Κάποτε, ανάμεσα στις τρεις, τέσσερις (ενίοτε και πέντε) Κυριακάτικες εφημερίδες που αγοράζαμε ήταν και η «Αυγή της Κυριακής». Τότε ήταν η εφημερίδα ενός συμπαθούς ευρωκομμουνιστικού κόμματος, που η αίγλη και η ποιότητα της ύλης της ξεπερνούσαν κατά πολύ την πολιτική εμβέλεια του ιδιοκτήτη της. Μικρό κόμμα τότε, αλλά μεγάλη εφημερίδα. Σήμερα, μεγάλο κόμμα αλλά θλιβερή εφημερίδα.
Εδώ που τα λέμε, δεν θα ήταν δυνατόν μια παρέα μανιακών της εξουσίας που πάσχει από παντελή έλλειψη ενδοιασμών, να έχει ως επίσημο δημοσιογραφικό της όργανο ένα ανοιχτόμυαλο, ανεκτικό και κουλτουριάρικο έντυπο. Όπως περνούσαν οι πενταετίες, η μια μεταμόρφωση διαδεχόταν την άλλη. Το ΚΚΕ εσωτερικού έγινε Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, αυτός έγινε Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς κι αυτός μεταλλάσσεται ραγδαία σε ΠΑΣΟΚ του Άκη. Ε, δεν θα περίμενε κανείς η τελευταία μεταμόρφωση να συνεχίσει να έχει ως εφημερίδα της το ποιοτικό και σεβαστό φύλλο που έβγαζε κάποτε ο Λεωνίδας Κύρκος.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Το κακό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που μεταλαμπαδεύτηκε αυτούσιο στον Συριζα και τον κατέλαβε ολοκληρωτικά διότι έτσι εξυπηρετείται ο πολιτικός μεγαλοϊδεατισμός του Αλέξη, μια μόνο εφημερίδα θα μπορούσε να έχει για κομματικό όργανο. Την Αυριανή του 2020, ανεξαρτήτως ονόματος στον τίτλο της. Κι επειδή ο Γιώργης ο Κουρής με το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο στη λάσπη και την προβοκάτσια δεν υπάρχει πια, τη δουλειά ανέλαβε να κάνει η ίδια η Αυγή. Κρίμα μεν αν το κοιτάζουμε από ιστορική σκοπιά, λογικό δε αν έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας και δεν αιθεροβατούμε εκουσίως νοσταλγώντας τα νιάτα μας.
Διάβαζα χθες στο fb διάφορους παλιούς της ανανεωτικής αριστεράς που έκλαιγαν για την κατάντια της πάλαι ποτέ χαρισματικής Αυγής τους. Τσάμπα τα κλάματα. Αν ήταν πολιτικά έντιμοι και στοιχειωδώς ανοικτομάτηδες, θα 'πρεπε να 'χουν κλάψει εδώ και χρόνια για το χάλι του ίδιου του κόμματος τους. Αν είδαν χθες το φως το αληθινό εξαιτίας του τρισάθλιου πρωτοσέλιδου της Αυγής, τότε άργησαν δραματικά. Τους το πήραν και το κόμμα και τις ιδέες και τις σφραγίδες και την ιστορία. Τους τα πήραν κάτι τύποι πιο απροκάλυπτοι από τον Τόμπρα, πιο αδίστακτοι από τον Μένιο και πιο κωλοπετσωμένοι από τον Κουρή. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
