Του Γιάννη Παντελάκη
Η νεότερη των κυνικών σχολή-που καμία σχέση δεν έχει με μια από τις μακροβιότερες σχολές της αρχαιότητας του Αντισθένη – έχει χαρακτηριστικά πολιτικών συμπεριφορών που ακολουθούνται χρόνια τώρα στη χώρα. Και έχει ενισχυθεί ιδιαίτερα από την σημερινή εξουσία , η οποία χρησιμοποιεί τον κυνισμό ως κατ εξοχήν τρόπο άσκησης πολιτικής. Στη σχολή αυτή, ένας πρωθυπουργός που μετέτρεψε την επιλογή των πολλών σε επιλογή των λιγότερων (δημοψήφισμα) δηλώνει δυο χρόνια μετά, πως "η δημοκρατία αποτελεί εργαλείο της θέλησης των πολλών"! Και ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει με ανάλογες δόσεις κυνισμού πως δεν θα έρθει η ειρήνη στην Υεμένη αν η χώρα μας δεν πουλήσει όπλα σ αυτούς που την βομβαρδίζουν!
Πολλοί, στάθηκαν στην –επαναλαμβανόμενη- γενικότερη άγνοια του Τσίπρα, αυτή τη φορά χαρακτήρισε τη Δημοκρατία, θεσμό. Είναι το λιγότερο, το πρόβλημα που αναδεικνύεται από τη φράση του για την Δημοκρατία που αποτελεί "εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών", είναι το κυρίαρχο πρόβλημα στο λόγο και κατ επέκταση στη σκέψη του. Ο Τσίπρας, αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία σαν κάτι ικανό να υποτάξει διαφορετικές απόψεις που αποτελούν μειοψηφική έκφραση. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε πως αυτό που είπε αποτελεί ένα τρόπο πολιτικής σκέψης, τον επικαλείται ο πολιτικός που σε μια κορυφαία εκδήλωσης της άποψης της κοινωνίας, ακύρωσε την θέληση της πλειοψηφίας και υιοθέτησε αυτή της μειοψηφίας αρκεί να παραμείνει στην εξουσία.
Κυνισμός ωστόσο, δεν είναι μόνο όταν επιχειρείς να αλλοιώσεις με ωμό τρόπο την πραγματικότητα επειδή αυτό εξυπηρετεί τις επικοινωνιακές ανάγκες σου τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Κυνισμός είναι επίσης, από τη μια να κλείνεις το μάτι στον Κόρμπιν και να τουιτάρεις (για το ακροατήριο σου) πως είσαστε σύμμαχοι στον αγώνα για προοδευτικές αλλαγές προς όφελος των λαών και παράλληλα να καλείς τον ηγέτη του SPD Μάρτιν Σούλτς να βρει ένα τρόπο συνεργασίας με την Μέρκελ! Κυνισμός ακόμα είναι, να υποδύεσαι ακόμα και σήμερα τον αριστερό και να επικαλείσαι την ανάγκη ανατροπής των συσχετισμών δύναμης και παράλληλα να σφιχταγκαλιάζεσαι ολοένα και περισσότερο με τον ακροδεξιό εταίρο τον οποίο είσαι έτοιμος για μια ακόμα φορά να υπερασπιστείς για την δυσώδη υπόθεση πώλησης πολεμικού υλικού.
Αν ο επικεφαλής αυτού του πολιτικού μορφώματος που συκοφαντεί τις έννοιες και προτάγματα της αριστεράς, δεν χάνει καθημερινά ευκαιρίες για να καθιερώνει τον πολιτικό κυνισμό ως mainstream πολιτική συμπεριφορά, μάλλον δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει και ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ όταν δηλώνει πως δεν θα άλλαζε η μοίρα του πολέμου στην Υεμένη αν η χώρα δεν πούλαγε πολεμικό υλικό στη Σαουδική Αραβία. Η πολιτική του στάση, ακυρώνει οποιονδήποτε κώδικα ηθικής ακόμα και εκείνο των συντρόφων του (όπως ο Ν.Φίλης) που ζητάει την ακύρωση της συμφωνίας και για ιδεολογικούς λόγους αλλά και για να μη συμβάλλει στο συνεχιζόμενο δράμα των αμάχων. Κυνισμός είναι να λες κάτι τέτοιο για μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο διόμισυ χρόνια στα οποία έχουν χαθεί χιλιάδες ζωές και στην οποία εξελίσσεται η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση.
Ο κυνισμός ως σχεδόν καθημερινή κυρίαρχη πολιτική έκφραση, αποκτά ιδιαίτερα επικίνδυνα χαρακτηριστικά επειδή εκτός των άλλων στέλνει μηνύματα στην κοινωνία ένα μέρος της οποίας αφενός μεν τα υιοθετεί και προφανώς τα αναπαράγει, αφετέρου ενισχύει επειδή ανάλογες τάσεις που ήδη υπάρχουν μέσα σ αυτή.
