Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ο «πόλεμος των εταιριών» που ξεκίνησε το καλοκαίρι με την απόφαση της Βρετανίας να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή Ένωση του φον Σόιμπλε, δεν πέρασε μόνο στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, με την συμμετοχή των ΗΠΑ, αλλά πλέον επεκτείνεται στην Ασία, εισέρχεται σε αυτόν και η Κίνα!
Η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ οδηγεί σε σημαντική αναθέρμανση του ρόλου της Αγγλίας στην βαριά βιομηχανία, που είχε παραγκωνιστεί μέχρι πρόσφατα, καθώς η πολιτική εστίασης στο παρελθόν ήταν στο 'κλείσιμο' των μονάδων βαριάς βιομηχανίας και στην εστίαση κυρίως στον ρόλο του χρηματοοικονομικού τομέα. Η Γερμανία δεν είδε με καθόλου καλό μάτι αυτή την κίνηση για ευνόητους λόγους. Η Βρετανία είναι ιστορικά χώρα-ανταγωνιστής της Γερμανίας στη βαριά βιομηχανία, είτε μιλάμε για παραγωγή αμαξιών ή πολεμικών αεροπλάνων.
Όμως, επίσης η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, έφερε τους δικούς της μετασεισμούς. Ο νέος πρόεδρος φαίνεται να «κόβει τα πόδια» στις Γερμανικές πολυεθνικές τύπου Volkswagen και Siemens που είχαν χρησιμοποιήσει εκτεταμένα τις διεθνείς αγορές για σκανδαλώδεις συμφωνίες, φοροαποφυγή και κέρδη χωρίς επενδύσεις. Η διεθνής αρένα, χωρίς υπερβολή, είχε χρησιμοποιηθεί ως μέσο εκβιασμού μικρών εταιριών, κυβερνήσεων και πολιτών. Με «ειδικές συμφωνίες» οι ελάχιστες αυτές πολυεθνικές απολάμβαναν υπερπρονόμια, τα οποία θα επέκτειναν με υπερσυμφωνίες όπως ΤΤΙΡ, που φαίνεται να πηγαίνουν στον κάλαθο των αχρήστων από τον πρόεδρο Τραμπ.
Τόσο η Γερμανία, δια στόματος Σόιμπλε, όσο και η Γαλλία, δια στόματος του υπουργού βιομηχανίας Christophe Sirugue, με πρόσφατες δηλώσεις τους έκαναν ξεκάθαρο ότι θα «αγωνιστούν ενάντια στον προστατευτισμό» του κυρίου Τράμπ, αν και ως τώρα κανένα μέτρο προστατευτισμού δεν ανακοινώθηκε εναντίον της ΕΕ, προφανώς εκνευρισμένοι από την κατάργηση σκανδαλωδών συμφωνιών, τύπου TTIP, που ευνοούν πολυεθνικές τις οποίες οι ίδιοι εξυπηρετούν! Την ίδια στιγμή, από την άλλη, οι Γερμανοί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την οποία οι ίδιοι ελέγχουν προβάλλουν «βέτο» σε λύση των προβλημάτων των Ιταλικών τραπεζών, οδηγώντας εμμέσως πλην σαφώς σε λύση «μνημόνιου» με ότι καταστροφικό αυτό σημαίνει για την οικονομία της Ιταλίας.
Όμως, ενώ η εκλογή Τραμπ ενοχλεί τα στρατηγικά συμφέροντα Γερμανικων υπερεταιριών, η Κίνα πλέον αποφάσισε να «εισέλθει» στον παγκόσμιο πόλεμο, καθώς ζητάει, αν και δίκαια, την ίση μεταχείρισή της, μετά 15 χρόνια ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, με τις άλλες δυτικές χώρες! Η Κίνα έχει δίκιο, καθώς ο Ντοναντ Τραμπ απείλησε με 45% φόρους σε Κινέζικα προϊόντα, μια εντελώς λάθος κίνηση που θα οδηγήσει σε απάντηση σε βάθος χρόνου. Το «μήλο της έριδος», είναι οι Κινέζικες εταιρίες «χάλυβα», που ήδη αντιμετωπίζονται με ειδικό καθεστώς «αποκλεισμού» από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αντίθεση με το προνομιακό έναντι αυτών καθεστώς με το οποίο αντιμετωπίζονται οι Ιαπωνικές εταιρίες χάλυβα. Η Κίνα ζητάει ίδια πολίτικη δασμών στις Κινέζικες με εκείνη που υπάρχει για όλες τις δυτικές και Ιαπωνικές εταιρίες χάλυβα. Η απελευθέρωση, όμως, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου(ΠΟΕ), των κινεζικών προϊόντων χάλυβα στις δυτικές αγορές, κάτι που έχει δίκιο να ζητάει η Κίνα, θα οδηγήσει μοιραία σε τριπλό χτύπημα, την Ιαπωνία και την Γερμανία, χώρες που διαθέτουν και εταιρίες που έχουν ευνοηθεί τα μέγιστα από σκανδαλώδεις συμφωνίες πολυεθνικών. Η απελευθέρωση αυτή, πάντως, αν πάρει το ΟΚ από ΗΠΑ, πράγμα άγνωστο, θα δώσει ολοκληρωτικό χτύπημα στο γκρούπ των εταιριών που βρίσκονται πίσω από τον κύριο Σόιμπλε, ότι και αν σημαίνει αυτό για τον ίδιο τον κύριο Σόιμπλε, την Γερμανία, και την δυνατότητα διαπραγματευτικής του θέσης, και κυριαρχίας, στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση….!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
