Ξεμπερδέψαμε με την Χρυσή Αυγή; Ναι, με αυτή την μορφή και με τα συγκεκριμένα πρόσωπα, στις συνθήκες που τα ενεργοποίησαν. Ωραία λοιπόν, ας προετοιμαστούμε τώρα να αντιμετωπίσουμε την φασιστική δεξιά του μέλλοντος μας, που θα σκάσει μύτη με καινούριο ελκυστικότερο προσωπείο και θα ψαρεύει οπαδούς στα στρώματα των παραγκωνισμένων, των ψεκασμένων και των συνωμοσιολόγων.
Έχετε καμιά αμφιβολία πως αν η Χρυσή Αυγή το 2012-15 είχε πιο ήπιο ιδεολογικό μανδύα και λιγότερο εγκληματική τακτική στους δρόμους, θα βρισκόταν και σήμερα στα έδρανα της Βουλής; Έχετε καμιά αμφιβολία πως αν υπήρχε άλλη ηγετική ομάδα αντί για τον αποκρουστικό Μιχαλολιάκο, τον ψυχοπαθή Κασιδιάρη και τα υπόλοιπα αγράμματα ντούκια με τους ξυρισμένους σβέρκους, άλλη θα ήταν η πορεία της οργάνωσης; Εγώ όχι και να με συμπαθάτε αν προσβάλλω τον ώριμο λαό μας που πέταξε την Χρυσή Αυγή εκτός Βουλής.
Διότι ο ίδιος ώριμος την είχε βάλει μέσα με σχεδόν μισό εκατομμύριο ψήφους κι αν οι ηγέτες της δεν ήταν τόσο ηλίθιοι ώστε να αυτοχειριαστούν, σήμερα δεν θα πανηγυρίζαμε για νίκη της δημοκρατίας αλλά θα τους βλέπαμε να μπαινοβγαίνουν στο Κοινοβούλιο σαν κύριοι. Απλώς τούτοι εδώ ήταν πολύ ναζιστές για να αντιληφθούν πως δεν βρισκόμαστε στην Γερμανία του μεσοπολέμου για να κυκλοφορούν αενάως με φαλτσέτες στην κωλότσεπη και να καίνε ατιμώρητα το Ράιχσταγκ. Ήταν πολύ βλάκες και εγκληματίες για να αντιληφθούν που έπρεπε να πατήσουν φρένο.
Οι επόμενοι που θα εμφανιστούν όμως δεν θα ναι Μιχαλολιάκοι και Κασιδιάρηδες. Θα έχουν γλυκά προσωπάκια και φρέσκιες ιδέες, θα διαθέτουν πτυχία, θα μιλάνε ξένες γλώσσες, θα διακινούν έναν εκλεπτυσμένο ναζιστικό μοντέλο και μια ραφινάτη ρατσιστική θεώρηση των πραγμάτων μας. Από κάτω βέβαια θα έχουν τα ίδια λούμπεν πρόσωπα που είχαν και οι Χρυσαυγίτες και τώρα έχουν λουφάξει, διότι τέτοια πρόσωπα συσπειρώνουν πάντα τα ακροδεξιά μορφώματα, αλλά η κεντρική βιτρίνα θα είναι πολύ διαφορετική από τους Παναγιώταρους και τους Γερμενήδες.
Επειδή λοιπόν η εμφάνιση αυτής της εκδοχής είναι θέμα χρόνου, το ελληνικό κράτος μετά τις δικαστικές του αποφάσεις πρέπει να ενεργοποιηθεί στις δεξαμενές των δυνητικών οπαδών και ψηφοφόρων της. Τις ίδιες δεξαμενές που έστειλαν τον Μίχο και τον Μπαρμπαρούση στην Βουλή. Εκεί χρειάζονται ειδικές οικονομικές πολιτικές, στοχευμένες και λειτουργικές, που αποτρέπουν κοινωνικές ομάδες και στρώματα να πέφτουν στην εξαθλίωση λόγω οικονομικής κρίσης.
Η Ευρώπη βοηθά πολύ σ’ αυτή την κατεύθυνση, έχει άπειρα κονδύλια προς αξιοποίηση. Αρκεί η κυβέρνηση να το βάλει στον προγραμματισμό της, πάει να πει να συνειδητοποιήσει άμεσα την αναγκαιότητα αυτών των δράσεων ως πρωτευόντων και όχι συμπληρωματικών και κατά τύχη. Για να δούμε…
