Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Γιατί Φεύγουν!
Στο προηγούμενο άρθρο μου στο Liberal, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες του Δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία, είχα παρουσιάσει την προβληματική εικόνα της ξεθωριασμένης Ευρώπης, η οποία έχει χάσει κάθε επαφή με το ευρωπαίο πολίτη και την καθημερινότητα του. Μια Ευρώπη των Βρυξελλών που διάγουν και αποφασίζουν, μέσα από την πολυτελή γυάλα της δική τους διαμορφωμένης πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας η οποία έχει ένα και μόνο στόχο. Τη διατήρηση ενός συστήματος που τους διατηρεί στις καρέκλες και εξασφαλίζει την άνετη και πολυτελή διαβίωση τους, μακριά από τον απλό Ευρωπαίο πολίτη.
Και βέβαια, η άλλη πλευρά του φθηνού λαϊκισμού, η οποία είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα βιαστεί να δρέψει της δάφνες του αποτελέσματος του Brexit, ζει σε έναν επίσης εικονικό κόσμο, μην έχοντας και αυτή κατανοήσει τι πραγματικά έχει συμβεί και συμβαίνει στις κοινωνίες των ευρωπαϊκών χωρών. Εάν νομίζουν οι δήθεν «αντίπαλοι» των Βρυξελλών και του Βερολίνου, ότι ο λαός του Ηνωμένου Βασιλείου, έδωσε αυτό το αποτέλεσμα μόνο και μόνο για να βάλει στις καρέκλες της εξουσίας του ανά την Ευρώπη Φαράνζ , δήθεν αριστερούς, και ακροδεξιούς, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν ζητούν αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της πίτας. Οι Ευρωπαίοι πολίτες ζητούν, νέα στρατηγική για την πίτα. Μια στρατηγική που όπως όλα δείχνουν ουδείς από τις σήμερα αντιμαχόμενες πλευρές διαθέτει.
Στο δια ταύτα αυτό που βλέπει ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης σήμερα, είναι μια στρατηγική συναλλαγής των πολιτικών ελίτ σε όλη την Ευρώπη, και όχι μόνο, να διατηρήσουν το στα μέτρα τους το σύστημα το οποίο έχουν στήσει και μέσα στο οποίο για χρόνια συντηρούνται.
Ο Νέος Κόσμος – Η Άλλη Όχθη του Ατλαντικού!
Και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ακριβώς το ίδιο έργο παίζεται. Η άνοδος του Τράμπ, ακριβώς για τον ίδιο λόγο ήρθε. Και με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, αντιδρά και εκεί το σύστημα σε όλες του τις εκφάνσεις.
Άκουγα πριν λίγες ώρες, μια συνέντευξη ενός από τους σοφότερους πολιτικούς των Ηνωμένων Πολιτειών, του για δυο φορές Υπουργού Άμυνας, και πρώην Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Ντόναλντ Ράμσφελντ. Παρά τα όποια λάθη του, και όλοι κάνουμε λάθη, έχει βάλει ατελείωτες ώρες στο πεζοδρόμιο της διεθνούς πολιτικής σκηνής και συνεχίζει να το κάνει. Είπε λοιπόν ο Ράμι, απαντώντας στην ουσία στο σύστημα το οποίο κατακεραυνώνει την άνοδο του Τράμπ. «Ο Τράμπ και ο Σάντερς, έχουν αγγίξει κάποια χορδή των ανθρώπων, την οποία είναι λάθος να αγνοήσουμε και πρέπει να της δώσουμε σημασία». Επεσήμανε επίσης το γεγονός, ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στα στάδια για να ακούσουν τις ομιλίες τους.
Πέρα λοιπόν από τη Γηραιά Ήπειρο, και ο Νέος Κόσμος, κτυπά εκκωφαντικά την καμπάνα απέναντι στο υφιστάμενο σύστημα.
Ντέηβιντ Κάμερον!
Η απόφαση του Πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, να παραιτηθεί από την Πρωθυπουργία και να κινήσει τη διαδικασία για εκλογή νέας ηγεσίας στο Συνέδριο του Κόμματος τον Οκτώβριο, δείχνει τη σοβαρότητα του πολιτικού ανδρός, κάτι που δεν συνάδει με πολλούς από αυτούς που θα συναντήσει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, σε λίγα εικοσιτετράωρα.
Με δεδομένη την ικανότητα του και την αξιοπρέπεια του ανδρός, δεν αποκλείονται εκπλήξεις στο Συνέδριο του Κόμματος.
Θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί ο άνθρωπος και ο ηγέτης που θα πλοηγήσει το καράβι στην δύσκολη διαπραγμάτευση της αποχώρησης η οποία βρίσκεται μπροστά μας.
Τζέρεμι Κόρμπιν!
Εάν κάποιος είναι ο μεγάλος χαμένος είναι ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν. Και από ότι φαίνεται από την πρώτη μετά το αποτέλεσμα δήλωσή του, δεν έχει καν κατανοήσει τι συμβαίνει. Η παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον, επιβαρύνει ακόμη πιο πολύ την ήδη πληγείσα εικόνα του αμφιλεγόμενου ηγέτη των Εργατικών.
Το Κόμμα του, σε αντίθεση με τους Συντηρητικούς, σε επίπεδο στελεχών και ηγεσίας, ήταν στη συντριπτική του πλειοψηφία υπέρ της παραμονής. Το αποτέλεσμα απέδειξε ότι οι ψηφοφόροι τους ήταν στην άλλη όχθη. Πέραν αυτού, ο ίδιο χρεώνεται και μια χλιαρή έως ανύπαρκτη εκστρατεία υπέρ της παραμονής, γεγονός που καθιστά τη θέση του αρκετά δύσκολη μέσα στο ίδιο του το Κόμμα. Εάν μάλιστα συμπληρώσει κανείς το γεγονός, ότι και πριν το δημοψήφισμα η γκρίνια ότι διοικεί το Κόμμα με υπεροψία, μαζί με μια το ίδιο υπεροπτική μικρή ομάδα, τότε το παζλ δεν διαμορφώνεται καθόλου θετικά για τον ίδιο.
Βρυξέλλες!
Εάν βάλει κανείς στην άκρη τις βαρύγδουπες δηλώσεις που ακούσαμε και θα ακούσουμε τα επόμενα εικοσιτετράωρα, η ηγεσία και η καλοπληρωμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, είναι ο μεγάλος χαμένος. Εδώ ταιριάζει απόλυτα η παλιά αλλά πολύ σοφή ελληνική παροιμία, «στου κωφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα». Βρέχει καρέκλες και νομίζουν ότι ψιχαλίζει. Στις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, θα γραφτούν και θα ακουστούν πολλά. Η ουσία δεν αλλάζει. Η Ευρώπη, που οι σημερινές Βρυξέλλες εκπροσωπούν, έχει όχι απλά ξεθωριάσει, δυστυχώς είναι αποκρουστική για την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουν αυτό οι καρέκλες των Βρυξελλών, τόσο καλύτερα για το μέλλον της Ευρώπης.
Βερολίνο!
Η σημερινή Ευρώπη μοιάζει, φέρεται, και δρα, ως Γερμανική. Αυτό, λόγω ιστορίας, αλλά και λόγω πολιτικής επιδρά αρνητικά από μόνο του στην εικόνα της και στο μέλλον της. Είναι πάρα πολύ δύσκολο οι ραγδαίες εξελίξεις του αποτελέσματος υπέρ του Brexit, στο Ηνωμένο Βασίλειο, να αφήσουν αλώβητο το πολιτικό μέλλον της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ. Θα αποτελέσει έκπληξη, και θα χρειαστεί μαγικές πολιτικές δεξιότητες για να επιβιώσει πολιτικά στις επόμενες γερμανικές εκλογές.
Παρίσι!
Εδώ δεν χρειάζεται να καταναλωθεί πολύ μελάνι και να ειπωθούν πολλά. Ο Φρανσουά Ολάντ, ήδη αποτελούσε παρελθόν λόγω της εσωτερικής κατάστασης στη χώρα του. Μετά από αυτό το αποτέλεσμα, έχει απλά τελειώσει.
Ντόμινο!
Στα χείλη όλων από σήμερα υπάρχει ένα ερώτημα. Θα υπάρξει ντόμινο. Νωρίς, να το πει κανείς. Παρόλα αυτά, είναι πολύ δύσκολο να μην υπάρξει απαίτηση από μια σειρά χωρών της ΕΕ, για ειδική σχέση με τις Βρυξέλλες. Η Ιταλία, είναι μια πολύ καλή υποψήφιος για να ξεκινήσει το χορό, με την Ολλανδία, να το εξετάζει σοβαρά.
Προβλέψεις !
Και τώρα τι γίνεται; Αν και το ερώτημα χρήζει λεπτομερούς ανάλυσης, είναι βέβαιο ότι η διαπραγμάτευση με το Λονδίνο θα είναι μακριά σε χρόνο και δύσκολη. Στο τέλος όμως, εάν διακινδύνευα μια πρόβλεψη, θα καταλήξει σε μια πολύ ειδική σχέση Λονδίνου με τις Βρυξέλλες, διότι πολύ απλά και οι δύο έχουν πολλά να κερδίσουν από κάτι τέτοιο, αλλά και πολλά να χάσουν εάν δεν συμβεί.
Εκείνο που θα είναι θετικό για όλη την Ευρώπη, και όλες οι σοβαρές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, που σήμερα δεν βρίσκονται στο προσκήνιο, πρέπει να επιδιώξουν, είναι μέσα από αυτή την επίπονη διαπραγμάτευση Λονδίνου και Βρυξελλών, να προκύψει μια Ευρώπη που θα βρίσκεται σε αρμονία με τους πολίτες της και την εποχή.
Είναι ευτύχημα που ο λαός του Ηνωμένου Βασιλείου, έδωσε στην Ευρώπη αυτή την τεράστια ευκαιρία. Ας την εκμεταλλευτούμε!
* Ο κ. Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος.
