Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου (που για την ώρα πάει πολύ καλά) έβαλε στη συζήτηση το βαθμό της συνυπευθυνότητας των πολιτών στην εφαρμογή των νόμων. Πριν από δέκα χρόνια, η ιδέα ότι όσοι πολίτες καταγγέλλουν τους παραβάτες της νομοθεσίας είναι «ρουφιάνοι», όπως ισχυρίζονται συγκεκριμένοι κύκλοι, θα είχε κάποια απήχηση. Όσοι τόλμησαν σήμερα να το ισχυριστούν, βρέθηκαν μπροστά σε μια πάνδημη αντίδραση που κυμαίνονταν από χλεύη μέχρι οργή και γρήγορα «λούφαξαν» στη γωνία τους.
Αφορμή γι'' αυτό το σχόλιο είναι ένα επεισόδιο του οποίου υπήρξαμε μάρτυρες. Το σκηνικό ήταν το πιο συνηθισμένο σ'' αυτή την πόλη: ένα ΙΧ είχε παρκάρει πάνω σ'' ένα πεζοδρόμιο κάνοντας αδύνατη τη διέλευση από αυτό. Μια νεαρή μητέρα μ'' ένα καρότσι, στάθηκε μπροστά στο αυτοκίνητο που μόλις είχε σκαρφαλώσει στο πεζοδρόμιο και απαιτούσε από τον οδηγό να το μετακινήσει αμέσως. Στην αρχή, πολύ ευγενικά, του εξηγούσε ότι αρνούνταν να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού της και τη δική της κατεβαίνοντας με το καρότσι στο οδόστρωμα.Η συζήτηση εξελίχθηκε σε καυγά. Δύο περαστικοί σταθήκαμε δίπλα της να την υπερασπιστούμε, ενώ αρκετοί μας προσπερνούσαν αδιάφορα. Ένας όμως σταμάτησε για να μας πει ότι χάνουμε το χρόνο μας και ότι πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα πράγματα είναι έτσι.
Η ιστορία καταλήγει με εμάς να καλούμε την τροχαία, να αναγκαζόμαστε δηλαδή να απασχολήσουμε τα όργανα της τάξης τα οποία είναι σίγουρο ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κάπου αλλού που θα υπήρχε πραγματικά μεγάλη ανάγκη και τον οδηγό να ωρύεται αποκαλώντας μας «ρουφιάνες».
Σε κανένα δεν αρέσει να χαλάει την ησυχία του και να εμπλέκεται σε καυγάδες με αγνώστους, πολλώ μάλλον δε οι γυναίκες ρισκάρουμε και τη σωματική μας ακεραιότητα και είμαστε και ευκολότερος στόχος για χυδαίες προσβολές.
Αυτόν όμως τον καυγά, για την ευταξία και τη νομιμότητα στο επίπεδο της καθημερινότητας, οφείλουμε όλοι να τον κάνουμε. Την τάξη πρέπει να την υπερασπιστούμε πρώτοι εμείς και όχι βέβαια σε μια λογική αυτοδικίας! Δεν πρέπει όμως να διστάζουμε να διαμαρτυρόμαστε, να φέρνουμε σε δύσκολη θέση όσους αδιαφορούν για τη δική μας ποιότητα ζωής.
Ο λόγος που η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου πηγαίνει για την ώρα καλά είναι γιατί όλοι εμείς υπερασπιζόμαστε την ανάγκη της εφαρμογής του. Ήρθε η ώρα το καλό αυτό παράδειγμα να επεκταθεί σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας που αφορά τον κοινό βίο: το παράνομο παρκάρισμα, τα σκουπίδια, την καθαριότητα των πεζοδρομίων.
Είναι η δική μας ζωή και όπως όλα δείχνουν ζωή έχουμε μόνο μια. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ποιότητά της.
Να κάνουμε λοιπόν τον καυγά. Είναι χρήσιμος.
