Του Γιάννη Παντελάκη
Το πιο πιθανό- αυτό έχει η δείξει η πορεία του στην πολιτική-είναι πως ο Ξυδάκης πετάει κατά καιρούς μερικές τηλεοπτικές ατάκες για να κερδίσει κι αυτός αρκετά λεπτά δημοσιότητας. Μη τον ξεχάσουμε. Και μέσα από την ημιμάθεια, την άγνοια κινδύνου ή την αποσιώπηση για το σημαίνει επιστροφή στην δραχμή, ιδιαίτερα για τους οικονομικά αδύνατους, κάνει τη ζημιά. Προφανώς και η επιστροφή στη δραχμή δεν αποτελεί επίσημη κυβερνητική θέση, αλλά άντε να πείσεις τον τηλεθεατή που βλέπει στην οθόνη του τον πρώην υπουργό, για τα κίνητρα του και την πραγματικότητα.
Βλέπει–ο ανύποπτος τηλεθεατής-ένα πρώην υπουργό και σημερινό κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος με στυλ σοβαρού ρήτορα και περισπούδαστο ύφος, ν' αναφέρεται στην Ελλάδα που μεγαλουργούσε επί δραχμής. Ιδιαίτερα αν αυτός που εισπράττει το μήνυμα είναι νέος σε ηλικία, φαντάζεται χιλιαδύο. Πως η Ελλάδα, πράγματι μεγαλουργούσε επί δραχμής και για όλα τα δεινά που βιώνει ευθύνεται το ευρώ. Ξέρει επιπλέον-ο τηλεθεατής-ότι αυτός που μιλάει χρησιμοποιώντας μάλιστα λέξεις που δεν περιλαμβάνονται στο καθημερινό σύνηθες λεξιλόγιο, δηλώνει και αριστερός, άρα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους οικονομικά αδύνατους.
Και κάπως έτσι οι φίλοι της δραχμής πολλαπλασιάζονται. Οι περισσότεροι από αυτούς, αν πηγαίναμε στη δραχμή, σε λίγες ημέρες θα καταριούνται τον Ξυδάκη αφού η φτώχεια τους θα έχει μεγεθυνθεί. Αλλά θα είναι αργά τότε. Ο Ξυδάκης που έσπευσε να μαζέψει όσα είπε, έχει καταφέρει κάτι για το οποίο κάποιοι άλλοι όπως ο Σόιμπλε και όχι μόνο, προσπαθούν χρόνια τώρα. Αν μη τι άλλο, ν' αυξήσει τον αριθμό εκείνων που δεν θεωρούν κακή ιδέα την επιστροφή στη δραχμή, δεν θεωρούν κακή ιδέα και την έξοδο από την Ε.Ε.
Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δείχνουν κάτι εντυπωσιακό. Οι φίλοι της δραχμής συνεχώς αυξάνονται. Όπως αυξάνονται και οι ευρωσκεπτικιστές που θεωρούν πως η θέση της χώρα μας θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου αλλού. Που; Άγνωστο. Ο καθένας προφανώς κάτι διαφορετικό έχει στο μυαλό του. Τον Πούτιν, την Κίνα, το Ιράν ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ότι την άνοιξη του 2015 οι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναζητούσαν ελεημοσύνη από την Μόσχα και το Πεκίνο την οποία ποτέ δεν πήραν, το έχουν ξεχάσει. Ίσως και να μη το έμαθαν ποτέ.
Οι …Ξυδάκηδες και όχι μόνο αυτοί, έχουν βοηθήσει στην εντυπωσιακή αλλαγή της στάσης των Ελλήνων απέναντι στο ευρώ. Το 2015, όσοι θεωρούσαν αναγκαία την παραμονή στην ευρωζώνη έφταναν το 75-80%. Σήμερα είναι θεαματικά λιγότεροι. Το 42% πιστεύει πως ότι θα είμαστε καλύτερα με τη δραχμή (ALCO, Kapa Research)! Ένας Ξυδάκης αν εμφανίζεται την ημέρα αρκεί ώστε σε λίγο οι δραχμιστές να κυριαρχούν. Και να έχουν κοινές επιδιώξεις με τον Σόιμπλε που μας παρακινούσε και παρακινεί για κάτι τέτοιο. Με μπόνους μάλιστα!
Αυτοί που χωρίς δεύτερη σκέψη υιοθετούν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δεν παίρνουν υπόψη τους όχι μόνο την μαζική φτωχοποίηση που όμοιά της δεν θα έχουν δει πολλές γενιές. Αλλά ούτε καν ότι υπάρχουν κάποιοι οικονομικά ισχυροί με παχυλές καταθέσεις σε ευρώ στο εξωτερικό που επιδιώκουν την επιστροφή αφού με αυτή θα γίνουν σύγχρονοι κροίσοι. Με λίγα ευρώ, θα αγοράζουν ο,τι θέλουν από μια σχεδόν κατεστραμμένη χώρα.
