Θα τολμήσω να πω ότι οι καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, εν καιρώ Δημοκρατίας, από μικρές μειοψηφίες είναι ναζιστικής έμπνευσης. Διότι καταλύουν τη Δημοκρατία και επιβάλουν την αγραμματοσύνη, εκτρέφοντας κομματικά πειθήνιους στρατιώτες, αλλά όχι πολίτες. Ανθρώπους - πιόνια, που θα δέχονται αναντίρρητα την παροιμιώδη φράση (που ειπώθηκε σε εμένα) μη ζώντος στελέχους της Αριστεράς: «Πρέπει να γνωρίζεις σύντροφε ότι η καθοδήγηση έχει πάντα δίκιο».
Διότι μικρές οργανωμένες μειοψηφίες, καθοδηγούμενες από κόμματα ή οργανωμένες συντεχνίες, καταλύουν το Σύνταγμα της χώρας, βάσει του οποίου η εκπαίδευση παρέχεται από το Κράτος δωρεάν σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Καταλύουν την δωρεάν παρεχόμενη Παιδεία στα Γυμνάσια, στα Λύκεια και στα Πανεπιστήμια, διαλύουν το Εκπαιδευτικό Σύστημα, υποχρεώνουν την μεγάλη πλειονότητα των μαθητών σε απραξία, καταστρατηγώντας το δικαίωμα στη μόρφωση. Οι καταληψίες και οι υποκινητές τους καταπατούν θεμελιώδη συνταγματικά καθιερωμένα δικαιώματα, όπως αυτό της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και την ελευθερία του λόγου.
Ας δούμε το ρόλο της ΟΛΜΕ στη διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος (δεν εντάσσω σε αυτήν την πλειονότητα των καθηγητών Μ.Ε., αλλά τη συνδικαλιστική ομάδα). Έδωσε μάχες για την κατάργηση της καθιέρωσης κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση (ν. 3848/19-5-2010). Έδωσε μάχη για την κατάργηση του συστήματος επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια (ν. 3839/29-3-2010). Τάχθηκε από την αρχή κατά της ίδρυσης Προτύπων Σχολείων (ν. 3966/24-5-2011), υποστηρίζοντας ότι αυτά δημιουργούν τις «ελίτ». Θα προσέθετα ότι ενισχύουν τη δημιουργία της πνευματικής και οικονομικής ελίτ, χωρίς τις οποίες μία κοινωνία είναι καταδικασμένη σε φθορά. Σε όλα αυτά τα αιτήματα βρήκαν συμπαραστάτες τα κόμματα της Αριστεράς και τις συνδικαλιστικές ομάδες όλων των κομμάτων.
Ας μην έχουμε απορίες γιατί η εγκληματική οργάνωση (με απόφαση της Δικαιοσύνης πλέον) «Χρυσή Αυγή» έφθασε τρίτο κόμμα με ποσοστό 9,41% στις Ευρωεκλογές του 2014, ενώ για λίγες μόνον ψήφους δεν βρίσκεται σήμερα στη Βουλή. Η ελλιπέστατη μόρφωση, που δίνει το Σχολείο στα παιδιά μας, έχει φέρει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις σε κατανόηση κειμένου, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες μεταξύ των 15χρονων 78 χωρών (Programme for International Student Assessment του ΟΟΣΑ). Ενδεχομένως ένας κοινωνιολόγος ή ένας ψυχολόγος ή ακόμη ένας πολιτικός επιστήμων θα μπορούσε να αναλύσει τη συμπεριφορά και την ψυχολογία των καταληψιών. Η εμπειρία μου από τα 41 χρόνια, που δίδαξα σε πανεπιστήμια (ΗΠΑ, Καναδά, Ελλάδα) με ωθούν να πω ότι αυτοί, που διαλύουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια με τις καταλήψεις, είτε εντάσσονται στους δογματικούς, που δείχνουν απόλυτη εμπιστοσύνη στον κομματικό καθοδηγητή, είτε εντάσσονται στους αδυνατούντες να αναλύσουν το πρόβλημα και στη συνέχεια συνθέσουν την λύση. Σε όλα τα χρόνια της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας μου στην έναρξη του εξαμήνου ρωτούσα τους φοιτητές μου τι σημαίνει σκέφτομαι. Η δε απάντησή μου ήταν πάντα: «σκέφτομαι σημαίνει ότι συνομιλώ με τον εαυτό μου, του θέτω ερωτήματα, εκείνος απαντά και έτσι συνεχίζεται η διαλεκτική διαδικασία. Για να συνομιλήσω, όμως, ακόμη και με τον εαυτό μου πρέπει να γνωρίζω πολύ καλά έως άριστα τη γλώσσα μου. Άρα, πρώτο μας μέλημα είναι η βαθειά γνώση της γλώσσας μας».
Όλα είναι θέματα, που άπτονται της παρεχόμενης παιδείας. Η κατάργηση της βάσης του 10 για την προαγωγή στην επόμενη τάξη σε Γυμνάσιο και Λύκειο, η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων, που υποχρέωνε τους διδάσκοντες να καλύψουν όλη τη διδακτέα ύλη, η κατάργηση της αξιολόγησης σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, η είσοδος στα πανεπιστήμια φοιτητών με 0,6/20 και 2,6/20 (πολλοί εξ αυτών θα προσληφθούν ως διδάσκοντες στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση και στα Λύκεια) και η πανεπιστημιοποίηση δεκάδων τμημάτων, που θα έπρεπε να εντάσσονται στην επαγγελματική διετούς φοίτησης εκπαίδευση, επιδεινώνουν έτι περισσότερο το πρόβλημα της αγραμματοσύνης στους νέους.
Η ευθύνη της Πολιτείας είναι μεγάλη και διαχρονική με μικρά, αλλά λαμπερά διαλλείματα (1990-1993, 2005-2007 και 2009-2012). Μέχρι το 2019 η ευθύνη ανήκε στις μετά το 2012 κυβερνήσεις, που μέχρι το 2014 απενεργοποίησαν σημαντικές διατάξεις της Μεταρρύθμισης 2009-2012, ενώ στο διάστημα 2015-2019 ισοπέδωσαν κυριολεκτικά κάθε παράγραφο αυτής. Σήμερα περιμένουμε ακόμη τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, που σταδιακά θα εξαλείψουν τα φαινόμενα παρακμής, θα διδάξουν αισθητική και σεβασμό στη δημόσια και ιδιωτική περιουσίας στους νέους και θα εμφυσήσουν στους νέους την αισιοδοξία για το μέλλον τους.
* Ο κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι Ομότιμος καθηγητής και πρώην πρύτανης στο Πολυτεχνείο Κρήτης
