Στις πρωινές συσκέψεις των (πετσωμένων) καναλιών όπου ορίζεται η θεματολογία της ειδησεογραφίας, ψάχνουν για πιασάρικα λαϊκά θέματα. Αυτά πουλάνε, αυτά βλέπει ο κόσμος. Αφού λοιπόν βάλουν κάτω τα απαραίτητα «πολιτικά» και τα πάγια «διεθνή», αφού καταμετρήσουν φόνους, ληστείες, δυστυχήματα, πανδημίες και άλλα «κοινωνικά», τελειώνοντας τη σύσκεψη, ο διευθυντής ειδήσεων δίνει μια ακόμα πάγια εντολή: «Και που είστε, κάντε κι ένα ρεπορτάζ για την ακρίβεια».
Δεν αποκαλύπτω κανένα επτασφράγιστο μυστικό της δουλειάς μας, όσοι βλέπουν δελτία ειδήσεων έχουν επίγνωση. Δεν υπάρχει ούτε ένα κανάλι, ούτε ένα δελτίο ειδήσεων, στο οποίο να μην εμφανιστούν κάθε μέρα δυο και τρία «θέματα» που ξεκινούν με την περίφημη φράση «βαθιά το χέρι στην τσέπη πρέπει να βάλουν οι καταναλωτές εξ αιτίας της ακρίβειας». Πώς να το πω, είναι σαν το δελτίο καιρού, υποχρεωτικό, δεδομένο.
Στο μεταξύ, είναι και εύκολο στην παραγωγή του. Ούτε πολύ τρέξιμο για τους ρεπόρτερς, ούτε πολλές ώρες για τις κάμερες και τα μοντάζ, ούτε φόβοι να μη «βγει». Μισή ωρίτσα σε μια λαϊκή αρκεί. Πέντε πλάνα από τους πάγκους με τα αγγούρια και τις τομάτες, δυο φευγαλέα πάνω στα πινακάκια με τις τιμές, τρεις συνταξιούχοι με το καρότσι που λένε «ακρίβεια, φωτιά είναι, δεν μας φτάνει η σύνταξη να ζήσουμε» κι άλλες δυο δηλώσεις από εμπόρους που λένε «όλα έχουν ανέβει, λιπάσματα, βενζίνες, προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τις τιμές αλλά για πόσο; Τις ελάχιστες δυνατές αυξήσεις κάνουμε για να μην το κλείσουμε.»
Θα μου πείτε «γιατί διαμαρτύρεσαι, δεν υπάρχει ακρίβεια;» Απαντώ. Δεν διαμαρτύρομαι, περιγράφω. Και φυσικά υπάρχει ακρίβεια, αλλιώς δεν θα ήταν στο 12% ο μηνιαίος πληθωρισμός. Εξάλλου, υπάρχει ένα δημοσιογραφικό αξίωμα. Ένα θέμα που δεν υπάρχει, δεν «βγαίνει». Κι αν «βγει» μια φορά τραβώντας το από τα μαλλιά, κάθε μέρα δεν γίνεται. Άρα, επί του πραγματικού πατάει αυτή η ευκολία της ενασχόλησης των καναλιών με την ακρίβεια. Ούτε υπάρχει μεζούρα για να κρίνουμε αν ένα θέμα είναι τίμιο σε σχέση με την πραγματικότητα ή υπερβολικό.
Διαμαρτύρομαι όμως και σκούζω για άλλον λόγο. Διότι η δημοσιογραφία στην Ελλάδα είναι μονίμως στη θέση του «και βουρλισμένος και δαρμένος». Fake οι ειδήσεις που μεταδίδουμε, πουλημένα τα κανάλια και οι εφημερίδες, διαπλεκόμενοι οι δημοσιογράφοι, κάτω από το Σουδάν και την Μπουργκίνα Φάσο το επίπεδο της ελευθεροτυπίας στη χώρα. Αλλά το καθημερινό ρεπορτάζ για την ακρίβεια στη θέση του. Οι εικοσιτετράωρες συνδέσεις με όποια φωτιά ανάψει ανά την επικράτεια, επίσης στη θέση τους. Κάποτε ήταν οι ανθρακωρύχοι που κινδύνευαν, τώρα πήραν τη θέση τους οι δημοσιογράφοι.
