Η Ευρώπη και η Δύση βρίσκονται μπροστά σε μία σταυροφορία των φανατικών μουσουλμάνων με στόχο την επικράτηση της «μίας και πραγματικής θρησκείας». Δεν είναι μόνο οι Ταλιμπάν και τα υπολείμματα του ISIS. Είναι και τα σύνορα της … καρδιάς του Ερντογάν που φτάνουν μέχρι την Βιέννη! Η επικράτηση των Ταλιμπάν αλλάζει τις ισορροπίες και μας θυμίζει ότι η εποχή των μουλάδων δεν είναι μόνο ένας εφιάλτης. Είναι η ζώσα πραγματικότητα.
Ένας μεγάλος συνασπισμός δυνάμεων κάτω από την σημαία του Αλάχ, αποτελεί μία πραγματική απειλή για την Δύση. Η προσπάθεια προσέγγισης των Ταλιμπάν από τον Ταγίπ Ερντογάν δεν αποτελεί μία κίνηση «εσωτερικής κατανάλωσης» για την Τουρκία. Η επικράτηση των μουλάδων στην Καμπούλ είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερτνογάν. Όχι μόνο γιατί το νέο προσφυγικό πρόβλημα θα αυξήσει την διαπραγματευτική του δύναμη με την Ευρώπη.
Υπάρχει κάτι πιο ουσιαστικό από το εφήμερο θέμα των χρημάτων που έχει να κάνει με την σωτηρία της ψυχής. Μπορεί σε μας που δηλώνουμε πίστη στον Διαφωτισμό όλα αυτά να φαίνονται εξωπραγματικά, αλλά με όπλο το Κοράνι οι Ταλιμπάν ήδη κέρδισαν έναν υπερσύγχρονο στρατό που έχει κοστίσει τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ο εχθρός της Δύσης δεν είναι το Ισλάμ, όπως υπεραπλουστευμένα θα επιχειρήσουν κάποιοι να σας πείσουν. Είναι οι φανατικοί του Ισλάμ, όπως αντίστοιχα εχθροί της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι όλοι όσοι θέλουν να την αντικαταστήσουν με ένα θεοκρατικό καθεστώς. Το πρόβλημα είναι πως ξεχωρίζει κανείς τον έναν μουσουλμάνο από τον άλλον.
Από τον άνθρωπο που έχει μία θρησκεία, όπως οι περισσότεροι σε αυτό τον κόσμο, με εκείνον που κρύβει μέσα του έναν πολεμιστή του Αλλάχ. Κι αν μπούμε σε μία διαδικασία επικίνδυνων κοινωνικών αυτοματισμών, τότε θα έχουμε σκοτώσει οι ίδιοι τον φιλελεύθερο χαρακτήρα των κοινωνιών μας πριν καν επιχειρήσουν οι φανατικοί μουσουλμάνοι να κάνουν το παραμικρό.
Τι άλλαξε σε σχέση με χτες; Μέχρι χτες ξέραμε ότι η Δύση είχε τον τρόπο να προστατεύσει τα τείχη της. Ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα μπορούσε να ελέγξει το πρόβλημα, ακόμη κι αν αυτό είχε μεγάλο οικονομικό κόστος. Η επικράτηση των Ταλιμπάν μας θυμίζει πόσο αδύναμος είναι ο πολιτισμός μας απέναντι στον θρησκευτικό φανατισμό και πόσο εύκολα και γρήγορα μπορούν να πέσουν τα υποτιθέμενα σύνορά μας.
Την ίδια ώρα αυξάνεται η δύναμη των ισλαμιστών να στρατολογήσουν νέους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καθώς έχουν στην διάθεσή τους ένα επιπλέον επιχείρημα: Η Δύση δεν είναι ανίκητη και απόδειξη γι' αυτό η είσοδος των Ταλιμπάν στην Καμπούλ.
Μία πραγματικά εφιαλτική εικόνα είναι εκείνος ο χάρτης του Ισλαμικού Χαλιφάτου που έδειχνε την Ευρώπη με μαύρο χρώμα και κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του Ισλάμ. Ένα δεύτερο σοκ ήταν τα σύνορα της καρδιάς του Ερντογάν που έφταναν μέχρι την Βιέννη. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα βρίσκεται στον δρόμο των «οραματιστών».
Η εξαίρετη γεωγραφική μας θέση που μας έχει χαρίσει πολλούς πόντους στο γεωπολιτικό παιγνίδι, μετατρέπεται τώρα σε μειονέκτημα. Κι ενώ η Δύση θα ήθελε να μας δει ως το τελευταίο «ανάχωμα», εμείς ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε το τέλος του τρόπου ζωής μας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει αυτό τον πόλεμο μόνη της. Δεν μπορεί να κρατήσει στους ώμους της τον πόλεμο των πολιτισμών.
Θανάσης Μαυρίδης
