Του Δημήτρη Καμπουράκη
Τα Εξάρχεια κύριοι, είναι μικρά: Καλλιδρομίου, Μπουμπουλίνας, Τοσίτσα, Πατησίων, Ακαδημίας, Χαριλάου Τρικούπη, έκλεισε ο κύκλος. Με την πλατειούλα στη μέση, που κι αυτή την επόμενη πενταετία θα γίνει περιφραγμένος λάκκος για σταθμό του μετρό. Μια σταλίτσα τόπος τα Εξάρχεια. Σιγά το πρόβλημα κι αν είναι αυτόνομο κρατιδιάκι.
Στο μεταξύ, δεν είναι δα και κανένα Λονδρέζικο City ώστε η αυτονόμηση τους να επηρεάζει οικονομικώς το κράτος σας και τις κυβερνήσεις σας. Στην γειτονιά ευδοκιμούν μόνο ταβέρνες, καφετέριες, μπαράκια και σπίτια στις τουριστικές πλατφόρμες, τι φαγωθήκατε; Σιγά τον κύκλο εργασιών που χάνει το δημόσιο ταμείο σας, ώστε να έχετε λυσσάξει να μας καπακώσετε. Για να κερδίσετε πόσα; Ποιο πολλά ξοδεύετε στις επιχειρήσεις επανακατάληψης της συνοικίας, παρά που θα βάζετε στην τσέπη του αν καταφέρετε να την κυριεύσετε.
Υποστηρίζετε βέβαια πως έχει κάτι λίγους κατοίκους ακόμα, που επιμένουν να μένουν στα Εξάρχεια. Οπότε το κράτος σας επεμβαίνει, διότι έχει –λέει- την υποχρέωση να τους εξασφαλίζει ισότιμα κρατικά αγαθά και υπηρεσίες με όλους τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας. Και ορμάτε εναντίον μας, διότι ως γνωστόν τα κράτη σας δε παραχωρούν αδιαμαρτύρητα μέρος των υπηκόων τους σε αυτονομημένες συλλογικότητες. Ελάτε τώρα, ξέρετε ότι το επιχείρημα αυτό είναι μια πελώρια μπούρδα.
Για να έχουν απομείνει αυτοί οι λίγοι κάτοικοι στα Εξάρχεια τα τελευταία τριάντα-σαράντα κολασμένα χρόνια, πάει να πει πως είναι πλήρως συμφιλιωμένοι (ή διαβρωμένοι) με την εξουσία μας. Δεν εξηγείται αλλιώς. Και δεν είναι θέμα ιδιοκτησίας. Ο μικροαστός υπερασπίζεται την μικροϊδιοκτησία του έναν χρόνο, δυο, τρία, άντε πέντε. Δεν τρώει όλη του τη ζωή μέσα στη βαβούρα και την ανασφάλεια επειδή υπάρχει εκεί το δυάρι του. Άρα όσοι έμειναν δεν νιώθουν ούτε ανασφάλεια ούτε ανησυχία, μια χαρά είναι με την κατάσταση. Οπότε το κράτος σας πάει να τους «απελευθερώσει» ερήμην τους. Ε, δεν θα γίνει αυτό.
Ξέρω πως εσείς οι φιλήσυχοι θεωρείτε ενοχλητική την μόνιμη αναταραχή, το καθημερινό νταβαντούρι και την σχετική βρώμα της περιοχής. Ε και; Τι σας κόφτει εσάς ρε μάγκες; Αυτή είναι η ομορφιά των Εξαρχείων. Η πιτσιρικαρία, το φοιτηταριό και το τουρισταριό που μπαινοβγαίνει στην περιοχή, έτσι τη θέλει την γειτονιά. Τι φαντάζεστε δηλαδή; Ότι όλο το λεκανοπέδιο θα γίνει Εκάλη και Γλυφάδα; Ας υπάρχει και κάτι διαφορετικό, κάτι εναλλακτικό, δεν θα έχουν όλες οι περιοχές την τάξη και την ησυχία του νεκροταφείου που εσείς τόσο αγαπάτε.
Ακούω πως διαμαρτύρονται οι διάσημοι, οι βουλευτές και οι τηλεαστέρες ότι δεν μπορούν να μπουν στα Εξάρχεια να κάτσουν σ' ένα μαγαζί, διότι θα τους πλακώσουμε στις σφαλιάρες. Γιατί, μήπως πάνε στα μαγαζιά των Λιοσίων ή του Ασπρόπυργου; Αυτοί λένε Κολωνάκι και λιώνει το στόμα τους, τώρα ξαφνικά ένιωσαν την ανάγκη να κάτσουν στα ουζερί της Αραχώβης; Να αφήσουν τις μαλακίες διότι δεν τα χάβουμε εμείς αυτά. Και πάσο ελευθέρας να τους δώσουμε για τα Εξάρχεια, πάλι στο Grant Britain θα κάθονται.
Θα μου πείτε πως στην συνοικία υπάρχουν ναρκωτικά. Τι λες ρε μεγάλε; Μόνο στα Εξάρχεια υπάρχουν ναρκωτικά; Έχει πήξει όλη η χώρα στην ηρωίνη, η Θεμιστοκλέους και η Διδότου σας μάραναν εσάς; Καταπολεμήστε πρώτα την εμπορία στις υπόλοιπες περιοχές κι έπειτα το συζητάμε και για εδώ. Αλλά όχι πρώτα εδώ, διότι στόχος σας δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά η συνοικία. Άσε που αυτές οι καταδρομικές επιχειρήσεις θυμίζουν πόλεμο συμμοριών. Οι μπάτσοι που πουλάνε την ηρωίνη, δεν θέλουν ανεξάρτητους ανταγωνιστές στις πιάτσες.
Και μην φρίττετε που η δράση των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών καμιά φορά αντικειμενικά βοηθά τους ναρκέμπορους, τις συμμοριούλες ή τους μικροαπατεώνες. Τι να κάνουμε τώρα; Υπάρχει προσωρινή αλληλοκάλυψη των συμφερόντων μας. Προσωρινή, το τονίζω. Για τον ίδιο λόγο που στο Ζεφύρι πετροβολούν τα πυροσβεστικά και τα ασθενοφόρα, κυνηγάμε κι εμείς τα λιμενικά και τους εισαγγελείς. Η αυτονομία των Εξαρχείων δεν είναι a la card κύριοι. Εσείς είστε σαν τους πειρατές: Έναν να αφήσουμε να μπει, αυτός τη νύχτα θα πετάξει σχοινένια σκάλα απ' το τείχος και θα μας πιάσετε όλους στον ύπνο. Να λείπει.
Κι έπειτα, τι δουλειά έχει το λιμενικό στα Εξάρχεια. Λιμάνι είμαστε ή αιγιαλός; Τι το κάναμε δηλαδή; Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε; Έτσι που το πάτε, αν δεν αντιδράσουμε, σε λίγο που θα καλοκαιριάσει θα κάνει την εκπομπή της και η Μενεγάκη απ' την πλατεία. Εδώ υπάρχουν σύνορα κύριοι, κατοχυρωμένα από δεκαετίες. Σας τα υπενθυμίζω: Η κλούβα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ προς τα πάνω, τα ΜΑΤ έξω απ' το Πολυτεχνείο προς τα κάτω, το αστυνομικό τμήμα της Καλλιδρομίου προς τα πέρα. Οι συρράξεις που γίνονται εκεί κάθε Σάββατο, αυτά τα σύνορα υπενθυμίζουν. Δεν θα πλακώσουν τώρα και οι καραγκιόζηδες οι λιμενικοί ή οι χαρτογιακάδες οι εισαγγελείς να ζητάνε μερίδιο. Μην τρελαθούμε…
Και τέλος πάντων, κράτος είστε, τα καταλαβαίνετε αυτά. Όλα είναι θέμα διαπραγμάτευσης. Να κατοχυρωθεί πρώτα η πλήρης αυτονομία μας, να το χωνέψουν όλοι ότι στην συνοικία κάνουμε εμείς κουμάντο κι έπειτα να κάτσουμε τα δυο κράτη σ' έναν τραπέζι και να τα συζητήσουμε ως ισότιμοι. Μακροπρόθεσμα υπάρχουν λύσεις, αν υπάρχει καλή θέληση κι απ' τις δυο μεριές. Αλλά να τελειώσει πρώτα η δουλειά μας. Ως τότε κόψτε την πλάκα, διότι κάθε φορά που θα εμφανίζεστε θα σας κόβουμε τα πόδια. Γκέγκε;
