Του Γιάννη Παντελάκη
Εγκλωβισμένος στα μνημόνια όπου υπογράφει τα πάντα και έχοντας απόλυτη ανάγκη μια διαχωριστική γραμμή που θα του δίνει λόγο πολιτικής ύπαρξης με διακριτή ιδεολογική αναφορά, κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για «ακραίο νεοφιλελευθερισμό». Εννοεί, ότι αν η Ν.Δ. έρθει στην εξουσία θα προχωρήσει σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις και γενικότερα σε πολιτικές τύπου Θάτσερ. Αν ζούσε η τελευταία ωστόσο, τον Α. Τσίπρα θα θαύμαζε.
Λίγες ημέρες πριν, σε συνέντευξή του (στο Liberal), ο Στ. Πιτσιόρλας είπε κάτι ενδιαφέρον. Οτι κατά τη γνώμη του, η Ν.Δ. έχει ένα μεγάλο στρατηγικό πρόβλημα, αντιπολιτεύεται μια εικόνα ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια. Ο υφυπουργός ουσιαστικά εννοεί (χωρίς να το λέει ευθέως γιατί θα ενοχληθούν οι συντροφοί του), ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια το κόμμα του κρατισμού, αλλά έχει υιοθετήσει απόλυτα τη φιλελεύθερη οικονομική ατζέντα που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει πολλές και μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις.
Αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα ως προς το δεύτερο τουλάχιστον σκέλος. Την παλαιότερη εικόνα δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια. Η σημερινή κυβέρνηση στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων για παράδειγμα, έχει κάνει «φιλελεύθερα» θαύματα που δύσκολα θα μπορούσε να κάνει άλλη με ελάχιστες μάλιστα κοινωνικές ή άλλες αντιδράσεις. Προχωράει με αμείωτους ρυθμούς σ'' ένα μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων (ακόμα και εκείνων που δεν προωθούσε η κυβέρνηση Σαμαρά), δημιούργησε το υπερταμείο και προχωράει ακάθεκτη.
Στο τέταρτο μνημόνιο (που όμως δεν το λέμε έτσι γιατί θα ενοχληθούν πάλι οι σύντροφοι) περιλαμβάνεται ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων (ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, Εγνατία κ.ά.), προβλέπεται η τριετής παράταση του χρόνου ζωής του ΤΑΙΠΕΔ (για να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις), η πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ, η έκτακτη νομοθέτηση για να ξεμπλοκάρουν προβλήματα που δημιουργούνται από αρχαιολογικές, δασικές και άλλες υπηρεσίες κ.ο.κ.
Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις, μαζί με όσες έχουν ήδη γίνει, θα ολοκληρώσουν ένα τόσο μεγάλο κύμα ιδιωτικοποιήσεων που δεν έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα. Ούτε καν η Βρετανία επί Θάτσερ θα λέγαμε. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν και όταν ο Μητσοτάκης έρθει στην εξουσία, θα έχει απομείνει κάτι για να πουλήσει; Νομίζω πως όχι.
Συμπληρωματικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, να προσθέσουμε και όλα τα υπόλοιπα γνωστά μέτρα που συνυπογράφει και τα οποία επιδεινώνουν τους όρους επιβίωσης μεγάλων κοινωνικών ομάδων (μειώσεις στο αφορολόγητο, στις συντάξεις, αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές κ.ο.κ.) και τα οποία συνιστούν ένα πακέτο που - με το περιεχόμενο των όρων που δίνουμε στη χώρα μας - αποτελεί το όνειρο και την προσδοκία κάθε νεοφιλελεύθερου πολιτικού.
Ισχύει ωστόσο το πρώτο σκέλος της επισήμανσης Πιτσιόρλα; Ότι δηλαδή λόγω αυτού του γεγονότος (της θεαματικής οικονομικής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ), η Ν.Δ. αποκτά ένα στρατηγικό πρόβλημα; Οχι, είναι η απάντηση. Και αυτό για δυο λόγους:
Πρώτον, αυτοί που θα δώσουν την επόμενη πλειοψηφία θα έχουν ως κυρίαρχο κριτήριο για την κομματική επιλογή τους τη δραματική επιδείνωση των όρων επιβίωσής τους, η οποία έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτή ήταν πάντα η πιο σημαντική παράμετρος μιας μεγάλης πλειονότητας ψηφοφόρων που δίνουν τις πλειοψηφίες.
Δεύτερον, όσοι σκέφτονται με όρους οικονομικού φιλελευθερισμού δεν αρκούνται στις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που κάνει η σημερινή κυβέρνηση, θέλουν ένα γενικότερο οικονομικό πλαίσιο το οποίο θα βρουν στη Ν.Δ.
