Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Στο τέλος του Ιουνίου πριν από 4 χρόνια, είχα μια επαγγελματική συνάντηση με επιχειρηματία του οποίου η επιχείρηση, είχε αποτελέσει στόχο εξαγοράς από ένα family office του εξωτερικού. Η εξαγορά δεν είχε τελεσφορήσει καθώς ο νομικός και οικονομικός έλεγχος από την πλευρά των αγοραστών, είχε φέρει στο φως αρκετά προβληματικά στοιχεία.
Παρ'' όλα αυτά, ο επιχειρηματίας φαίνεται πως εκ των υστέρων, είχε εκτιμήσει τον επαγγελματισμό μου και μου είχε ζητήσει την εκ νέου συνάντηση. Συζητήσαμε εν τάχει, το βασικό πλαίσιο της εν δυνάμει συνεργασίας μας και ακολούθησε μια γενικότερη συζήτηση για τα τεκταινόμενα, καθώς ο συνομιλητής μου, ήθελε να μάθει πως θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά μέσα στο νέο δύσκολο πλαίσιο κίνησης κεφαλαίου, το αδρανές τραπεζικό σύστημα και το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Ως όφειλα, του περιέγραψα τόσο τους περιορισμούς και τις παράπλευρες απώλειες που θα υπάρξουν. Με άκουσε χαλαρά και μετά άρχισε να μου δίνει τη δική του εξήγηση.
Πρώην Πασόκος ο επιχειρηματίας, που είχε μεγαλουργήσει χρηματοδοτούμενος από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, διατύπωσε σαφέστατα την επιλογή του, υπέρ του Συριζα και της δραχμής, καθώς είχε την εκτίμηση πως “το πέρασμα στη δραχμή” θα τον απάλλασσε από τα χρέη του στην εφορία, στο ΙΚΑ και τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες. “Η δραχμή θα μας πάει σε σεισάχθεια”, υποστήριξε. Και μάλιστα θα ανακοίνωνε στο προσωπικό του, πως αν ήθελαν να έχουν τη δουλειά τους έπρεπε να ψηφίσουν ΟΧΙ, ώστε η επιχείρηση να “μείνει όρθια” και απαλλαγεί ο ίδιος από τα βάρη των χρεών προς την εφορία και των προσωπικών και στεγαστικών δανείων προς το τραπεζικό σύστημα.
Βουβός τον παρακολουθούσα να ξετυλίγει τις θέσεις του, τον όψιμο Συριζαϊσμό του και τις κορώνες περί αξιοπρέπειας, περί των λύκων της Ευρώπης και λοιπά προπαγανδιστικά παρατράγουδα, τα οποία ομολογουμένως χρησιμοποιούσε με ιδιαίτερη ευχέρεια. Όταν δε, έφτασε η στιγμή της πληρωμής του καφέ, μου εξήγησε πως αυτός δεν είχε πρόβλημα με τα “capital controls” καθώς είχε κάρτα με ανταπόκριση σε τράπεζα του εξωτερικού οπότε όπως μου εξήγησε, ”είναι σα να έχω όσα μετρητά θέλω, χωρίς να με ελέγχουν τα λαμόγια”. Την ψυχραιμία μου δεν την χάνω εύκολα, αλλά δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και η βίαιη λεκτική ανταπόκριση από την πλευρά μου τον αιφνιδίασε. Θα μπορούσα να δικαιολογήσω όσους είναι αγράμματοι ή πάσχουν από οικονομικό αναλφαβητισμό. Όχι όμως και τον ανήθικο τύπο που ήλπιζε και περίμενε βλακωδώς να αναδυθεί στον αφρό, τη στιγμή που το τσουνάμι θα μας έχει πνίξει όλους.
Αυτό έζησα τότε και το μοιράζομαι μαζί σας, καθώς η δραχμολαγνεία και επιθυμία του περάσματος σε δραχμικό περιβάλλον -πέραν της μόδας για τους άφρονες-, ήταν και παραμένει το απόλυτο εργαλείο κοινωνικής αλητείας. Οφείλουμε όλοι να καυτηριάζουμε και να καταδικάζουμε αυτούς τους βαθιά ανήθικους ανθρώπους, που επένδυαν πάνω στην καταστροφή της χώρας, τόσο για να περισώσουν τις αποτυχίες της ζωής τους, όσο και για να κερδοσκοπήσουν ασύστολα πάνω σε ένα σύνολο πολιτών που κινδύνευε να πολτοποιηθεί, κάτω από τις συνέπειες των επιλογών του συνονθυλεύματος των ακροδεξιών, νεοσταλινικών και ψυχικά διαταραγμένων που μας κυβερνούσε και μας κυβερνά για λίγες ακόμα ημέρες.
* Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
** Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
