«Tο μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι ότι η κοινωνική αλληλεγγύη σώζει ζωές. Συνήθως στα περιστατικά εμπορίας ανθρώπων η βία είναι πιο έμμεση και εκεί πρέπει και μπορούμε όλοι μας, ειδικά οι επαγγελματίες, να έχουμε στο μυαλό μας περισσότερη ευαισθητοποίηση και ενημέρωση για το τι συμβαίνει δίπλα μας και εξαιτίας μας. Οπότε να σταματήσουμε να είμαστε η ζήτηση, για να το πω σχηματικά. Είτε όταν καταναλώνουμε κάτι τέτοιο που μπορεί να αφορά στην εργασιακή ή σεξουαλική εκμετάλλευση, είτε όταν κάνουμε τα στραβά μάτια και συμβαίνει κάτι δίπλα μας», επισημαίνει μεταξύ άλλων στο Liberal ο Εθνικός Εισηγητής για την Καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων, Ηρακλής Μοσκώφ.
Eπιπροσθέτως τονίζει ότι «η μεγαλύτερη τυπολογία είναι η εργασιακή εκμετάλλευση, που είναι και η πιο δύσκολη να αντιμετωπιστεί. Ας πούμε ότι έστω διασώζεις 500 εργάτες γης, τι κάνεις ακριβώς με αυτό μετά; Είναι τόσο ριζωμένη αυτή η αντίληψη της γκρίζας ζώνης μεταξύ νόμιμου και παράνομου στην εργασία όπου αφενός η εκμετάλλευση είναι πολλές φορές λιγότερο έντονη και βάρβαρη οπότε έχουμε μια κατά κάποιο τρόπο ανοχή σε αυτή, αφετέρου είναι κάτι που απαιτεί μεγάλες τομές».
Παράλληλα ο κ. Μοσκώφ υπογραμμίζει πως «το #MeToo βοήθησε σε ό,τι αφορά την παρενόχληση, την έμφυλη και την ενδοοικογενειακή βία ενδεχομένως, αλλά στο κομμάτι που είναι ο πιο χαμηλός παρονομαστής, το πιο βάρβαρο αν θέλετε, η εκδήλωση της βίας και της κουλτούρας του βιασμού, δεν νομίζω ότι έχουμε κάνει μεγάλα βήματα».
«Πρέπει να στοχεύσουμε στην ευαισθητοποίηση του κόσμου και ειδικά των νέων, και μέσα από τα σχολεία, όπου κάνουμε προγράμματα όπως τώρα με τη σεξουαλική αγωγή και τη συμπεριληπτική σεξουαλική εκπαίδευση, αλλά και του ευρύτερου κοινού μέσα από παρεμβάσεις σε επίπεδο κοινωνικών δικτύων γιατί όλοι είμαστε φορείς δημόσιου λόγου. Τα συμβατικά ΜΜΕ, όπως ξέρετε, έχουν μια συγκεκριμένη ισχύ, αλλά τα social media είναι στην εποχή μας παντοδύναμα», υποστηρίζει.
Τέλος, ο Εθνικός Εισηγητής για την Καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων σημειώνει ότι «είναι εξαιρετικά σημαντικό να περάσουμε πολιτικές προστασίας και αποφυγής, πρόληψης του εγκλήματος και της παραβατικότητας σε όλες τις ανοιχτές δομές επίσης και τα ΚΥΤ γιατί εκεί είναι μια δεξαμενή ευάλωτων ανθρώπων που είναι ο εύκολος στόχος και για σεξουαλική και εργασιακή εκμετάλλευση, αλλά και για αυτό που λέμε εξαναγκαστική εγκληματικότητα. Η δική μας αποτυχία, αν θέλετε, στην ένταξη είναι η ευκαιρία που αναζητούν οι εγκληματίες για να τους εντάξουν στα δικά τους παράλληλα συστήματα εγκληματικότητας όπως τα ναρκωτικά, οι κλοπές, οι συμμορίες, η πορνεία, η επαιτεία».
Συνέντευξη στην Ευφροσύνη Παυλακούδη
- Το πρόσφατο περιστατικό στην Ηλιούπολη με τη 19χρονη που κακοποιούνταν και εκδιδόταν από 32χρονο αστυνομικό και τον πατέρα της, πέρα από τον αποτροπιασμό που προκαλεί, γεννά σοβαρά ερωτηματικά για τα κοινωνικά αντανακλαστικά όλων μας. Πώς πιστεύετε ότι μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη μηδενική ανοχή σε τέτοιες πράξεις πόσω δε μάλλον όταν εμπλέκονται και κρατικοί λειτουργοί συν τοις άλλοις;
Ο λόγος για τον οποίο μέχρι σήμερα έχουμε πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων που διασώζονται είναι αφενός γιατί οι διωκτικές αρχές μας λειτουργούν με ένα συμβατικό τρόπο –δηλαδή περιμένουνε να αποκαλυφθεί ένα έγκλημα με βάση στοιχεία τα οποία πρέπει να είναι ατράνταχτα, αλλά δεν ισχύει αυτό στο trafficking, γιατί σπάνια έχεις ένα θύμα το οποίο μιλάει-, αφετέρου γιατί η υπόλοιπη κοινωνία είτε αυτό αφορά σε επαγγελματίες πρώτης γραμμής, σε νοσοκομεία π.χ., είτε σε απλούς πολίτες, δεν γνωρίζουν ή φοβούνται να κάνουν το έξτρα βήμα και να αναλάβουν την ευθύνη, δηλαδή να σηκώσουν το τηλέφωνο ή να κάνουν μια παρέμβαση.
Αυτό που είδαμε στην Ηλιούπολη, είναι ότι μια νεαρή κοπέλα, μια σερβιτόρα δεν δίστασε και έκανε το αυτονόητο, που δεν είναι τελικά τόσο… αυτονόητο βεβαίως γιατί όπως σας εξήγησα νωρίτερα, δεν λειτουργούμε δυστυχώς αντιστοίχως μέχρι τώρα. Οπότε το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι ότι η κοινωνική αλληλεγγύη σώζει ζωές. Πιστεύουμε ότι αυτό το περιστατικό, η σημασία που αποδίδουμε στον ρόλο της κοπέλας που εργαζόταν στην εστίαση είναι για μας αυτό το οποίο θα θέλαμε κάθε πολίτης να κάνει.
Και βεβαίως από την πλευρά μας έχουμε ευθύνη να τη προστατέψουμε ως μάρτυρα στο διωκτικό έργο, δηλαδή να αισθανθεί – όχι μόνον αυτή, αλλά και ο κάθε έλληνας πολίτης- ασφάλεια και κατοχύρωση ότι μπορεί να καταγγείλει κάτι τέτοιο, αλλά και να μπορεί να το αναγνωρίσει.
Γιατί στο εν λόγω περιστατικό είχαμε μια κακοποιημένη κοπέλα με εμφανή τα δείγματα της βίας στο πρόσωπό της. Συνήθως όμως δεν έχουμε τέτοια, η βία είναι πιο έμμεση και εκεί πρέπει και μπορούμε όλοι μας, ειδικά οι επαγγελματίες να έχουμε στο μυαλό μας περισσότερη ευαισθητοποίηση και ενημέρωση για το τι συμβαίνει δίπλα μας και εξαιτίας μας.
Οπότε να σταματήσουμε να είμαστε η ζήτηση, για να το πω σχηματικά.
Είτε όταν καταναλώνουμε κάτι τέτοιο που μπορεί να αφορά στην εργασιακή ή σεξουαλική εκμετάλλευση, είτε όταν κάνουμε τα στραβά μάτια και συμβαίνει κάτι δίπλα μας.
- Τις προάλλες, με πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης και ειδικότερα του κατέχοντος το σχετικό χαρτοφυλάκιο, του υφυπουργού Δικαιοσύνης του κ. Γεωργίου Κώτσηρα, συστάθηκε ειδική ομάδα εργασίας για την προστασία των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη συνολική αποτύπωση και αξιολόγηση της κατάστασης στη χώρα μας επί του θέματος αυτού. Τι προσδοκάτε ακριβώς από αυτήν;
Αυτή ήταν μια πρωτοβουλία που επιδιώκουμε πολύ καιρό και έχουμε κατ’ επανάληψη απευθυνθεί στο υπουργείο Δικαιοσύνης, όχι μόνο στη διάρκεια αυτής της κυβέρνησης, αλλά γενικότερα. Και θεωρούμε ότι όπως ακριβώς έχουμε έναν Εθνικό Μηχανισμό Αναφοράς για την Προστασία Θυμάτων Εμπορίας Ανθρώπων (ΕΜΑ), ο οποίος αφενός φροντίζει για τη παραπομπή των θυμάτων και αφετέρου εκπαιδεύει τους επαγγελματίες, έτσι αντίστοιχα θα πρέπει και για τις διωκτικές αρχές να ξεφύγουμε από μια συμβατική αντίληψη ότι ο εισαγγελέας, ο δικαστής και ο αστυνομικός θα πρέπει να τα γνωρίζουν όλα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι αυτός ο νέος μηχανισμός θα αποτελέσει ένα φόρουμ παρέμβασης από τους ίδιους τους διωκτικούς φορείς, θα έχει δηλαδή μέσα και εισαγγελέα, δικαστή, αστυνομικό, εκπαιδευτικό μηχανισμού αναφοράς και εμάς φυσικά και θα μπορέσει να είναι ευέλικτος τρόπος ενημέρωσης-παρέμβασης για διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην απονομή της δικαιοσύνης, στα δικαιώματα των θυμάτων, στη λειτουργία του συστήματος δίωξης.
Υπάρχουν, δηλαδή, πολλές δυσκολίες στην απόδοση της δικαιοσύνης, στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να δώσουμε για παράδειγμα υλική και ψυχοκοινωνική στήριξη στα πιθανά θύματα, δυσκολίες οι οποίες έχουν να κάνουν με γραφειοκρατικά ή νομικά ζητήματα.
Έχουμε την πεποίθηση ότι επειδή προβλέπονται ένα σωρό ευεργετικές διατάξεις στους νόμους μας, χάρις σε αυτή την ομάδα, θα μπορούμε με αυτές, είτε με τη μορφή εγκυκλίων, είτε με τη μορφή άλλων παρεμβάσεων να επιλύουμε προβλήματα τα οποία μας τραυματίζουν και δυσκολεύουν τη διαδικασία προστασίας των θυμάτων ή και δίωξης των διακινητών και εκμεταλλευτών.
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι αν υπήρχε αυτή η ομάδα στο παρελθόν ή εφόσον υπάρχει τώρα, μπορούμε να γλιτώσουμε από πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, όπως καταδίκες της χώρας μας από ευρωπαϊκά δικαστήρια, γιατί ακριβώς εκεί που βλέπουμε το πρόβλημα, θα παρεμβαίνουμε διακριτικά βεβαίως και πάντα ενημερώνοντας και διαβουλευόμενοι με τους αρμόδιους ώστε να δίνεται η κατάλληλη λύση.
- Πρόσφατα παρουσιάστηκαν τα πορίσματα της έρευνας του Τμήματος για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα των Ηνωμένων Εθνών (UNODC) σχετικά με τις επιπτώσεις της Πανδημίας #COVID19 στην Εμπορία Ανθρώπων. Η Έκθεση διαπιστώνει μεταξύ άλλων ότι τα παιδιά στοχοποιούνται όλο και περισσότερο από τους διακινητές που χρησιμοποιούν μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες για να προσεγγίσουν νέα θύματα και να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση πορνογραφικού υλικού. Το ίδιο είχε αναφέρει στο Liberal και ο Κώστας Γιαννόπουλος από το Χαμόγελο του Παιδιού. Εσείς από την εμπειρία σας, όλα αυτά τα χρόνια, βλέπετε να έχουμε ολοένα και αυξανόμενη προσέγγιση των παιδιών στη χώρα μας από διακινητές μέσω των social media;
Ναι, δυστυχώς είναι κάτι που το επιβεβαιώνουν όλες οι διεθνείς εκθέσεις, όπως αυτή που αναφέρατε, αλλά και οι διωκτικές αρχές στη χώρα μας και νομίζω ότι είναι η αντίληψη που έχουμε λίγο-πολύ όλοι μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας που στάθηκαμε περισσότερο στο διαδίκτυο όπως και οι εγκληματίες αντιστοίχως για να μπορέσουν να βρουν πελάτες ή θύματα.
Είναι σαφές ότι ο ρόλος του διαδικτύου, ειδικά του dark web, αλλά και διαφόρων άλλων chat που υπάρχουν, αλλά και των παραδοσιακών social media είναι σημαντικός. Πολλά από τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων προσεγγίζονται και αλιεύονται από άτομα με απατηλά μέσα είτε γνωρίζοντάς τους ως lover boy, είτε με την υπόσχεση μιας αμοιβής ή μιας επαγγελματικής αποκατάστασης.
Βεβαίως αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι το διαδίκτυο ή εν πάση περιπτώσει η τεχνολογία είναι ένα πεδίο που παρουσιάζει εγκληματολογικά φαινόμενα και ενδιαφέρον, αλλά από την άλλη είναι μοναδική ευκαιρία να επηρεάσουμε για τη διάσωση θυμάτων μέσα από νέες εφαρμογές που μπορούν να αποκαλύψουν περιστατικά και να παρεμβαίνουν οι αρχές και οι αρμόδιοι και να σώζουν μια κατάσταση πριν αυτή εξελιχθεί.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να επισημάνω τον ρόλο αυτών των κοινωνικών δικτύων και ειδικά νέων, όπως οι λεγόμενοι influencers, με ορισμένους από τους οποίους έχω συναντηθεί και στο γραφείο μου. Επεξεργαζόμαστε μια νέα πρωτοβουλία σε επίπεδο προγράμματος, πώς μπορούμε δηλαδή να αξιοποιήσουμε τη δυναμική των νέων αυτών ανθρώπων, 20-25 ετών, οι οποίοι έχουν πάρα πολλούς followers, αυτοί με τους οποίους συνεργάζομαι για να καταλάβετε πρέπει να έχουν συνολικά κοντά στο 1 εκ. followers.
Και βεβαίως αυτοί εφόσον ξέρουμε γιατί μιλάμε και μοιραζόμαστε τον ίδιο προβληματισμό και παρόμοιες ανησυχίες, μπορούν πραγματικά να κάνουν μια ριζοσπαστική παρέμβαση στα παιδιά που τους παρακολουθούν και τους ακολουθούν, τόσο στην ενημέρωσή τους όσο και στη καταγγελία περιστατικών και στην ευαισθητοποίηση γενικότερα, σε θέματα όπως με το #MeToo, τους ΛΟΑΤΚΙ, την ομοφοβία, την σεξουαλική κακοποίηση και οτιδήποτε αφορά τη βία και την εκμετάλλευση.
Αισθάνομαι, οφείλω να σας πω, αρκετά αισιόδοξος με αυτούς τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει τελευταία και γιατί μπορούν να έχουν μεγάλη απήχηση, αλλά και γιατί έχουν μεγάλη ευαισθησία που δεν την περίμενα για να είμαι ειλικρινής από τόσο νέα παιδιά.
Και είναι κάτι που και εμείς, η οργανωμένη Πολιτεία και κοινωνία, πρέπει να το δούμε με έναν τρόπο αξιοποίησης, όχι καπελώματος του, αλλά με τη συνεργασία μαζί τους. Μέχρι στιγμής δεν ισχύει κάτι τέτοιο και προσπαθούμε εμείς τώρα να το κάνουμε κάτω από την ομπρέλα του Safe Internet να έχουμε τους ίδιους τους influencers ως εταίρους μας στην προσπάθειά μας με διάφορα πράγματα που εμείς μέχρι τώρα τα λέμε με τους παραδοσιακούς τρόπους και φτάνουν σ’ έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων ή εν πάση περιπτώσει στοχεύουμε μόνο στην εκπαίδευση.
Πρέπει να στοχεύσουμε στην ευαισθητοποίηση του κόσμου και ειδικά των νέων, και μέσα από τα σχολεία, όπου κάνουμε προγράμματα όπως τώρα με τη σεξουαλική αγωγή και τη συμπεριληπτική σεξουαλική εκπαίδευση, αλλά και του ευρύτερου κοινού μέσα από παρεμβάσεις σε επίπεδο κοινωνικών δικτύων γιατί όλοι είμαστε φορείς δημόσιου λόγου. Τα συμβατικά ΜΜΕ, όπως ξέρετε, έχουν μια συγκεκριμένη ισχύ, αλλά τα social media είναι στην εποχή μας παντοδύναμα.
- Οι περισσότεροι όταν ακούνε για εμπορία ανθρώπων σκέφτονται τη σεξουαλική εκμετάλλευση. Όμως, εξ όσων γνωρίζουμε η εξαναγκαστική επαιτεία αποτελεί τη συνηθέστερη, μετά τη σεξουαλική εκμετάλλευση, τυπολογία της Εμπορίας Ανθρώπων στη χώρα μας. Από τα 167 πιθανά θύματα Εμπορίας Ανθρώπων που παραπέμφθηκαν στον ΕΜΑ μέσα στο 2020, τα 73 αποτελούν ανήλικα θύματα εξαναγκαστικής επαιτείας, ένα φαινόμενο που πολλοί πιστεύαμε ότι είχε εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας, ενώ πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη ποινική δίωξη για το αδίκημα της Εμπορίας Ανθρώπων καθώς και για αυτό της έκθεσης ανηλίκων σε κίνδυνο ασκήθηκε σε βάρος δυο ζευγαριών, οι οποίοι εξωθούσαν τα παιδιά τους στην επαιτεία. Τελικά τι ισχύει;
Αυτό που ισχύει είναι ότι ούτως ή άλλως τα νούμερα τα οποία μας απασχολούνε είναι η κορυφή του παγόβουνου, επειδή λειτουργούμε ακόμα συμβατικά δυστυχώς και έχει να κάνει και με τη συγκυρία. Δηλαδή, αν μια υπόθεση αφορά πολλά άτομα, παρουσιάζουμε στατιστικά που τη μια χρονιά μπορεί να δίνουν έμφαση στο ένα ή στο άλλο. Την περίοδο τότε της Μανωλάδας, για παράδειγμα, επειδή είχαμε 30 με 40 περίπου «διασώσεις», λέγαμε ότι η έμφαση είναι στην εργασιακή εκμετάλλευση.
Τώρα, το συγκεκριμένο περιστατικό της Θεσσαλονίκης που αναφέρετε, δεν είναι το μόνο. Βέβαια αποτελεί, αν θέλετε, μια πετυχημένη συνεργασία των εισαγγελικών αρχών με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τον ΕΜΑ, καθώς ως προς την αντιμετώπισή του υπήρξε πράγματι μια ανταλλαγή τεχνογνωσίας και συμβουλευτικά, επικουρικά υπήρξε παρέμβαση ώστε να μπορούν και οι αρχές να δούνε τα περιστατικά με τη συνδρομή κοινωνικών λειτουργών και επαγγελματιών πρώτης γραμμής από το πεδίο ώστε να αποκαλυφθούνε περιστατικά εκμετάλλευσης παιδιών.
Γιατί η αντίληψη μέχρι τώρα είναι ότι εφόσον εμπλέκεται η οικογένεια είναι πάρα πολύ δύσκολο να παρέμβουμε και δυστυχώς πολλές φορές η ίδια η οικογένεια είναι μέρος του προβλήματος. Ειδικά σε κάποιες υποθέσεις Ρομά, όπως η προαναφερόμενη. Απαιτείται μια αυξημένη εγρήγορση από τις Αρχές ώστε να μπορεί να δοθεί λύση.
Για να απαντήσω όμως επί της ουσίας στο ερώτημά σας, θα σας έλεγα ότι κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη τυπολογία είναι η εργασιακή εκμετάλλευση, απλώς είναι και η πιο δύσκολη να αντιμετωπιστεί. Ας πούμε ότι έστω διασώζεις 500 εργάτες γης, τι κάνεις ακριβώς με αυτό μετά; Είναι τόσο ριζωμένη αυτή η αντίληψη της γκρίζας ζώνης μεταξύ νόμιμου και παράνομου στην εργασία όπου αφενός η εκμετάλλευση είναι πολλές φορές λιγότερο έντονη και βάρβαρη οπότε έχουμε μια κατά κάποιο τρόπο ανοχή σε αυτή, αφετέρου είναι κάτι που απαιτεί μεγάλες τομές.
Μια τομή που εμείς προσπαθούμε να κάνουμε είναι το τι μπορεί να κάνει και η εταιρική υπευθυνότητα και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους σε ό,τι αφορά τη δέουσα επιμέλεια, δηλαδή το πώς μπορεί ο ίδιος ο ιδιωτικός τομέας, για παράδειγμα, μέσα από τις εφοδιαστικές τους αλυσίδες και το σύστημα προμηθειών του να επιθεωρεί, να ελέγχει και να συμμορφώνει τους προμηθευτές τους σε ό,τι αφορά την επιμέλεια που δείχνουν οι ίδιοι στον τρόπο που προμηθεύονται προϊόντα ή υπηρεσίες.
Με λίγα λόγια να μπορεί μια μεγάλη εταιρεία να αποκλείει ή εν πάση περιπτώσει να είναι σίγουρη ότι οι προμηθευτές της δεν παραβιάζουν ανθρώπινα ή εργασιακά δικαιώματα και λίγο-πολύ οι εργαζόμενοι είναι ελεύθεροι κι όχι θύματα δουλείας. Αυτό, ξέρετε, πέρα από την εφοδιαστική αλυσίδα, θα έχει κι ένα πολύ μεγάλο αντίκτυπο και μήνυμα στην καταναλωτική συνείδηση, στον κόσμο που κι αυτός σιγά-σιγά θα απαιτεί από τις εταιρείες και από το κράτος τα προϊόντα που καταναλώνει να μην στηρίζονται στην εκμετάλλευση ανθρώπων.
Βεβαίως αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά παράλληλα είναι κι εμφανές ότι τα προϊόντα είναι τόσο φθηνά –κακά τα ψέματα έχουν φθηνύνει η ένδυση, η υπόδηση και τα τρόφιμα- δυστυχώς στις πλάτες κάποιων ανθρώπων των οποίων παραβιάζονται τα θεμελιώδη δικαιώματά τους ειδικά στον τρίτο κόσμο από τον οποίο προμηθευόμαστε.
- Αναφερθήκατε προηγουμένως στο κίνημα του #MeToo. Πολλοί ισχυρίζονται ότι εξαιτίας του, «άνοιξαν πολλά στόματα». Στην περίπτωση της εμπορίας ανθρώπων, βοήθησε; Επηρέασαν αυτές οι δημόσιες τοποθετήσεις τύπου «μην φοβάστε, μιλήστε»; Εσείς είδατε διαφορά στο πεδίο;
Δεν νομίζω. Θα ήταν εντυπωσιακό και μεγάλη έκπληξη να υπήρχε κάτι τόσο ορατό σε σύντομο διάστημα. Εμείς δυστυχώς καταπολεμούμε στερεότυπα που είναι τα πιο σκοτεινά και τα πιο βαθιά που έχουν να κάνουν με αντιλήψεις όπως για παράδειγμα «η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα» ή μια σύγχυση στο αν απολαμβάνουν ελευθερίες ή όχι ή δικαιώματα αυτοί οι άνθρωποι. Θα έλεγα ότι υπάρχει και άγνοια και πολύ μεγάλη υποκρισία εν προκειμένω.
Με αυτό το σκεπτικό, το #MeToo βοήθησε σε ό,τι αφορά την παρενόχληση, την έμφυλη και την ενδοοικογενειακή βία ενδεχομένως, αλλά στο κομμάτι αυτό που είναι ο πιο χαμηλός παρονομαστής, το πιο βάρβαρο αν θέλετε, η εκδήλωση της βίας και της κουλτούρας του βιασμού δεν νομίζω ότι έχουμε κάνει μεγάλα βήματα.
Και ο τρόπος να τα κάνουμε είναι πιστεύω, αν αυτά που έχουν εξαγγελθεί σε ό,τι αφορά το #MeToo και θέματα έμφυλης βίας, περάσουνε συστηματικά στα σχολεία, αλλά και όπως ανέφερα προηγουμένως και στα social media, και στον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουμε πολιτικές ώστε να μπορέσουμε να προστατεύσουμε έμπρακτα κι ουσιαστικά πιθανά θύματα, να τους δώσουμε μια διέξοδο, μια δεύτερη ευκαιρία, αυτά που προβλέπει ο νόμος και φυσικά να λειτουργήσουμε και προληπτικά καθώς αφορούν βεβαίως και μεγάλες ομάδες ευάλωτων ανθρώπων, όπως είναι π.χ. τα νεαρά κορίτσια, οι μετανάστες.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να περάσουμε πολιτικές προστασίας και αποφυγής, πρόληψης του εγκλήματος και της παραβατικότητας σε όλες τις ανοιχτές δομές επίσης και τα ΚΥΤ γιατί εκεί είναι μια δεξαμενή ευάλωτων ανθρώπων που είναι ο εύκολος στόχος και για σεξουαλική και εργασιακή εκμετάλλευση, αλλά και για αυτό που λέμε εξαναγκαστική εγκληματικότητα. Η δική μας αποτυχία, αν θέλετε, στην ένταξη είναι η ευκαιρία που αναζητούν οι εγκληματίες για να τους εντάξουν στα δικά τους παράλληλα συστήματα εγκληματικότητας όπως τα ναρκωτικά, οι κλοπές, οι συμμορίες, η πορνεία, η επαιτεία.
- Στη φετινή παγκόσμια ημέρα κατά της Εμπορίας Ανθρώπων, ποιο είναι το μήνυμα;
Πέρυσι ο πήχης ανέβηκε πάρα πολύ υψηλά με την παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, τριών επιτροπών και πολλών βουλευτών σε μια κοινή συνεδρίαση. Φέτος θα επαναληφθεί περίπου η ίδια με τρεις επιτροπές πάλι στη Βουλή, παρουσία συναρμόδιων υπουργών, του αντιπροέδρου της κυβέρνησης μάλλον σύμφωνα με τον μέχρι τώρα σχεδιασμό. Και ουσιαστικά ο δικός μας τόνος ως ομιλητές και συντονιστές της εκδήλωσης, θα είναι να μπορέσουμε να αυξήσουμε τη λογοδοσία μας.
Γιατί πέρυσι αναλάβαμε κάποιες ευθύνες και ουσιαστικά υπήρξε απερίφραστη όχι μόνο καταδίκη αλλά και δέσμευση της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας για δράσεις και λογοδοσία. Φέτος έχει περάσει ένας χρόνος, θέλουμε να κάνουμε μια αποτίμηση, να δούμε τι έγινε, τι δεν έγινε, αλλά και τι μπορεί να γίνει.
Εμείς, από τη πλευρά μας, από πέρυσι μέχρι φέτος έχουμε δεσμεύσει υπουργεία, οργανισμούς, περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση σε διάφορες συνεργασίες, οι οποίες βεβαίως εξαρτώνται από χρηματοδοτήσεις, άρα από προγράμματα ΕΣΠΑ ή χρηματοδοτούμενα τελοσπάντων από ευρωπαϊκά ταμεία. Αυτά απαιτούν χρόνο και λόγω πανδημίας δεν προχώρησαν όσο θα μπορούσαν, αλλά εδώ είμαστε για να δούμε κάποια πρόοδο.
Αυτό έγινε και τις προάλλες με την υφυπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, τη κ. Σοφία Βούλτεψη, με την οποία συμφωνήσαμε να ενταχθεί το trafficking στη μεταναστευτική πολιτική. Δηλαδή το anti-trafficking να είναι κόμματι του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι δομές, η Υπηρεσία Ασύλου, η Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής, η συνεργασία που έχουν με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), διάφορους φορείς και τους άλλους εταίρους, ΜΚΟ, κ.λπ. να εμπεριέχει όλα αυτά που εμείς έχουμε φέρει με τον ΕΜΑ, ώστε να μπορούμε να διασώζουμε περισσότερους ανθρώπους.
