Σε όλες τις εκλογικές μάχες αναμετριούνται το... φως με το σκοτάδι, το παλιό με το νέο, η ελπίδα με την απελπισία. Σε αυτές τις ευρωεκλογές, όμως, υπάρχει ένα πραγματικό πολιτικό ερώτημα που θα κρίνει την ίδια την πορεία της χώρας: Τι επιθυμεί, τελικά, ο ελληνικός λαός; Ποιο μέλλον επιλέγει; Το 2015 δεν ήξερε. Το 2019, όμως, όλα είναι ξεκάθαρα!
Δεν δικαιούται πλέον να ισχυριστεί κάποιος ότι παραπλανήθηκε, ότι δεν ήξερε, ότι δεν κατάλαβε. Τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετά για να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα κι ότι η ίδια η αριστερά δεν είχε ποτέ ένα πρόγραμμα για την ευημερία της χώρας και του λαού της.
Το 2019 οι ίδιοι πολίτες θα πάρουν κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον τους. Απαλλαγμένοι από τις ονειρώξεις του παρελθόντος, είναι πλέον υποχρεωμένοι να δουν την αλήθεια κατάματα. Δική τους θα είναι η επιλογή αν η χώρα θα συνεχίσει στον κατήφορο του κρατισμού ή αν θα προσπαθήσει να αναρριχηθεί στην κορυφή του κόσμου με εργαλεία τις φιλελεύθερες πολιτικές.
Η πραγματική μάχη δεν είναι μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, αλλά μεταξύ της αντίληψης του κρατισμού και του φιλελευθερισμού. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα συντάσσονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και αρκετοί δεξιοί, όπως ο πρόεδρος των ταξιτζήδων κ. Λυμπερόπουλος ή ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος ή ο συνδικαλιστής – επιχειρηματίας κ. Μίχαλος. Κάτι τους ενώνει με τον Αλέξη Τσίπρα κι αυτό το «κάτι» δεν είναι η μαρξιστική θεωρία.
Οι κρατιστές τρέμουν στην ιδέα να χάσουν αυτή την μάχη. Ακριβώς επειδή θα αποκαλυφθεί η απάτη των τελευταίων δεκαετιών. Το πως ακριβώς χρεοκόπησε η χώρα και ποιοι ήσαν οι μόνοι που κέρδισαν από την πολιτική και οικονομική κυριαρχία τους στην χώρα. Θα μπορούσαμε καλύτερα να σας πούμε ποιοι έχουν χάσει: Ο ελληνικός λαός! Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός, τον οποίον υπηρετεί μια χαρά και ο Αλέξης Τσίπρας, δεν διαφέρει σε κάτι από τον καπιταλισμό του Πούτιν και του Μαδούρο. Μόνο που δεν αφορά τον λαό, το σύνολο. Αφορά μόνο τις λίγες οικογένειες που λυμαίνονται την χώρα και τους πολιτικούς - πιστούς υπηρέτες τους.
Η επιτυχία ενός φιλελεύθερου προγράμματος για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας θα αλλάξει άρδην την εικόνα της χώρας και τις ισορροπίες στο εσωτερικό της. Μπορούμε να σας πούμε ποιος είναι αυτός που δεν κινδυνεύει πλέον να χάσει κάτι άλλο: Ο ελληνικός λαός, επειδή τα έχει ήδη χάσει όλα με τις «άλλες πολιτικές». Το ρίσκο του είναι μηδαμινό. Εκείνοι που έχουν να χάσουν είναι όσοι κερδίζουν σταθερά σε όλες τις περιόδους, χωρίς αντίστοιχα να έχει μερίδιο από την επιτυχία τους το κοινωνικό σύνολο. Η ελεύθερη αγορά απειλεί σοβαρά την δημοκρατία των ολιγαρχών. Αντίθετα, η ανάπτυξη προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες σε έναν κόσμο που έχει κτυπηθεί αλύπητα από την δεκαετή κρίση.
Αν χάσει αυτή την μάχη ο Κυριάκος, θα έχει χαθεί οριστικά και αμετάκλητα το τελευταίο εισιτήριο για την έξοδο από την Κόλαση του κρατισμού. Άλλο δρομολόγιο δεν θα υπάρξει και η χώρα θα βρεθεί σε περιπέτειες. Κι η μάχη αυτή δεν τελειώνει για τον Κυριάκο το βράδυ των εκλογών. Ακόμη κι αν την Κυριακή κερδίσει με 10 μονάδες. Συνεχίζεται μέχρι να βγει πρωθυπουργός και στην συνέχεια μέχρι να αποδείξει ότι μπορεί πράγματι να κάνει την διαφορά.
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν ο Κυριάκος χάσει αυτή την μάχη. Αλλά αν πραγματικά συνειδητοποιούμε όλοι το πόσο κρίσιμο είναι να μην την χάσει! Ανεξάρτητα από το αν χτες ψηφίζαμε δεξιά, αριστερά ή κέντρο. Η μάχη αυτή είναι μία μάχη επιβίωσης
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
