλο, στο «άβατο» των Εξαρχείων, στην διάλυση της παραγωγικής μεσαίας τάξης και στην αντικατάστασή της με μια ιδιότυπη «νέα τάξη», αυτή των φτωχών επιδοματούχων για πρώτη φορά στη σύγχρονη Ελλάδα!
Και το βασικότερο… Το τελειωτικό μνημόνιο που δέσμευσε τη χώρα μας για τα επόμενα 100 χρόνια, φέρει τη σφραγίδα της και την υπογραφή του Προέδρου της κ. Αλέξη Τσίπρα!
Όσες φορές πάντως κι' αν ξεψηφίσουν στα τηλεοπτικά πάνελ, τις επερχόμενες δραστικές μειώσεις των συντάξεων, μια απλή δημόσια υπενθύμιση αυτού του πρωτοφανούς διαπραγματευτικού «επιτεύγματος», αλλά και των πετσοκομμένων συντάξεων που εκδόθηκαν μετά την ισχύ (12 Μαΐου 2016) του σφαγιαστικού νόμου Κατρούγκαλου, αρκούν για να γκρεμίσουν κάθε κυβερνητικό σκηνικό ωραιοποίησης της αμείλικτα σκληρής σημερινής οικονομικής πραγματικότητας στη χώρα.
*Ο κ. Γιώργος Κωτσός είναι πρόεδρος της ΠΕΔ Θεσσαλίας και Δήμαρχος Μουζακίου.
