Του Γιάννη Παντελάκη
Όλα έγιναν τόσο αθόρυβα και χαλαρά, που μοιάζει σαν να είχαν βρει κοινό τόπο, πριν καν συναντηθούν. Μια συμφωνία για την οποία απλά έδωσαν τα χέρια οι δυο πλευρές. Πρόκειται για την πρώτη αξιολόγηση-από την αρχή των μνημονίων και απ'' όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν – για την οποία δεν υπήρξε η παραμικρή καθυστέρηση, οποιαδήποτε ένσταση, καμία αψιμαχία και σχεδόν μηδενικές ουσιαστικές διαφωνίες. Γιατί συνέβη αυτό, το εξήγησε με δώδεκα λέξεις ο Νίκος Φίλης χθες: «Ο άνθρωπος, όλες τις μνημονιακές υποχρεώσεις τις έχει τακτοποιήσει στην ώρα τους». Εννοούσε βέβαια, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Ίσως γι'' αυτή την τρίτη αξιολόγηση , να μην χρειαζόταν να έρθουν καν οι εκπρόσωποι της τρόικας στην Αθήνα. Περιττά έξοδα και ταξίδια, η Ελληνική κυβέρνηση δεν είχε διάθεση για καθυστερήσεις και εικονικές αψιμαχίες όπως στην προηγούμενη. Εκείνη τη φορά, τα προαπαιτούμενα ήταν μεγάλα, σημαντικά αλλά κυρίως άγγιζαν άμεσα και με απτό και σκληρό τρόπο τεράστιες ομάδες της κοινωνίας. Ήταν οι επικείμενες μειώσεις αφορολόγητου και συντάξεων, η αγρια περικοπή κοινωνικών επιδομάτων και άλλα πολλά. Οι επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης να μετατρέψει το μαύρο σε άσπρο, ήταν μεγάλες, έπρεπε να δώσει μερικές εικονικές μάχες και η αξιολόγηση καθυστέρησε.
Το διακύβευμα της τρίτης αξιολόγησης, δεν είναι μικρότερης σημασίας και χαμηλότερου ειδικού πολιτικού βάρους. Αφορά ωστόσο κυρίως σε θέματα που δεν φαίνεται να αγγίζουν άμεσα το μεγάλο μέρος της κοινωνίας που ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για αν θα ψαλιδιστούν οι ήδη χαμηλές συντάξεις και το ΕΚΑΣ απ'' ότι αν ιδιωτικοποιηθούν οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ όπως συμφωνήθηκε με την τρίτη αξιολόγηση. Και από τα οποία θέματα, δεν απουσιάζουν τα απαραίτητα «κερασάκια», που έχουν μια θετική προσέγγιση, όπως για παράδειγμα το προνόμιο αποζημίωσης των εργαζομένων σε πτωχευμένες επιχειρήσεις, το οποίο ωστόσο κρύβει μια ''διαβολική'' λεπτομέρεια. Θα μπορούν να εισπράξουν ένα ποσό θεαματικά χαμηλότερο από τις απαιτήσεις που θα είχαν πριν ο νόμος αλλάξει (απο την σημερινή μάλιστα κυβέρνηση) αφού μπαίνει πλαφόν.
Η αξιολόγηση έκλεισε, η τεχνική συμφωνία εγκρίθηκε χθες σε χρόνο ρεκόρ από το Eurogroup, όλα πήγαν καλά. Για τους δανειστές τουλάχιστον που βλέπουν μια απόλυτα υπάκουη κυβέρνηση να υπογράφει ο,τι θέλουν. Αυτό που απομένει για την κυβέρνηση, είναι να χαράξει το επόμενο επικοινωνιακό βήμα, να πουλήσει την περίφημη έξοδο από τα μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο. Παρότι η έξοδος θα είναι μια απατηλή ιστορία, αφού οι δεσμεύσεις που έχει υπογράψει η κυβέρνηση επεκτείνονται πολύ μακρύτερα από εκείνο τον Αύγουστο, η κυβέρνηση θα επενδύσει πολιτικά σ'' αυτό. Την λήξη των μνημονίων.
Ωστόσο, η προσπάθειά της αυτή, δεν θα ειναι καθόλου εύκολη. Ακόμα και αν κάποιο κομμάτι της κοινωνίας υιοθετήσει την θετική εκδοχή του τέλους των μνημονίων, το ίδιο αυτό κομμάτι δεν θα θεωρήσει πως αυτό θα βελτιώσει στο ελάχιστο έστω, μια ήδη σκληρή πραγματικότητα την οποία βιώνει και η οποία συνδιαμορφώθηκε και από τα μέτρα που συμφώνησε και η σημερινή κυβέρνηση. Μπορεί ο Τσίπρας το επόμενο καλοκαίρι να κραδαίνει σαν κορυφαία πολιτική επιτυχία του την έξοδο από τα μνημόνια, αλλά αυτό δεν θα αφορά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που φτωχοποιείται με μεγάλη ένταση. Και όπως και πάλι ο Φίλης χθες «Υπάρχει θέμα αλλαγών στην πολιτική μας, όταν λέμε βγαίνουμε στις αγορές αυτό πρέπει να έχει θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία και όχι μόνο μέτρα».
