Η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου, είχε εφαρμόσει κατά κόρον τη ρωμαϊκή ιδέα περί της «Damnatio memoriae», στο δρόμο των πανηγυριών για την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, πριν από τέσσερα χρόνια. Η λατινική φράση σημαίνει στην κυριολεξία «καταδίκη της μνήμης» και αναφέρεται στην επίσημη τακτική μιας πολιτείας, που αποσκοπεί στο να ακυρώσει κάθε ίχνος της ζωής ενός ατόμου.
Σύμφωνα με την «damnatio memoriae», ένα άτομο ακυρώνεται σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ, προκειμένου να διατηρηθεί η τιμή της πολιτείας. Η ρωμαϊκή ιδέα περί της «damnatio memoriae» υλοποιήθηκε σε απίστευτες διαστάσεις και στη Σοβιετική Ένωση.
Κάθε μνήμη για τους δολοφονημένους και τους νεκρούς, είχε απαγορευτεί κατηγορηματικά. Έσβηναν τα ονόματα από τα βιβλία, έκοβαν τα πρόσωπα από τις κοινές φωτογραφίες, δεν μιλούσαν γι’ αυτούς στα παιδιά τους. Το να μιλάς για αυτούς τους νεκρούς, σήμαινε ότι ήσουν οικείος με αυτούς, δηλαδή αντιστεκόσουν στην εξουσία.
Με το να μιλάς επί διακυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου για πραγματικούς νεκρούς, όπως ήταν για παράδειγμα τα τραγικά θύματα της πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική, θεωρείτο πως έβαλες κατά της κυβέρνησης, πως εκμεταλλευόσουν το ανθρώπινο δράμα για να συκοφαντήσεις την κυβέρνηση και να μην της επιτρέψεις να πανηγυρίζει, κάθε στιγμή και για κάθε αφορμή.
Και αυτό βέβαια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την τακτική των στελεχών του Σύριζα που αναζητούσαν νεκρούς, ή ακόμα και που δημιουργούσαν φανταστικούς νεκρούς. Μια πάγια τακτική της Αριστεράς, που βάδιζε πάντα πάνω σε θύματα και νεκρούς, που ισχυροποιούσαν το φρόνημα και τη δυναμική στη μάχη προς την εξουσία.
Αρκεί να θυμηθούμε τους «νεκρούς από τις αναθυμιάσεις και τα μαγκάλια», τις «αυτοκτονίες» και τους «νεκρούς της ΕΡΤ» που τιμώνται ακόμα και σήμερα με το γνωστό μνημείο. Αρκεί να θυμηθούμε και την ηρωοποίηση των ποινικών κρατουμένων απεργών πείνας, των αγωνιστών των διαδηλώσεων, των συμμετεχόντων σε καταλήψεις και άλλων.
Πιο πρόσφατη, είναι η επιθυμία της ύπαρξης θυμάτων μέσα από τις πυρκαγιές και μέσα από τις προσπάθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να εισέλθουν στη χώρα μας, με τη βοήθεια των γνωστών διακινητών από την Τουρκία, αλλά και από την Ελλάδα.
Έτσι αντί να εστιάσει η αξιωματική αντιπολίτευση στα πραγματικά γεγονότα και να ασκήσει στην κυβέρνηση οποιαδήποτε κριτική για τους χειρισμούς της, προτίμησε να σηκώσει ένα κύμα συναισθηματικής φόρτισης, αναφερόμενη, μεταξύ των άλλων και σε ένα νεκρό παιδί στο ελληνικό έδαφος που όλως τυχαίως έφερε το όνομα της Παναγίας. Προτίμησε να σηκώσει ένα κύμα υπερδιέγερσης του θυμικού, ώστε ακόμα και αυτά τα συμβάντα στον Έβρο, να αποτελέσουν αφορμή για μια ακραία πόλωση και για μια γενικευμένη επίθεση απέναντι στην κυβέρνηση.
Οι συμμετέχοντας σαν trolls στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έδωσαν μια μάχη χαρακωμάτων για μια ακόμα φορά. Με την ίδια ευκολία που εφάρμοζαν την «damnatio mamoriae», εξαφανίζοντας από την πραγματικότητα, οτιδήποτε από το παρελθόν δεν βολεύει το σημερινό αφήγημα του Σύριζα, δημιούργησαν ένα κλίμα «σκληρού ροκ» και τεχνητής όξυνσης. Λησμονώντας ότι ο ευρωπαϊκός χειρισμός της αντιμετώπισης του προσφυγικού μεταναστευτικού κύματος, ακολουθεί συγκεκριμένες διαδικασίες και πρωτόκολλα. Ειδικά σε ένα ευαίσθητο γεωγραφικό χώρο, όπως είναι ο Έβρος, στον οποίο συντελείται από την πλευρά της Τουρκίας, το έγκλημα της εργαλειοποίησης της ζωής των προσφύγων.
