Μπορεί να σας φαίνεται επουσιώδες ή και χαζό, αλλά εγώ ποτέ δεν θα πάψω να αναρωτιέμαι πως διάολο θα κυβερνηθεί τούτος ο πλανήτης από έναν τύπο που χρησιμοποιεί 150 λέξεις όλες κι όλες. Από τις οποίες μάλιστα, οι 30 είναι βρισιές. Προ ημερών, όταν βούλιαζαν τα χρηματιστήρια, ο Τραμπ έκανε μια ανάρτηση που θέλοντας να πει στους υπηκόους του να μην ανησυχούν, έγραψε «μην είστε ηλίθιοι». Σε γραπτό λόγο παρακαλώ, όχι σε προφορικό, για να μπορεί να ισχυριστεί ότι του ξέφυγε. Για φανταστείτε εδώ στην Ελλάδα, οποιονδήποτε πρωθυπουργό να απευθυνθεί στους Έλληνες λέγοντας τους «μην είστε ηλίθιοι». Θα τον τρώγαμε ζωντανό και δικαίως.
Στην Αμερική δεν κουνήθηκε φύλλο. Όπως δεν έλαβε αρνητικά σχόλια για τη δήλωση του ότι όλοι οι ξένοι ηγέτες «του φιλούν τον κώλο για μια συμφωνία» μετά την ανακοίνωση των δασμών. Το χάρηκαν οι Αμερικανοί. Για φανταστείτε να βρεθεί σ’ όλη την Ευρώπη ένας πρωθυπουργός, που θα πει ότι άλλες χώρες «kiss my ass» για οτιδήποτε. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ακόμα και οι εντελώς δικοί του, θα τον εγκαταλείψουν. Κανένας Ευρωπαίος δεν θα θέλει να ταυτιστεί μ’ έναν τύπο που εκφράζεται έτσι ξεδιάντροπα.
Δεν είναι μόνο θέμα ξεδιαντροπιάς, είναι κυρίως θέμα αγραμματοσύνης. Είναι πραγματικά θλιβερό και εξόχως επίφοβο, το να βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου ένας καταφανώς αγράμματος και ακαλλιέργητος άνθρωπος. Είναι κατάντια και για τη χώρα του και για τον πλανήτη. Σ’ όλη την προεκλογική εκστρατεία του, έλεγε τον Μπάιντεν «κοιμήση Τζο». Φανταστείτε μια αντίστοιχη προεκλογική εκστρατεία στην Ευρώπη. Θα γινόταν επανάσταση αν εκτοξεύονταν τέτοιοι χαρακτηρισμοί.
Θα πείτε ότι τους είδαμε και τους μορφωμένους ηγέτες. Που κάνουν αίσχη περιγράφοντας τα με περίτεχνα λόγια. Αλλά δεν είναι έτσι αναγνώστες μου. Διότι οι αγοραίες εκφράσεις και το σχεδόν ανύπαρκτο λεξιλόγιο, φανερώνουν άνθρωπο που σ’ όλη του την ζωή δεν έχει διαβάσει ένα βιβλίο. Δεν υποδηλώνουν αυθεντικότητα και αυθορμητισμό όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά βαθιά αγραμματοσύνη, αντιεπιστημονικότητα, αντιανθρωπισμό, εν τέλει συνειδητό αυταρχισμό και σκοταδισμό. Είναι τρομακτικό να σκεφτεί κανείς ότι η υφήλιος περιέπεσε στα χέρια κάποιου που εκπροσωπεί όλα όσα ο πολιτισμός προσπαθεί να αποδιώξει από πάνω του και να διορθώσει.
Από την πρώτη θητεία Τραμπ ένιωθα αυτή την απέχθεια. Αδυνατώ να εμπιστευτώ την συνθετική ικανότητα κάποιου που μιλά με εκατό λέξεις. Και θεωρώ ακόμα πιο επικίνδυνο το γεγονός ότι ο πιο πλούσιος και ισχυρός λαός του κόσμου εναποθέτει τις τύχες του στα χέρια ενός τέτοιου ανθρώπου. Αλλά αυτοί δεν χαμπαριάζουν.
Όταν ο Τραμπ είπε τον Μητσοτάκη «καλό άνθρωπο» απόμεινα ελαφρώς εμβρόντητος. Κάλεσα τηλεφωνικά έναν ελληνοαμερικανό και τον ρώτησα. «Α μην μπερδεύεσαι» μου είπε γελώντας, «ο Τραμπ όταν λέει καλός, εννοεί ικανός, έτσι τα λέει αυτός». Γέλασα κι εγώ. Και το χειρότερο ήταν ότι ο συνομιλητής μου, Αμερικανός πλέον στη συνείδηση, δεν έδειξε να ενοχλείται από το επίπεδο του Προέδρου του…
