Κριτική για τον τρόπο που η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία έγινε σε όλους τους τόνους και για όλα τα γούστα χθες στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός έκανε τις παραδοχές που έπρεπε ειδικά για το θέμα της Θεσσαλονίκης.
Υπάρχει όμως μια άλλη διάσταση στο ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας που αποφεύγουμε να συζητήσουμε. Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία με μόνο συμπαραστάτη της τους πολίτες. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συνδικαλιστικές οργανώσεις, μαζικοί φορείς, όχι μόνο δεν «έβαλαν πλάτη» αλλά υπονόμευσαν την εθνική προσπάθεια.
Ακούσατε τις τελευταίες εβδομάδες κάποιον από τους βουλευτές της Θεσσαλονίκης να καλεί τον κόσμο να συμμορφωθεί με τα μέτρα; Ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Καραμανλής, ένα πρόσωπο με πολύ μεγάλη επιρροή ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη δεν έχει πει μια κουβέντα στους συμπολίτες του Θεσσαλονικείς.
Άλλοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που δεν παρέλειψαν να εμφανιστούν χωρίς μάσκα έξω από τα δικαστήρια που δικάζονταν «απείθαρχοι» Μητροπολίτες για παραβίαση των μέτρων, γεγονός που το διαφήμισαν στα κανάλια τους στα social media, δεν έκαναν ούτε μια έκκληση για συμμόρφωση προς τις υποδείξεις των ειδικών, ενώ υπήρχαν και βουλευτές που μέχρι χθες διαβίβαζαν στον ΕΟΔΥ αιτήματα για εξαίρεση των πελατειακών τους δικτύων από τα μέτρα και το γνωρίζουμε γιατί έκριναν σκόπιμο να μας ενημερώσουν, όλο υπερηφάνεια, για την κινητοποίησή τους αυτή, με δελτία τύπου.
Θα πάει ποτέ η χώρα μπροστά με βουλευτές-followers του πλήθους, με αιρετούς που αντί να ηγηθούν, έστω δια του παραδείγματος, η μόνη τους έννοια είναι να εκτελέσουν τα πιο παράλογα αιτήματα των ψηφοφόρων τους;
Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σε μια πανδημία που κινδυνεύουν ζωές, πότε θα το κάνουν;
Για την Εκκλησία της Ελλάδος τι να πούμε πάλι; Τα έχουμε γράψει πολλάκις.
Για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που έκριναν σκόπιμο να συνεχίζουν την τακτική τους επαναστατική γυμναστική στους δρόμους; Όχι, δεν φταίνε οι εργαζόμενοι που διαδήλωναν για τη διασπορά του ιού αλλά συνέβαλαν κι αυτοί στο αίσθημα της χαλάρωσης, στην εμπέδωση μιας στρεβλής αντίληψης ότι κάποιοι μπορούν να εξαιρούν τους εαυτούς τους από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Ενώ η κυβέρνηση καλούσε τους πολίτες να είναι προσεκτικοί οι βουλευτές της, οι θεσμοί, οι φορείς συμπεριφέρονταν σαν να ζούσαν σε άλλο πλανήτη.
Στην πραγματικότητα λοιπόν η κυβέρνηση ήταν μόνη της.
Από αυτή την περιπέτεια που φυσικά είναι σε εξέλιξη βγαίνει ένα συμπέρασμα: στις σύγχρονες κοινωνίες δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες οι οποίες χτίζονται από τις ηγεσίες.
Σύγχρονος, αποτελεσματικός ηγέτης θεωρείται αυτός που χτίζει γέφυρες, συνάπτει κοινωνικές συμμαχίες μέχρι τη βάση της κοινωνίας και εμπνέει τους πολλούς να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές τους, πολιτικές και ιδεολογικές, για να συστρατευθούν σ’ ένα κοινό, εθνικό καλό.
Ευτυχώς που ο ρόλος του σύγχρονου συναινετικού ηγέτη που «παίζει» ομαδικά, ταιριάζει γάντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ήρθε η ώρα αυτόν τον ρόλο να τον ενδυθεί γιατί ξέρει καλά ότι αυτός είναι και ο μόνος τύπος ηγέτη που του ταιριάζει.
