Του Σάκη Μουμτζή
Το τελευταίο χρονικό διάστημα άρχισε να μορφοποιείται μια συγκεκριμένη πολιτική άποψη που έχει ανακαλύψει πως «ένα τμήμα της αντιπολίτευσης, συριζοποιείται». Δηλαδή χρησιμοποιεί ίδιες μεθόδους και πρακτικές με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, όταν αυτός ήταν στην αντιπολίτευση.
Πίσω από αυτήν την αντίληψη υποκρύπτεται η πολιτική θέση πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμη, καθώς ψηφίζει μέτρα χωρίς λαϊκές αντιδράσεις, μέτρα που άλλες κυβερνήσεις θα ήταν αδύνατο να λάβουν. Διαπιστώνουν μια μετακίνηση του κυβερνώντος κόμματος προς πιο ρεαλιστικές θέσεις, μετά μάλιστα και την αποχώρηση από αυτό του Αριστερού Ρεύματος. Επιπροσθέτως, στο πλαίσιο του σεβασμού των θεσμών θεωρούν πολιτικά άστοχο το αίτημα για προσφυγή στις κάλπες, χαρακτηρίζοντας το «εμμονικό».
Υποστηρικτές αυτής της άποψης είναι σοβαροί και καλοπροαίρετοι διανοούμενοι του αστικού χώρου, που με σαφήνεια εκθέτουν τα επιχειρήματα τους, παρ' όλες τις επιμέρους αστοχίες (π.χ. δεξιός χουλιγκανισμός). Βέβαια, πίσω από αυτήν την άποψη κρύβονται και κάποιοι «νηφάλιοι» και «μετριοπαθείς» που προσπαθούν να εξαργυρώσουν αυτήν την στάση τους με καμία δουλίτσα από την κυβέρνηση. Είπαμε, δεκτή η νηφαλιότητα και η μετριοπάθεια ως άποψη, απαράδεκτη ως αντιπαροχή.
Η αντίκρουση της παραπάνω αντίληψης, έχει αναπτυχθεί κατά κόρον και συνοψίζεται, εν τάχει, ως εξής. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει μεν, δεν εφαρμόζει δε. Και αυτά που είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει τα κάνει με τέτοιο τρόπο, λόγω εσωκομματικών αντιδράσεων και ιδεολογικών αγκυλώσεων, που αποθαρρύνει τους κεφαλαιούχους να επενδύσουν στην χώρα μας. Γιατί δεν είναι μόνον οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και οι επενδύσεις σε άλλους τομείς της οικονομίας μας, καθώς και κεφαλαιακή υποστήριξη Ελληνικών επιχειρήσεων. Μήπως και στους άλλους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας δεν παρατηρούνται τα ίδια καταστροφικά φαινόμενα; Στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Δημόσια Τάξη, στον Πολιτισμό, στην Ενημέρωση, έχουν αποδιαρθρωθεί τα πάντα. Η δε κεντρική εθνολαϊκιστική εξουσία χαρακτηρίζεται από έναν ευτελέστατο κουτσαβακισμό. Νομίζω μάλιστα, πως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αφοπλίζουν πολιτικά τους θιασώτες της ήπιας και λελογισμένης αντιπολίτευσης.
Συνεπώς, αυτοί που έχουν κατηγοριοποιηθεί ως «συριζοποιημένη αντιπολίτευση», θεωρούν την περαιτέρω παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία καταστροφική για την χώρα και, με λόγο οξύ και αιχμηρό, αγωνίζονται για την απομάκρυνσή της, που μπορεί να γίνει μόνον με την διενέργεια πρόωρων εκλογών. Γιατί σε τελική ανάλυση, η πολιτική είναι θέμα επιλογών και ιεραρχήσεων. Πολύ απλά, τι ιεραρχούμε πρώτο; Την απομάκρυνση της κυβέρνησης από την εξουσία ή τον σεβασμό της τετραετούς θητείας της; Προφανώς, υπάρχει μεταξύ των δύο αντιλήψεων που προανέφερα σημαντική διάσταση, στρατηγικού επιπέδου. Διάσταση καθ' όλα θεμιτή στο πλαίσιο της πολυφωνίας και του πλουραλισμού των απόψεων.
Βέβαια, θέλω να τονίσω πως οι πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, της περιόδου 2011-2014, ήταν ανεπανάληπτες και θύμιζαν τους «αγανακτισμένους πολίτες» της περιόδου 1961-1963. Τραμπουκισμοί, λοιδορίες, λόγω και έργω εξύβριση, αντισυγκεντρώσεις. Σήμερα δεν βλέπω κανέναν από τους «συριζοποιημένους αντιπολιτευόμενους» να μετέρχεται τέτοιων μεθόδων. Ούτε προπηλακίζουν, ούτε τραμπουκίζουν. Απλώς αντιπαρατίθενται έντονα, κυρίως, στο ιδεολογικό επίπεδο με την Αριστερά, ο ιδεολογικός λόγος της οποίας κυριαρχεί ακόμα και σήμερα, με σημαντική διαχρονική ευθύνη γι' αυτό των «μετριοπαθών» διανοουμένων του αστικού χώρου.
Όλοι εμείς που κατηγορούμαστε πως «ξεφύγαμε», πως είμαστε «χυδαίοι αντικομμουνιστές», δεν επιζητούμε μόνον την πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ που είναι πλέον δεδομένη. Επιζητούμε και την ιδεολογική συντριβή του, για να μην επανακάμψει, αν οι συνθήκες τον ευνοήσουν. Βέβαια, αυτός ο ιδεολογικός αγώνας προσβάλλει το ιστορικό υποσυνείδητο κάποιων -αρκετών είναι αλήθεια- αριστερόστροφων αντισυριζαίων, που αντιδρούν κατά τρόπο παβλοφικό στο άκουσμα κάποιων λέξεων. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό του ιδεολογικού αγώνα είναι η καθολικότητα του και η ολοκληρωτική μορφή διεξαγωγής του.
Συμμετέχει σε αυτόν όποιος μπορεί, όποιος θέλει και κυρίως, όποιος αντέχει.
Υ.Γ. Παρατήρησα με έκπληξη πως στο στρατόπεδο των νηφάλιων και μετριοπαθών, αυτοκατατάχθηκαν και κάποιοι/ες που συνεχώς, απευθυνόμενοι/ες στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ τους αποκαλούν με τους ηθικά ανεπίτρεπτους και πολιτικά βλακώδεις χαρακτηρισμούς, «σανοφάγους» και «γίδια». Ελεος!
