Του Θανάση Χειμωνά
Πάει λοιπόν και το συλλαλητήριο για την Μακεδονία. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη Θεσσαλονίκη γιατί σύντομα θα έχουμε ένα και στην Αθήνα. Οι εικόνες αναμενόμενες. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Βουκεφάλες, περικεφαλαίες (στην πλειοψηφία τους ρωμαϊκές- διέκρινα και μία μεσαιωνικού ιππότη. Βετεράνοι (προφανώς 120ετείς) του Μακεδονικού Αγώνα. Ομιλίες μίσους και μισαλλοδοξίας από ανώνυμους και επώνυμους θιασώτες τους νεοελληνικού εθνικισμού και αλυτρωτισμού. Ένα εθνο-kitsch θέαμα που πάντρευε την αρχαία Ελλάδα με την καραγκούνα και την γερακίνα.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το, μακρινό, 1992. Μοναδική προσθήκη, το δυναμικό «παρόν» που έδωσε η (ανύπαρκτη το '92) Χρυσή Αυγή η οποία αυτή τη φορά όχι μόνο διαδήλωσε ανενόχλητη αλλά έκαψε συθέμελα και ένα νεοκλασικό κτήριο όπου στεγαζόταν κατάληψη αντιεξουσιαστών το οποίο (τραγική ειρωνεία) ανήκε στην Εκκλησία.
Η Ελλάδα γύρισε ένα τέταρτο αιώνα πίσω. Αν και ουσιαστικά πάντα εκεί βρισκόταν. Η ευμάρεια των 90's και των early 00's καθώς και η κρίση που την ακολούθησε δεν άλλαξαν απολύτως τίποτα. Ο Έλληνας παραμένει έτοιμος να βγει μαζικά στους δρόμους για να βροντοφωνάξει πόσο τον ζηλεύουν και των αδικούν οι Κακοί Ξένοι. Είτε αυτοί είναι Σκοπιανοί είτε Αμερικανοί είτε Ευρωπαίοι. Και, βεβαίως βεβαίως, πάντα υπάρχουν κάποιοι που επωφελούνται από αυτή την κατάσταση.
Θα ήταν υπερβολικό να κατηγορήσουμε τούτη τη φορά την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την πορεία των διαπραγματεύσεων στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όποιος και αν ήταν στα πράγματα σήμερα πάνω κάτω το ίδιο θα έκανε. Μέχρι τώρα τουλάχιστον… Ακόμα κι έτσι όμως, ο Αλέξης Τσίπρας έχει εκμεταλλευτεί όσο μπορούσε την κατάσταση. Μέσα από μια ανίερη (από όπου και αν το πιάσεις) συμμαχία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο κατόρθωσε να διχάσει την φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση αξιοποιώντας τους αμετανόητους εκπροσώπους της βαθιά Λαϊκής Δεξιάς στην Νέα Δημοκρατία αλλά και την μουγκαμάρα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Είναι φυσικά παραπάνω από σίγουρο πως αν σήμερα κυβερνούσε την χώρα ο Κυριάκος, ο ΓΑΠ ή οι «Σαμαροβενιζέλοι» ο Τσίπρας θα ήταν πρώτο τραπέζι πίστα στο συλλαλητήριο καταγγέλλοντας την ανάλγητη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη που μετά τα λεφτά θέλει να μας κλέψει και την ιστορία μας. Ξανά όμως επαναλαμβάνω πως σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα δεν είναι ο Τσίπρας. Ο ΠΘ μας αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο πολιτικής ανηθικότητας το οποίο όμως, κάποια στιγμή, θα καταρρεύσει με πάταγο. Όσο όμως η Ελλάδα εξακολουθεί να παράγει μαζικά Άνθιμους και Φραγκούληδες ούτε χίλιοι ήλιοι (της Βεργίνας και μη) δεν θα μπορέσουν να την βγάλουν από το σκοτάδι.
