Ο διοικητής του ΕΦΚΑ μου έστειλε χθες επιστολή-απάντηση στο άρθρο που έγραψα την περασμένη Πέμπτη με τίτλο «Κύριε Χατζηδάκη, κύριε Χάλαρη». Πρόκειται για μια δύστυχη γυναίκα με αναπηρία 95%, που αντί να διευκολυνθεί από το σύστημα, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Ο κ. Χάλαρης με ενημέρωσε ότι το πρόβλημα επιλύθηκε, όχι μόνο γι αυτήν αλλά για όλη την κατηγορία αυτών των ανθρώπων. Χαίρομαι.
Η επιστολή ήταν η ακόλουθη: «Αγαπητέ κύριε Καμπουράκη
Λυπούμαστε ειλικρινά για την ταλαιπωρία της αναγνώστριάς σας και διερευνούμε το λόγο που η αρμόδια υπάλληλος στο υποκατάστημα του e-ΕΦΚΑ δεν είχε ενημερωθεί από την σχετική εγκύκλιο και δεν την εξυπηρέτησε.
Σημειώστε ότι η αποκέντρωση της εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων του τέως ΤΑΥΤΕΚΩ από ένα κεντρικό σημείο στην Αθήνα σε 110 σημεία πανελλαδικά που πραγματοποιείται από τις αρχές του 2021, αποσκοπεί αποκλειστικά στην καλύτερη και αμεσότερη εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων σε σημεία κοντά στον τόπο κατοικίας τους.
Παρότι καταβάλλεται η μέγιστη δυνατή προσπάθεια, δυστυχώς κατά την πρώτη εφαρμογή δεν είναι πάντα εφικτό να αποφευχθούν αστοχίες όπως αυτή που ταλαιπώρησε την αναγνώστριά σας.
Εκτός από την αυτονόητη συγνώμη μας και την ήδη άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος της αναγνώστριας σας ,προχωρούμε άμεσα στην αυτοματοποίηση της διαδικασίας χορήγησης ασφαλιστικής ικανότητας στην κατηγορία των συνταξιούχων άγαμων θυγατέρων μέσω διασύνδεσης με το Εθνικό Μητρώο Πολιτών ώστε στο εξής να μην απαιτείται η προσέλευση τους δυο φορές το χρόνο σε υποκατάστημα του e-ΕΦΚΑ.
Με εκτίμηση
Χρήστος Χάλαρης, Διοικητής e-ΕΦΚΑ»
Επισημαίνω λοιπόν κι εγώ τα ακόλουθα. Πρώτον χαίρομαι που ένας δημόσιος λειτουργός αναγνωρίζει την ύπαρξη του προβλήματος και το επιλύει αντί να προβάλει αντιρρήσεις και δικαιολογίες. Το ‘χω ζήσει τόσες φορές. Δεύτερον διότι ένας διοικητής ζητά συγνώμη από μια απλή και αδύναμη κυρία για την ταλαιπωρία που υπέστη από υπηρεσίες των οποίων προΐσταται. Δεν είναι διόλου αυτονόητο αυτό να ξέρετε. Και τρίτον, χαίρομαι που ο κ. Χάλαρης αλλά και ο προϊστάμενος υπουργός του Χατζηδάκης ακολούθησαν την θεσμική οδό για την επίλυση ενός προβλήματος που δημοσιοποιήθηκε από μέσο ενημέρωσης.
Η εμπειρία μου λέει ότι συνήθως, πολιτικοί με τους οποίους έχει τύχει να γνωριστώ (λόγω επαγγέλματος), το πρώτο που κάνουν μόλις δουν δημοσίευμα που τους αφορά, είναι να με παίρνουν τηλέφωνο και να μου λένε: «Αμάν βρε Δημήτρη, ήταν ανάγκη να το γράψεις; Ας επικοινωνούσες μαζί μου βρε αδερφέ και θα το έλυνα αμέσως. Έπρεπε να το μάθουν όλοι δηλαδη;». Αυτοί δεν το έκαναν και χαίρομαι ειλικρινά γι αυτό.
