Ο Ερντογάν ένα τόσο αρνητικό δείγμα ηγετικής συμπεριφοράς στη γεωπολιτική σκακιέρα του πλανήτη, ίσως περάσει στην ιστορία ως ο πλέον αδίστακτος εκβιαστής πολιτικών επιδιώξεων και εγκληματικών χειρισμών. Η περίπτωση του θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα αμφιθέατρα όλου του κόσμου για χρόνια πολλά. Και θα διδάσκεται σαν πρωταγωνιστής σε ένα σίριαλ πολεμικών κατακτήσεων, αυθαιρέτων καταλήψεων και εκβιασμών όπου οι μεγάλοι ηγέτες της εποχής του Αμερικανοί, Ρώσοι και Ευρωπαίοι ήταν όλως παραδόξως δευτεραγωνιστές και ανήμποροι να τον αντιμετωπίσουν. Είναι απίστευτα ακατανόητο. Ή μάλλον είναι εξοργιστικά κατανοητό. Όλοι αυτοί οι ηγέτες της απέναντι πόρτας δεν ήταν δευτεραγωνιστές επειδή ίσως δεν είχαν την στρατιωτική ισχύ να τον αντιμετωπίσουν. Αντιθέτως. Ήταν ισχυρότεροι μέχρι του βαθμού της ασυμμετρίας. Παρ΄ όλα αυτά στην άσχημη αυτή κόντρα μεταξύ τους που έτσι κι αλλιώς είχε και το χαρακτήρα και τη μυρωδιά του πολέμου, ο Τούρκος ηγέτης έβγαινε πάντα νικητής. Και γιατί συνέβαινε αυτό; Γιατί η ισχύς του συμφέροντος και του χρήματος νικούσε σε κάθε περίπτωση τη δύναμη των όπλων. ΄΄ Αν με αγγίξεις θα αποβάλλω από το έδαφος μου όλες τις εταιρείες που βρίσκονται εδώ. Όλες τις επενδύσεις σου που δραστηριοποιούνται στη χώρα μου ΄΄.
Και οι ηγέτες εκείνοι έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο. Έβλεπαν μπροστά τους να εκτελούνται φοβερά εγκλήματα. Με κατακτήσεις τρίτων χωρών, με μετακινήσεις πληθυσμών, με παραβίαση συνόρων συμμαχικών χωρών. Και αυτοί υπέκυπταν οσφυοκάμπτες στη βουλιμία του ηγέτη αυτού. Ακατανόητο για την απλή ανθρώπινη λογική αλλά ταυτόχρονα αυτονόητο για τα ήθη του νέου ηγετικού κλαμπ της εποχής. ]
Παλαιότερα, μας διδάσκει η ιστορία, οι ηγέτες πολεμούσαν τους αντιπάλους κυρίως για την περηφάνια της χώρας τους και αμέσως μετά για οικονομικούς ή γεωπολιτικούς λόγους. Στην περίπτωση του Ερντογάν όλα αυτά άλλαξαν. Ο άνθρωπος αυτός δεν ορρωδεί μπροστά σε καμία ηθική αρχή. Το ίδιο που πριν από κάποια χρόνια έκανε ο Χίτλερ επιτιθέμενος ανενδοίαστα κατά χωρών και λαών. Κάτι που δυστυχώς δεν έδωσε κανένα μήνυμα στο γερμανικό λαό όσον αφορά στις μαύρες καταβολές του χιτλερικού του παρελθόντος. Και αυτά δυστυχώς δεν γίνονται χωρίς τη συμμετοχή και τη συνεργασία των μεμέτιδων οπαδών του Ερντογάν. Απίθανος αριθμός των ανθρώπων αυτών, των οπαδών του δηλαδή, είτε συμμετέχουν στα προπαγανδιστικά fake news, είτε είναι παθητικοί δέκτες των ισχυρισμών του και των χειρισμών του. Καμιά λαϊκή αντίδραση η οποία έστω και ελάχιστα θα μπορούσε ίσως να αναχαιτίσει τον ξεπίστρωτο αρχηγό τους. Συντάσσονται μαζί του διαψεύδοντας αυτό που πολύ συχνά συμβαίνει.
Όταν δηλαδή ο λαός είναι αμέτοχος από τις παλαβές αποφάσεις που παίρνει ο ηγέτης του. Και κάπως έτσι διασώζεται ιστορικά μέχρις ενός σημείου η αξιοπρέπεια της χώρας του. Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ηγεσία και λαός είναι το ίδιο βουτηγμένοι όλοι μέσα στη δίνη της απληστίας για την απόκτηση ενεργειακών λαφύρων. Κάποια δύναμη θα έπρεπε επιτέλους να τους μαζέψει όλους αυτούς. Γιατί μόνο έτσι θα γλιτώσουμε από μεγαλύτερα δεινά.
