Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Τον Μάιο του 2017 ο δασάρχης (!) Πειραιά έκανε μία φοβερή ανακάλυψη στα νότια της Αθήνας. Με συγκρατημένη αλλά ικανοποίηση που δεν κρύβεται, διαπίστωσε ότι στην περιοχή του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, υπάρχει δάσος! Τα «δασικά» 37 στρέμματα αν και αποτελούσαν μικρή έκταση στο σύνολο των 6.200 που έχουν παραχωρηθεί, προκάλεσαν τελικά, σοβαρό πρόβλημα στον επιχειρησιακό σχεδιασμό καθώς βρίσκονται στην παραλιακή ζώνη του Αγίου Κοσμά, όπου ο επενδυτής σχεδίαζε να δημιουργήσει το πρώτο τουριστικό ακίνητο.
Προσέξτε όμως και μία σημαντική λεπτομέρεια: Αν τελικά η περιοχή στον Άγιο Κοσμά κηρυσσόταν δασική, ο επενδυτής (Lamda Develoment, Hellinikon Global I) σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης θα αποχωρούσε από την επένδυση, χωρίς κάποια επίπτωση…
Toν Απρίλιο του ΄19 το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο μπλοκάρει με απόφασή του τις επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που ήθελε να υλοποιήσει ο ΟΛΠ στο λιμάνι του Πειραιά μετά τη γνωμοδότηση του, να κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος ένα μεγάλο τμήμα της πόλης.
Και παλαιότερα, στον Βοτανικό: μετά το 2006, 131 πολίτες προσφεύγουν στο ΣτΕ, καταφέρονται εναντίον του γηπέδου αρχικά και του εμπορικού κέντρου αργότερα. Και δικαιώνονται. Ακολουθεί νέο Προεδρικό Διάταγμα το 2012, χωρίς το κλειστό γήπεδο και μειωμένες εγκαταστάσεις, με το ΣτΕ να δίνει το «πράσινο φως» για το ποδοσφαιρικό γήπεδο. Το πλάνο «παγώνει» μέχρι και σήμερα…
Στην Ελλάδα ο χρόνος επίλυσης δικαστικών διαφορών φτάνει τις 1.580 ημέρες, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν ξεπερνά τις 300 ημέρες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένας επενδυτής που θα μπλέξει με τα δικαστήρια, θα πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να περάσουν περισσότερα από 4 χρόνια προκειμένου να βγει απόφαση.
Τι θα κάνουν για αυτά στην ΝΔ; Η νέα κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αντιμετωπίσει τα παραπάνω προβλήματα των επενδύσεων, με ένα νέο νομοσχέδιο, εντός όμως της υφιστάμενης δικαιοδοσία των πολιτικών και διοικητικών δικαστηρίων. Δημιουργώντας ειδικά τμήματα τα οποία θα εξετάζουν αποκλειστικά και κατά προτεραιότητα θέματα επενδύσεων.
Το νομοσχέδιο θα προβλέπει κλειστές αποκλειστικές προθεσμίες για τη διεκπεραίωση όλων των σταδίων αδειοδότησης με δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα για όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Από την Ολλανδία, φαίνεται εμπνευσμένη η επόμενη παρέμβαση η οποία αφορά στην καθιέρωση ενιαίων αδειοδοτικών δομών με τις έως και 25 απαιτούμενες άδειες να συμπτύσσονται σε μία (all in one permit).
Μιλάμε για απόλυτη ψηφιοποίηση όλων των διαδικασιών, ηλεκτρονικές υπογραφές και ειδικά τμήματα δικαστηρίων τα οποία θα διεκπεραιώνουν αποκλειστικά και κατά προτεραιότητα όλες τις υποθέσεις επενδύσεων.
Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση των επενδύσεων με μίζερη διάθεση δεν είναι φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ αλλά μία χρόνια κατάσταση που έχει τις αιτίες της στα βαθύτερα ένστικτα της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που παραμένει καχύποπτη στις επενδύσεις και θεωρεί ότι πάντα υπάρχει ένα μοντέλο ανάπτυξης χωρίς κεφάλαια, χωρίς επενδυτές και χωρίς επεμβάσεις στο φυσικό ή στο πολιτισμικό περιβάλλον.
Και για τους παραπάνω λόγους, κυριαρχεί η πλήρης αδιαφορία για την προώθηση σχεδίων ανάπτυξης. Αδιαφορία που μπορεί να ξεκινάει από τον πιο χαμηλόβαθμο δημόσιο υπάλληλο μέχρι και τον πρόεδρο του ΣτΕ…
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα είναι σαν τις άλλες. Ότι τα πάντα θα ενταχθούν σε ένα πλαίσιο σχεδιασμού, αποτελεσματικότητας και λογοδοσίας. Όπως ακριβώς, εκπονείται και ολοκληρώνεται ένα project από σοβαρούς ανθρώπους που προσβλέπουν στην ανάπτυξη και στην ευημερία της κοινωνίας. Και όχι στο πως θα ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα…
